Η καθημερινότητα του πολίτη, απο όποια τάξη και αν προέρχεται, μοιάζει με αγώνα δρόμου μετ'εμποδίων.

Το κράτος αντί να στέκεται αρωγός του πολίτη γίνεται σε πολλές περιπτώσεις απαράδεκτος υπονομευτής του.

Και εξηγούμε..

Στον χώρο της υγείας.

Νοσοκομεία υπο διάλυση, υποστελεχωμένα, με εξαθλιωμένους και κακοπληρωμένους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.Σε ποιά σοβαρή χώρα του κόσμου ο γιατρός σε ένα νοσοκομείο αμείβεται το ίδιο με τον κηπουρό του νοσοκομείου?(ας με συγχωρήσει η συμπαθέστατη κοινότητα των κηπουρών).

Διοικητές που το πρωταρχικό τους μέλημα είναι η ανεύρεση αφορμών για ΕΔΕ(ένορκη διοικητική εξέταση) και όχι η επίλυση των όποιων προβλημάτων.

Ατελείωτες λίστες αναμονής για απλές εξετάσεις ακόμα και για χημειοθεραπείες.

Καμία μέριμνα και πολιτική για το θέμα των μεταμοσχεύσεων.

Διοικητικό προσωπικό σε αριθμό κατά πολύ μεγαλύτερο απο αυτό των γιατρών και των νοσηλευτών που είναι και η καρδιά των νοσοκομείων.

Ράντζα στα οποία καθημερινά δοκιμάζεται η αξιοπρέπεια των ασθενών και των συγγενών τους.

Ασφαλιστικό ταμείο(η ενοποίηση μας μάρανε) που χρωστάει λεφτά σχεδόν σε όλα τα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα με τα οποία έχει υπογράψει συμβάσεις και που ετσιθελικά δεν τους τα δίνει(το κράτος κάνει κοινωνική πολιτική με τα λεφτά των άλλων!!).

Στον χώρο της παιδείας.

Πανεπιστήμια που υπολειτουργούν και έχουν γίνει έρμαια μιας ομάδας αιώνιων φοιτητών που κρατά ομήρους όλους τους υπόλοιπους.Λαμπρά μυαλά άγονται και φέρονται απο μελοντικούς συνδικαλιστάκους που με το πρόσχημα της κομματικής τους ευαισθησίας υποκινούν σε καταλήψεις και πλήρη αποδιοργάνωση του πανεπιστημιαού έργου.

Φοιτητάκια που προπηλακίζουν καθηγητές γιατί δυστυχώς το καθεστώς της ανομίας τους το επιτρέπει.

Βρωμιά και δυσοδία σε διαδρόμους, τοίχους και περιβάλλοντες χώρους.

Εμπόριο πάσης φύσεως εις το όνομα του ασύλου.

Εγκατεστημένα γραφεία αναρχικών ομάδων μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο.

Στις χαμηλότερες βαθμίδες συνεχείς καταλήψεις, κατακρήμνιση του ρόλου των καθηγητών, γιγάντωση του κομματικού μηχανισμού σε παιδάκια Γυμνασίου και Λυκείου.

Αίθουσες απαράδεκτες, τάξεις σε λυόμενα χωρίς θέρμανση, ελλιπέστατες υποδομές.

Στον χώρο του αθλητισμού.

Μεγαλοπαράγοντες, υπό την ανοχή του κράτους, μπαίνουν με όπλα μέσα στα γήπεδα, φανατίζουν στρατιές μικρών παιδιών μέσα από τις οπαδικές τους εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, αλληλομηνύονται και βρίζονται χώρις να ενδιαφέρεται κανείς.

Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν μπορούμε να διοργανώσουμε έναν απλό ποδοσφαιρικό αγώνα με την παρουσία φιλάθλων και των δύο ομάδων.Απίστευτο!!!

Οι αθλητές μας που καταφέρνουν να διακριθούν διεθνώς φέρνουν μέσω των συνεντευξεών τους στην επιφάνεια την τραγική κατάσταση των αθλητικών υποδομών...σκοπευτήρια στάβλοι, πισίνες χωρίς ζεστό νερό, κλειστά γυμναστήρια που πλημμυρίζουν, ανύπαρκτα ποδηλατοδρόμια, γήπεδα ακατάλληλα καί πολιτικοί πάντα πρόθυμοι να φωτογραφηθούν μαζί τους στα αεροδρόμια.

