Στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι” στον Inkefalonia 89,2 με την δημοσιογράφο Ελευθερία Κουλουριώτου, μίλησε η πρόεδρος του Δημοτικού Γηροκομείου Αργοστολίου και υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδιασμό ''Δημοτική Συμπολιτεία - Θεόφιλος Μιχαλάτος'',  Άννα Ζαπάντη.

Ανεκτίμητης αξίας η “ανθρώπινη επαφή” και το νοιάξιμο για τους παππούδες και της γιαγιάδες της καρδιάς μας , θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της συγκινητικής περιγραφής της Άννας Ζαπάντη για τα όσα βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι του Δημοτικού Γηροκομείου Αργοστολίου.

«Ο εμπλουτισμός της καθημερινότητας τους είναι το κυριότερο μέλημα για μένα και για όλο το προσωπικό. Προσπαθούμε ο χρόνος τους να είναι εποικοδομητικός, να τους προσφέρουμε το καλύτερο , με τον εκκλησιασμό τους μία φορά τον μήνα που καταλήγει ψυχοθεραπεία γι αυτούς, με την διατήρηση των εθίμων και των παραδόσεων μας όλες τις περιόδους κλπ. Είναι χαρά για μας να τους θυμίζουμε τις προσωπικές τους γιορτές κα να συνεορτάζουμε μαζί τους και έχουμε και ομάδα νοητικής ενδυνάμωσης, δηλαδή δημιουργικής απασχόλησης , και ο καθένας κατασκευάζει κάτι , παρακολουθούν κινηματογράφο , έχουν το φυσικοθεραπευτήριο τους και κάνουν διάφορες δράσεις. Με την ψυχολόγο αναλύουν τους προβληματισμούς τους, αφηγούνται τα βιώματα της ζωής τους και τους δίνουμε το κίνητρο να λειτουργεί ο εγκέφαλος τους και να είναι ενεργοί. Τους δίνουμε την δυνατότητα να συμμετέχουν στην ζωή έξω με περιηγήσεις με το τρενάκι και χαίρονται σαν μικρά παιδιά. Θέλουν ενδιαφέρον, αγάπη και σεβασμό και τα έχουν».

Η κα Ζαπάντη έκανε ιδιαίτερη μνεία στην περίοδο της πανδημίας και στην συνεργασία του Γηροκομείου με την μη κερδοσκοπική οργάνωση SevenEleven που εφάρμοσε το πρόγραμμα «Θάλλω» , με την χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, που αφορούσε του υπερήλικες με άνοια οι οποίοι συνομιλούσαν μέσω Skype με τους εμπλεκόμενους στο πρόγραμμα και εμπλέκονταν ολοένα και συχνότερα στη δράση, κοινωνικοποιούνταν και η διάθεσή τους βελτιωνόταν και είχαν μια κοινωνική αλληλεπίδραση.

«Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και εγώ και το προσωπικό, που στέκεται πάνω από το πρόβλημα του κάθε ηλικιωμένου. Δεν το βλέπουμε το Γηροκομείο ως ίδρυμα και εκείνους ως τρόφιμους και θέλω να το ονομάζω και να το νιώθουν ως σπίτι τους και έχω πετύχει να απολαμβάνουν την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό και αυτό είναι η μέγιστη ικανοποίηση για μένα».

Οι ηλικιωμένοι έχουν την ευκαιρία να κοινωνικοποιηθούν με άλλους συνομηλίκους τους, να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες ,να δημιουργήσουν τις δικές τους παρέες , αλληλοβοηθούνται , έχουν κάτι να περιμένουν και δεν απομονώνονται αναφέρει η κ Ζαπάντη και συγκινεί με τις καθημερινές ιστορίες των παππούδων όπως τους ονομάζει.

