Υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο

«Έχω ταχθεί κατά των εξορύξεων στην Κεφαλονιά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Από τότε που υπήρχε και μια διχογνωμία για το θέμα. Επειδή έχω ασχοληθεί πολύ με τον τομέα της ενέργειας και ειδικά με το θέμα των υδρογονανθράκων, νομίζω ότι η γνώμη μου έχει μια βαρύτητα, στο μέτρο που την τεκμηριώνω.

Είχα πει λοιπόν, ότι οι γεωτρήσεις στην Κεφαλονιά και στο Ιόνιο δεν ενδείκνυται. Για πάρα πολλούς λόγους.

Πρώτον, η περιοχή μας είναι ιδιαίτερη, λόγω σεισμικότητας και έχει αποδειχθεί από το Αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο, ότι τέτοιου είδους γεωτρήσεις ενεργοποιούν τεκτονικά ρήγματα.

Δεύτερον, ο χώρος της Κεφαλονιάς είναι ένας περίκλειστος χώρος – του Πατραϊκού, μεταξύ Κεφαλονιάς και Πάτρας – και αν συνέβαινε κάποιο ατύχημα αυτό θα ήταν μοιραίο τουριστικά και περιβαλλοντικά για την περιοχή, για τα επόμενα τουλάχιστον 50 με 60 χρόνια. Υπάρχουν συνθήκες επικινδυνότητας.

Παράλληλα δυτικά της Κεφαλονιάς ζουν πολύ μεγάλα θηλαστικά, λόγω της Τάφρου της Μεσογείου. Αν το οικοσύστημα διαταραχθεί από μεγάλης κλίμακας εξορύξεις, θα είναι μοιραίο. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι. Άρα η Κεφαλονιά αντενδείκνυται.

Για άλλα μέρη της Ελλάδας, για παράδειγμα κάτω από την Κρήτη, το ακούμε χρόνια. Ήδη υπάρχουν εταιρείες που έχουν αποσυρθεί. Ακόμα και επιχειρηματικά δεν υπάρχει κάποιο τεράστιο ενδιαφέρον, το οποίο σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο σίγουρη η οικονομική βιωσιμότητα αυτών των projects.

Αν δηλαδή υπήρχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τους υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, οι εταιρείες θα έπρεπε να κάνουν παρέλαση και όχι να φεύγουν η μία μετά την άλλη. Γενικώς θεωρώ ότι η χώρα μας έχει πολύ περισσότερα πράγματα να αναδείξει για την ενεργειακή της αυτονομία, με χρηστή διαχείριση των πόρων της και με επένδυση στις νέες τεχνολογίες, όπως το υδρογόνο, και με καλύτερο σχεδιασμό έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις ενεργειακές ανάγκες, χωρίς να αναγκαστεί να καταφύγει σε υδρογονάνθρακες, που εν τέλει 25 χρόνια τώρα δεν έχει γίνει τίποτα.

Η Κυβέρνηση καμαρώνει, γιατί υπάρχουν οικονομικά προβλήματα – τα οποία έχει δημιουργήσει η ίδια – και περνάει ένα αφήγημα ότι θα γίνουμε ενεργειακός κόμβος κλπ. Ας δούμε την καθημερινότητα  που είναι ζοφερή.  Η ενεργειακή μας αυτάρκεια, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον σχεδιασμό μας. Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από το φυσικό αέριο. Αυτή τη στιγμή η ΔΕΠΑ έχει χρέος 500 εκατομμύρια.

Το ενεργειακό θέμα μπορεί να λυθεί με σχεδιασμό. Είμαι υπέρ των φιλικών προς το περιβάλλον  μορφών ενέργειας, αλλά με τον κατάλληλο σχεδιασμό – όχι σαν αυτόν που είδαμε στην Κεφαλονιά. Θα πρέπει να γίνονται οργανωμένα, με χωροταξικό σχεδιασμό.

Δηλαδή, σε κάθε τόπο μελετάς της ανάγκες του, για να δεις τι του ταιριάζει. Για παράδειγμα αν βάλεις ένα θαλάσσιο πάρκο έξω από τον Μύρτο ή τον Πλατύ γιαλό, προφανώς και ενοχλεί και το περιβάλλον και την ναυσιπλοΐα. Μέχρι στιγμής επικρατεί μια λογική, ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει».