Είναι κάποια βάραθρα που μπορεί να συναντήσεις στη ζωή σου και είναι
απροσπέλαστα.

Δεν τα αγγίζει καμιά τεχνική με σχοινιά να τα κατέβεις. Είναι απόκοσμα.
Οι καλλιτεχνικές ιδιοσυγκρασίες δεν επιτρέπεται να κατέβουν ποτέ σε
βάραθρα που άλλοι άνθρωποι μπορούν. Δεν επιτρέπεται να επιτρέψουν
κάποια οσμή θανάτου ως προς τις φλέβες της Έμπνευσής τους να
διεισδύσει στο δικό τους άβατο.

Το απαραβίαστο όριο, Άβατον για τους καλλιτέχνες είναι το Αιώνιο
Πνεύμα, το Αθάνατο πνεύμα τους. Είναι σαν εκείνους τους πανάρχαιους
βωμούς που θα συναντήσεις μέσα σε ένα σπήλαιο αν είσαι τυχερός.
Συμπαγές και αδιάσπαστο αν και διαρκώς εξελισσόμενο με ροές, χώρος
ιερός που δεν μπορεί να βεβηλωθεί ούτε να το κλέψει κανείς. Το αθάνατο
πνεύμα, το αιώνιο του κάθε καλλιτέχνη είναι ο οίστρος του που
προέρχεται και συνδέεται συνάμα με τον δημιουργικό οίστρο του.
Μέχρι τα βαθειά γεράματά του δεν πρέπει ένας άνθρωπος με πνευματικές
ικανότητες να επιτρέπει να καταστραφεί η επιθυμία η ερωτική, η ελπίδα
η ερωτική και μόνο σαν ιδέα. Επειδή αν το κάνει πρόκειται να γίνει ένα
στείρο πηγάδι, απροσπέλαστο και απόκοσμο ο ίδιος.

Οι δημιουργικοί άνθρωποι τρέφονται από τις επιρροές τους, πολύ συχνά,
αυτές του οίστρου τους. Αν τους ζυγώσει πλατωνικός έρωτας δίχως
ανταπόκριση θα νιώσουν οδύνη, όπως και οι μη-δημιουργικοί άνθρωποι που
εκείνοι έχουν μόνο σώμα και ψυχή, δίχως πνεύμα.
Οι μη δημιουργικοί άνθρωποι επιτρέπεται να κρατήσουν σαν φιλική τους
επιρροή για πάντα μια ερωτική τους απογοήτευση και μέσα από επώδυνες
διεργασίες να μετατρέψουν το πρώην σεξουαλικό-ερωτικό συναίσθημα σε
απλά φιλικό και μόνο. Αντίθετα οι καλλιτέχνες δεν μπορούν ποτέ να το
κάνουν αυτό, κι ας φαίνονται πιο ακραίοι. Αυτοί έχουν να διατηρήσουν
ζωντανό το αιώνιο Πνεύμα, την πηγή της δημιουργικότητας, την ιδέα της
επιθυμίας για οίστρο και δημιουργικό οίστρο. Αν απορριφθούν δεν
επιτρέπεται να αφήσουν την ιδέα ερωτικά θανάτου τελεσίδικου να
περιφέρεται μες στη ζωή τους ως φίλος.

Υπάρχουν εξαιρέσεις καλλιτεχνών που έζησαν παρέα με επιρροές τους
φιλικές άτομα που τους απέρριψαν ερωτικά. Αυτοί εξέφρασαν στο έργο
τους θάνατο μόνο ή και μισανθρωπισμό. Οι περισσότεροι απ΄αυτούς
αναζήτησαν στη δημιουργία τη λύτρωση. Όσων επέζησε λαμπερό το έργο
τους ήταν επειδή τη λύτρωση την έλαβαν με απόρριψη που όμως προκάλεσαν
να ειπωθεί από το αντικείμενο έμπνευσης. Που δεν καταχώνιασαν μες στα
βαθειά πηγάδια της έμπνευσής τους πλατωνικό έρωτα δίχως ανταπόκριση
από ντροπή να τον εκφράσουν ή από φόβο να ακούσουν ρητά την απόρριψη.

Η δημιουργικότητα για να επιβιώσει θέλει θάρρος και γερή ψυχή. Να
μπορεί ο άνθρωπος να κοιτά κατάματα απορρίψεις. Κι αν ένας καλλιτέχνης
θέλει να γίνει αυτοκαταστροφικός δεν έχει παρά να καταστρέψει ο ίδιος
το δικό του Άβατο. Όσο για τους υπόλοιπους ανθρώπους που θα επιτρέψουν
φιλία να γίνει μέσα από απόρριψή τους ερωτική, το καημένο εκείνο το
συναίσθημά τους που θα κακοποιηθεί, ναι, μπορούν να το καταφέρουν
αυτοκαταστροφικά και να κουβαλήσουν τον μικρό σταυρό ερωτικού
απωθημένου νοσηρού.

Ένα άλλο πράγμα που δεν θα δείτε ποτέ σε καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία
είναι να ζευγαρώσει ποτέ με ιδέα ανθρώπου που δεν τον έλκει καθόλου
ερωτικά για κάποιον δικό του λόγο. Θα κάνει σφοδρή απώθηση δίχως την
παραμικρή διπλωματία. Προστατεύει τη Φύση του και είναι στοργικός με
την ιδιοσυγκρασία του εκείνη τη στιγμή.

Μαρία Μαγουλά