Επιστρέφει στην μεταφορά των τροφίμων από την Μονή του Αγίου Ανδρέα στο σπίτι τους όπως το χαρακτηρίζει, μετά τον «Ιανό», στην θητεία της ως άμισθη Πρόεδρος , στην περίοδο της πανδημίας που καλέστηκαν να λειτουργήσουν με ελάχιστο προσωπικό και να θωρακίσουν τους ηλικιωμένους και στις αγκυλώσεις που ακόμα ταλαιπωρούν το Γηροκομείο όσον αφορά την πρόσληψη των 17 μόνιμων υπαλλήλων που έχουν εγκριθεί:

«Προσλάβαμε πρόσφατα 10 άτομα με 8άμηνες συμβάσεις και περιμένουμε τις προσλήψεις των 17 ατόμων που εγκρίθηκαν από τα 30 που ζητήσαμε μέσω ΑΣΕΠ. Έχουν προτεραιότητα οι προσλήψεις στα Νοσοκομεία και μετά ακολουθούμε εμείς, ενώ οι μισθοί των δικών εργαζόμενων δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και μέχρι να γίνουν οι προσλήψεις δεν μπορούμε να έχουμε τη άδεια λειτουργίας του Γηροκομείου, που κατηγορήθηκα γι αυτό και αθωώθηκα παμψηφεί. Μας έχουν δώσει παράταση μέχρι τέλος Δεκεμβρίου για την άδεια λειτουργίας και ενδέχεται να δώσουν και άλλον έναν χρόνο, όμως εάν δεν πάρουμε την άδεια λειτουργίας, ο ΕΠΟΠΥ ίσως σταματήσει να χρηματοδοτεί το Γηροκομείο. Πέραν τούτου περιμένουν και 50 άτομα για να εισαχθούν στο Γηροκομείο κα είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει και το κράτος πρέπει να ευαισθητοποιηθεί, όπως και όλοι εμείς και ο Βουλευτής, ο οποίος πολλές φορές έχει σταθεί δίπλα μου και να απευθυνθούμε στα αρμόδια Υπουργεία, μαζί και με τα άλλα 3-4 ιδρύματα πανελλαδικά».

Η Άννα Ζαπάντη αισθάνεται δικαιωμένη για τα όσα έχει προσφέρει στο Δημοτικό Γηροκομείο Αργοστολίου, ως Πρόεδρος και συγκινησιακά φορτισμένη κάνει αναφορά στις οικογενειακές της καταβολές που υπήρξαν και υπάρχουν ως οδηγός στην ζωή της για προσφορά αγάπης στους αδύναμους και ηλικιωμένους και δεν παραβλέπει όσους προσφέρουν εθελοντικά στο Γηροκομείο.

Το όνειρο της είναι με την ευχή να συνεχίσει και την επόμενη 5ενταετία να προσφέρει στο Γηροκομείο, η λειτουργία πτέρυγας για ανθρώπους με αλτσχάιμερ και άνοια και με την βοήθεια όλων των αρχών και των δημοτικών παρατάξεων να εισακουσθεί αυτό το αίτημα από τους κυβερνώντες και να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός με εξειδικευμένο προσωπικό. Η συνύπαρξη ανοιακών και ανθρώπων με αλτσχάιμερ με τροφίμους που δεν έχουν αυτό το πρόβλημα είναι αρκετά δύσκολη και η στέγαση τους στην κλειστή πτέρυγα θα έδινε ανάσα στο γηροκομείο και στους ίδιους που τους αξίζει εδική μεταχείριση:

«Θεωρώ ότι ακόμα για μία 5ετία έχω να δώσω πολλά και εάν επιτευχθούν οι στόχοι οι δικοί μου, των συνεργατών μου και των εργαζόμενων , θα έχουμε πετύχει το τέλειο, αν όχι το καλύτερο. Αυτό το έργο που επιτελούμε είναι θεάρεστο, δίνουμε ζωή και το ονομάζουμε ζωή. Αξίζουν πάρα πολλά οι παππούδες κα οι γιαγιάδες και αν τους έφερε η τύχη τους εκεί, θεωρώ ότι καμία φορά είναι καλύτερα γι αυτούς γιατί δεν είναι παραπεταμένοι ».

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/mera-mesimeri-54935972?si=c56c8a126a444c19a7b599308d5767c1&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing}