Από προχθες η Μαρία δεν είναι πια μαζί μας…

Είχα την εξαιρετική τιμή και τύχη να έχω φίλη και συνεργάτιδα την Μαρία Αντωνέλου για αρκετά χρόνια.

Πρώτα κατά την περίοδο 1985-1989, στη Νομαρχία Κεφαλληνίας, στην οποία η Μαρία υπηρετούσε ως προϊσταμένη στη διεύθυνση προγραμματισμού. Αν και είχε προσληφθεί στην υπηρεσία πολεοδομίας και περιβάλλοντος (λόγω σπουδών και ειδικότητας), τα προσόντα και η οργανωτική της ικανότητά ώθησαν όλους τους νομάρχες να την μετακινήσουν στο κρίσιμο πόστο του προγραμματισμού. Από εκεί η Μαρία βοήθησε την αναπτυξιακή προσπάθεια όλων των φορέων και όλων των κοινοτήτων του νομού μας και γενικά την ανάπτυξη του τόπου μας. Δεν μπορώ να ξεχάσω και δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς, την καθοριστική και πρωταγωνιστική της συμβολή στην πραγματοποίηση των αναπτυξιακών συνεδρίων που οργάνωσε η Νομαρχία (από τα πρώτα στην Ελλάδα).

Και όλα αυτά, τα κατάφερε χάρις στην εργατικότητα, την συντονιστική της επάρκεια και την ικανότητα της να διαχειρίζεται δύσκολες υποθέσεις και ζητήματα. Κυρίως όμως χάρις στο ταλέντο της να συνεργάζεται τόσο με τις υπόλοιπες υπηρεσίες όσο και με τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες. Πάντα με χαμόγελο και ληξουριώτικο χιούμορ!. Αλλά και πάντα δυναμική και αποφασιστική! Μπορούσε να βάλει σε τροχιά υλοποίησης κάθε στόχο του προγράμματος. Δεν ήταν ένας συμβατικός δημόσιος υπάλληλος. Δεν λογάριαζε ωράρια. Ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που όλοι θα θέλαμε να βλέπαμε παντού γύρω μας.

Αργότερα, την περίοδο 1996-1998 συνεργαστήκαμε πάλι με αφορμή τα Δάση και ύστερα στο διάστημα 1998-2001, ξαναβρεθήκαμε στο ΥΠΕΧΩΔΕ όπου είχε στο μεταξύ μετατεθεί. Και εκεί η Μαρία έδωσε όλο τον εαυτό της για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από τα έργα του επιχειρησιακού προγράμματος. Η αγάπη της μάλιστα για τη δουλειά της τη ώθησε να αποκτήσει μεταπτυχιακό δίπλωμα στη χωροταξία, στο ΕΜΠ. Ταυτόχρονα όμως, και αυτό είναι το σημαντικότερο, βοηθούσε την Κεφαλονιά σε κάθε ευκαιρία. Μη μπορώντας να αναφερθώ εδώ σε όλα, υπενθυμίζω μόνο την καθοριστική της συμβολή για το έργο της διαμόρφωσης του Κουτάβου καθώς και την στράτευσή της στο πρόγραμμα προστασίας του Εθνικού Δρυμού Αίνου με τις συναντήσεις και διαβουλεύσεις και με το εμβληματικό έργο αποκατάστασης του κτιρίου του ορεινού περιπτέρου, για την κατασκευή του οποίου αγωνίστηκε με πάθος βοηθώντας την τότε νομαρχιακή αυτοδιοίκηση να ξεπεράσει τα προβλήματα.

Η Μαρία ήταν αφιερωμένη ολόψυχα στη δουλειά της και στο καθήκον της και εργαζόταν πέρα από το υπηρεσιακό ωράριο, για να κατευθύνει τις διοικητικές και χρηματοδοτικές διαδικασίες ώστε να προχωρήσουν όλα τα έργα και τα προγράμματα για την Κεφαλονιά που ήταν σε εξέλιξη στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Αυτό έκανε πάντα μέχρι την αποχώρησή της από το υπουργείο. Αλλά και μετά την επιτυχημένη εργασιακή της πορεία, βοηθούσε την γενέθλια πόλη της και τους κατοίκους της - κυρίως όσους είχαν ανάγκη.

Η Μαρία πρόσφερε πολλά στην Κεφαλονιά χωρίς ποτέ να προβάλλεται η ίδια. Υπήρξε πατριώτισσα με όλη τη σημασία της λέξης. Προσωπικά της οφείλω πολλά, για την στήριξη και την ειλικρινή συμπαράστασή της. Όσοι δουλέψαμε μαζί της θα την θυμόμαστε πάντα με ευγνωμοσύνη και αγάπη..

Αντίο αγαπημένη μας φίλη και καλό ταξίδι ..

20-6-2020

Ηλίας Μπεριάτος