Στον χώρο της οικονομίας.

Κυβερνήσεις που ευαγγελίζονται τον φιλελευθερισμό και αντί να βοηθάνε τον επιχειρηματία(μικρό, μικρομεσαίο, μεγάλο) κάνουν το ακριβώς αντίθετο...βάζουν εξοντωτικούς φόρους, εισφορές αλληλεγγύης(αλήθεια πρός ποιούς?), τέλη επιτηδεύματος, και πολλά ακόμα εμπόδια.

Στον χώρο της δημόσιας διοίκησης.

Πολεοδομίες που για να βγάλεις άδεια οικοδομής χρειάζονται έναν ολόκληρο χρόνο!!

Γραφεία συγκοινωνιών που χρειάζονται 4 μήνες για να σου δώσουν το δίπλωμα οδήγησης αφού έχεις περάσει τις εξετάσεις ή το έχεις ανανεώσει.

Δικαστικές υποθέσεις που σέρνονται για χρόνια ως την παραγραφή του αδικήματος.

Εφορίες που σε κυνηγάνε εάν χρωστάς μικροποσά αλλά που αρνούνται να κάνουν οποιοδήποτε διακανονισμό μαζί σου εάν το κράτος σου οφείλει τεράστια ποσά!!

Αρχαιολογικές υπηρεσίες που ανακόπτουν οποιαδήποτε οικοδομική εργασία σε περίπτωση ανεύρεσης εστώ κι ενός μικρού παλαιού αντικειμένου.

Γραφειοκρατία που σε βγάζει από τα ρούχα σου παντού( σε ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις η χαρτοσυλλογή που απαιτείται είναι τόσο μεγάλη που σταματάς να ασχολείσαι και ας μην κάνεις τελικά την δουλειά σου).

Στο χώρο των συγκοινωνιών

Υδροπλάνα ακούμε και υδροπλάνα δεν βλέπουμε.

Δρόμοι καρμανιόλες, χωρίς επαρκή σήμανση, φωτισμό και διαγράμιση.

Εθνική οδός Πάτρας-Πύργου(εδώ γελάμε)

Ο ΟΣΕ παραπεέι εδώ και δεκαετίες και ουδείς ενδιαφέρεται.

Στο θέμα του μεταναστευτικού

Μπορεί πράγματι να είμαστε σαν χώρα δέσμιοι της συνθήκης του Δουβλίνου αλλά τόσα χρόνια δεν έχει γίνει έστω και μια σωστή και προγραμματισμένη κίνηση.Το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο με αποτέλεσμα τα γνωστά σε όλους μας ακριτικά νησιά να βουλιάζουν απο απελπισμένους μετανάστες.

Βέβαια το κράτος σε συνεργασία τόσο με τις αμφιβόλου υπηρεσιών ΜΚΟ όσο και με τους "φίλους" μας Ευρωπαίους αποφάσισε να δίνει επίδομα 400 ευρώ σε όλους αυτούς.

Δεν θέλουμε να τους διώξουμε αλλά να μην τους ενθαρρύνουμε κιόλας να έρθουν( μιλάμε για εκκατομύρια ανθρώπους μόνο σε Αφγανιστάν, Συρία και Πακιστάν).

Όπως λέει και ο φίλος Αυγουστάτος ας βρουν την λύση όλοι αυτοί οι σύμβουλοι και παρασύμβουλοι που μάλλον πληρώνονται αδρά χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Σταματάω εδώ γιατί δεν θέλω και να κακολογώ που έλεγε και ο αείμνηστος Χατζηχρήστος ως Ζήκος στην γνωστή ταινία.

ΥΓ1 Γράφοντας όλα αυτά δεν θέλω να μειώσω επ'ουδενί τα τεράστια βήματα εξέλιξης που έχουν γίνει τις τρείς τελευταίες δεκαετίες.

Η Ελλάδα του 1980 δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή.

Είναι πολύ καλύτερη.

Δυστυχώς όμως η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας απαιτεί περισσότερα.

Η εποχή είναι αδυσώπητη και οι συγκρίσεις με άλλες χώρες αναπόφευκτες.

Μαρκάτος Αναστάσιος