Λίγοι γνωρίζουν να γερνούν και μια από αυτές είναι η Καναδή Χέιζελ ΜακΚάλιον.

Όταν η ΜακΚάλιον συνταξιοδοτήθηκε το 2014 από δήμαρχος της καναδικής πόλης Μισισάουγκα, ήταν… μόλις 93 χρονών. Κι ενώ – και φυσιολογικά - οι περισσότεροι στην ηλικία της συνήθως αποσύρονται στη μαλακή πολυθρόνα τους και στην αναψηλάφηση του παρελθόντος, ο Τυφώνας Χέιζελ (Hurricane Hazel την αποκαλούν οι φίλοι της αναφερόμενοι στον τυφώνα που σάρωσε (και) τον Καναδά το 1954) δεν φαίνεται να το βάζει κάτω. Στα 101 της αποδέχτηκε πρόταση να αναλάβει ρόλο διευθύντριας στην ευρύτερη αρχή του αεροδρομίου του Τορόντο και μάλιστα υπέγραψε τριετή σύμβαση!

Ο Ομάρ Αλγκάμπρα, υπουργός Μεταφορών του Καναδά, συνεχάρη την αιωνόβια Χέιζελ, την επαίνεσε για τις τέσσερις δεκαετίες κοινωνικής εργασίας της και εξήρε το μέλλον της: «Να επιβλέπει και να καθοδηγεί το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Καναδά»!

Η Χάζελ ΜακΚάλιον έχει γεννηθεί μια χρονιά πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, δηλαδή το 1921. Όταν έγινε η Απόβαση στη Νορμανδία ήταν 21 χρονών, όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε στη Σελήνη είχε γιορτάσει τα 48 της χρόνια· έχει τρία παιδιά και ο σύζυγός της έχει πεθάνει από το 1951.

Η αναβάθμιση της Έφηβης ετών 101 ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα, ένα μήνα αφότου ανανέωσε τη θητεία της ως σύμβουλος στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο Μισισάουγκα, με το ίδρυμα να επαινεί τις «εγκυκλοπαιδικές γνώσεις της για την πολιτική».

Γνωστή για την σκληρή, αλλά δίκαιη συμπεριφορά της και το αγωνιστικό στιλ των διευθυντικών ικανοτήτων της, η ΜακΚάλιον έχει κερδίσει το την αγάπη των πολιτών του Οντάριο για δεκαετίες. Ένα σχολείο, μια βιβλιοθήκη και ομάδα μπέιζμπολ φέρουν το όνομά της. Τον Φεβρουάριο μάλιστα ανακοινώθηκε έργο για μια γραμμή τραμ που θα έχει το όνομα Hazel McCallion Line.

Ο πρωθυπουργός του Οντάριο, Νταγκ Φορντ, περιέγραψε τη ΜακΚάλιον ως την «Εικόνα του Καναδά» σε έναν εορτασμό για τα 100α γενέθλιά της πέρυσι. «Την αγαπώ, είναι ο μέντορας μου και μου έχει διδάξει τόσα πολλά και είναι πάντα εκεί για όλους μας», είπε.

Γεννημένη στο Πορτ Ντανιέλ του Κεμπέκ το 1921, η ΜακΚάλιον ήταν το νεότερο από τα πέντε παιδιά οικογένειας που βίωσε τη Μεγάλη Ύφεση. Εργάστηκε σε μια εταιρεία στο Μόντρεαλ και αγωνίστηκε ως επαγγελματίας παίκτρια του χόκεϊ. Η εταιρεία της, την απέσπασε στο Τορόντο, όπου μεσήλικη πια, ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για την τοπική πολιτική.

Η ΜακΚάλιον είχε διάφορους ρόλους στην τοπική αυτοδιοίκηση προτού υποβάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Μισισάουγκα το 1978.

Η ΜακΚάλιον ψώνιζε από διαφορετικά παντοπωλεία κάθε εβδομάδα για να κατανοήσει καλύτερα τις ανάγκες των ψηφοφόρων. Στη συνέχεια τοποθετούσε προσεκτικά τα παράπονα και τις απαιτήσεις των κατοίκων σε ομιλίες της: «Αυτό είναι ένα ταλέντο που δεν έχασε ποτέ», ομολογεί.

Η ΜακΚάλιον εξελέγη και παρέμεινε δήμαρχος για τα επόμενα 36 χρόνια, καθώς η πόλη μετατράπηκε από ένα συνονθύλευμα γεωργικής γης, δυτικά του Τορόντο στην 7η μεγαλύτερη πόλη του Καναδά· παραιτήθηκε το 2014.

Τώρα ξανά στη μάχη και μάλιστα στην πρώτη γραμμή! Τι να σχολιάσουμε κλείνοντας; Τα γεράματα του αετού, σαν του σπουργιτιού τα νιάτα… Και σίγουρα το να γερνάς είναι μια κακή συνήθεια που ένας πολυάσχολος άνθρωπος, όπως η ΜακΚάλιον δεν έχει χρόνο να αποκτήσει...