Θα σε κουβαριάσω

Θα σε τυλίξω κουβάρι

Γίναμε ένα κουβάρι

Γίναμε μαλλιά κουβάρια

Τα 'καμες όλα κουβάρια

Κάνω τον άνεμο κουβάρι

Η γάτα παίζει με το κουβάρι

Έλα να μαζέψουμε το κουβάρι τώρα

Η μάννα ψάχνει το κουβάρι

Η μικρούλα απαντά:

''Το κουράβι μάννα είναι πάνου θύρι μέσα κάραμα''

Το βρήκε η μάννα λοιπόν το κουβάρι στο περβάζι του παραθυριού μέσα στην κάμαρα. Έπλεξε της ζωής της τα τακίμνια.

Είναι ζήτημα ήσσονος σημασίας αν θα βρούμε την άκρη του κουβαριού ή θα γίνουμε μαλλιά κουβάρια σαν κοινωνία.

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι

Ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά

Ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη

Και στις μυρτιές του άδη σεργιανά

Μαλαματένια λόγια στο χορτάρι...

Μαλατένια λόγια και ωκεανός συναισθημάτων όταν βλέπω η Ρατζακλού βιολέτα να μην κάνει την εμφάνιση της στους αγρούς, περιμένουμε από του Αγιαντωνιού να μοσχολίσει και να μας γεμίσει αναρίθμητα συναίσθημα αισιοδοξίας μα εις μάτην βεβαίως. Θα γίνει προστατευόμενο είδος προς εξαφάνιση.

Η Περσεφόνη βασίλισσα του κάτω κόσμου τα συμφώνησαν μαζί με το σύζυγό της Πλούτωνα ως φαίνεται, δεν θέλουν να χαρεί η θυγατέρα τους Δημήτρα, δεν αφήνουνε ν'ανθίσει και να μοσκοβολίσει η πλάση κοντροστάρουνε άραγε;

Η φύση σε μια εκκωφαντική σιωπή ολάκερη. Χωρίς άγρια ζουμπούλια,μοσχομύριστες φρέζιες , γεροντολούλουδα, ανεμώνες ,μαργαρίτες, κοκκώνες, μολόχες, καλογήρια πουθενά,εδώ και κει λίγος ξινοτρίφυλλας.

Φαύλος κύκλος η ζωή μας και μεις στριφογυρίζουμε γύρω γύρω αλλά δεν έχουμε καμία ευθύνη γι'

αυτό....αθώος.....

Αχ! Το σκοινί τρώει την πέτρα την σκληρή.

Στους δρόμους πλαστικά μπουκαλάκια , ποτηράκια καφέ αποδεικνύουν το σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και τη μάννα γη . Φτιάξε παιδάκι μου το καφεδάκι σου στο σπιτάκι σου ,βάλε στο παγουράκι νεράκι ,φυλάξετε τα απορρήματα σου στο αυτοκινητάκι σου.

Δεν είναι η κάθε γειτονιά απορρηματοφόρο. Δεν είναι τουριστική περίοδος για τα βολέψουμε φορτώντας τα στους τουρίστες μας. Αγάπησε τον τόπο που σε φιλοξενεί.

Η δασκάλα μας εκπαίδευσε μεθοδικά στην καθαριότητα την τάξη μας.Αγόραζε καινούργια σκουπιδοδοχεία για να μας παρακινήσει στον πολιτισμό . Μάλιστα αυτή η γωνία που φιλοξενούσε το καλάθι απορριμάτων ήταν και σημείο συνάντησης.Μόλις βαριόμαστε το καθησιό του θρανίου ή καιγόμαστε να πούμε κάτι μεταξύ μας ή φοβόμαστε να ψιθυρίσουμε ο ένας στον άλλο που μοιραζόμαστε το ίδιο θρανίο γιατί θα μας χωρίσει ή θα μας πετάξει έξω, δίναμε σύνθημα και τα λέγαμε εκεί ξύνοντας τις μύτες των μολυβιών μας σε απόσταση αναπνοής. Το μεσημέρι το μολύβι είχε φτάσει στην γόμα και στο σπίτι χρειαζόταν η απολογία.

Την άνοιξη γινόταν ''η μάχη της ακτής'' ο καθαρισμός της αγαπημένης μας παραλίας,άλλο φροντιστήριο αυτό.

Ελπίζω να μη φωνάξουμε σαν άλλος Θησέας την Αριάδνη να μας χαρίσει το κουβάρι με το νήμα που θα βοηθήσει να βγούμε από το λαβύρινθο που οδηγηθήκαμε.

Εύχομαι με μειλίχιο χαμόγελο, ευφυΐα και ωριμότητα να υποδεχτούμε μια άνοιξη που δεν τραμπαλίζεται, θα αναβλύζει πανδαισία χρωμάτων, αγκαλιές υπέροχα λουλούδια, βουητό από μέλισσες και τιτιβίσματα πουλιών.

Ανεξάντλητο κέφι,ανεξάρτητη συνείδηση να υποδεχτούμε μια άνοιξη που δεν θα σκιάζεται να ξεπροβάλλει.

Με ανεξίτηλο μελάνι γράψε για την δική σου άνοιξη, στείλε σε φίλους,σε γνωστούς, στείλε παντού άνοιξη.

Άνοιξε την καρδιά και το νου όπως ανοίγει στο χιονιά η πριγκίπισσα Φυλλίς, η γοητευτική αμυγδαλιά, με ασύγκριτη αγάπη μας στέρνει αισιοδοξία.

Τώρα θα δεις τα χρώματα 'ν αλλάζουνε

Και τα βουνά να σμίγουν ένα ένα

Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο

Τζάμπα οικόπεδο σε παραλία....

Διονυσία Μενεγάτου 

{https://www.youtube.com/watch?v=XCzUX8grbLI}