Δε σκόπευα να δημοσιοποιήσω τι έκανα τη χθεσινή ημέρα.

Όμως ενημερώθηκα ότι ο κ. Οικονόμου είπε στον ΣΚΑΪ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάει στις πλημμυρισμένες περιοχές να «λερώσει» παπούτσια, «και ιδίως κάποιοι που έχουν έρθει από μακριά», εννοώντας εμένα.

Εδώ είμαι.

Δεν ήθελα όμως την ώρα που συμβαίνει μία τέτοια καταστροφή, εγώ να «διαφημίζω» την παρουσία μου.

Υπάρχουν κάποια πράγματα σημαντικότερα από μία υποψηφιότητα.

Να πας για να βοηθήσεις, να δώσεις δύναμη στους συνανθρώπους σου, να είσαι χρήσιμος.

Βοήθησα όπου μπορούσα, όπως μπορούσα, ως ένας από τους χιλιάδες εθελοντές.

Οι εικόνες που αντίκρισα;

Ολόκληρες περιοχές σβησμένες απ’ τον χάρτη. Κόποι μιας ζωής πνιγμένοι. Αυτή η εικόνα δεν περιγράφεται με λέξεις.

Το μόνο που έχω να πω αυτή τη στιγμή είναι:

Όχι, δεν είναι όλα «διαχρονικές ευθύνες» ώστε στο τέλος να μην ευθύνεται κανείς.

Είναι τα αντιπλημμυρικά έργα που έχουν εγκριθεί από την Ε.Ε. και δεν έγιναν.

Είναι η απραξία μιας κυβέρνησης επαναπαυμένης στις δάφνες του 41%, που δεν έχει καμία έγνοια να κυβερνήσει, δεν έχει αντιπολίτευση, δεν έχει έλεγχο. Αυτό θα αλλάξει ΤΩΡΑ.

Μια φράση ακόμα για τις περίφημες «διαχρονικές παθογένειες του Κράτους».

Όταν κυβερνάς για πέμπτο χρόνο, δεν έχεις άλλοθι. Και, κυρίως, δεν μπορεί να σου προσφέρει η αντιπολίτευση τέτοιο άλλοθι.

Να τις διόρθωνες τις παθογένειες.

Απέτυχες; Σπίτι σου.

Να περάσει ο επόμενος.