Είναι αυτή που δεν τα αφήνει να μεγαλώσουν χωρίς την αυστηρά καταπιεστική εποπτεία της, από φόβο μήπως της φύγουν ή και για να γελάσουμε λίγο περισσότερο μαζί της, μήπως κρυώσουν.

Από την Άντρια Κωνσταντίνου

Πόσα ανέκδοτα δεν κυκλοφορούν με την Ελληνίδα μάνα να ρωτάει τον γιο της αν φόρεσε φανέλα πριν βγει, αν τσέκαρε ποιος του έδωσε το ποτό μήπως του έβαλε τίποτα μέσα, αν ακολούθησε την κόρη κάποιος μέχρι την πόρτα όταν γύρισε αργά στο σπίτι. Είναι αυτή που δίπλα στον διαδηλωτή γιο, ημίγυμνο με τη ντουντούκα, του λέει να βάλει την μπλούζα γιατί θα κρυώσει. Είναι αυτή που στέκεται δίπλα του στην σκοπιά και του πλέκει ζεστές κάλτσες, είναι αυτή που θα του βάλει κεφτεδάκια σε μπολ, όταν πρόκειται να ταξιδέψει με το λεωφορείο, που θα του φωνάξει να μην πηγαίνει στα βαθιά στη θάλασσα φοβούμενη μήπως πνιγεί.

Είναι εκείνη που ξέρει καλύτερα από κάθε γυναίκα πώς αρέσουν τα γεμιστά στον γιο της, αυτή που δεν αφήνει την κόρη της να ευτυχήσει διότι ακούει τις συμβουλές της όσον αφορά στον άντρα της, η Ελληνίδα μάνα και ταυτόχρονα πεθερά, που συνήθως μισούν όλοι οι γαμπροί, η μητέρα που μεγάλωσε έναν γιο που δεν ξέρει να βράσει ένα αυγό, τούτη που τον έχει κάνει μαμάκια, που καμία άλλη γυναίκα δεν είναι καλή για τον γιο της, που τον έχει κακομάθει, τον έχει καλομάθει, που η κόρη έγινε ίδια η καταπιεστική μάνα, που, που, που…

Ωχ, ρε μάνα!

Γενικά, δεν είναι και η πιο επιθυμητή γκόμενα η Ελληνίδα μάνα. Επειδή όλη την ώρα πρέπει να μαγειρέψει για το παιδί, για το σπίτι ή πακέτο, επειδή πρέπει να σιδερώσει για να έχει καθαρή φανέλα, να τηλεφωνήσει αν έφτασε, όπου πήγε καλά, να ρωτήσει άλλες μάνες τι κάνουν τα παιδιά τους με το δικό της παιδί, να κάνει και λίγο την μυστική αστυνομία δηλαδή, χάνει χρόνο από αυτόν που θα έδινε στον εαυτό της να κόψει την ψαλίδα στα μαλλιά της, να βάψει τα νύχια της και να πάει ένα θέατρο. Είναι αυτή που δεν ησυχάζει ποτέ, παρά μόνο όταν τα παιδιά της κοιμούνται. Τότε όμως είναι συνήθως αρκετά κουρασμένη ώστε να διαβάσει ένα βιβλίο ή να δει "Game Of Thrones" την τελευταία σεζόν κατεβασμένη στο laptop της. Δηλαδή, καταντά βαρετή.

"Όταν τα παιδιά της μεγαλώσουν, οπότε έχει περισσότερο χρόνο, δεν μπορεί ούτε τότε να ησυχάσει, διότι πολλές φορές πρέπει να δικαιολογηθεί για το πώς έγιναν τα παιδιά της τώρα που δεν είναι πια μικρά."

Είναι ανεξάρτητα και ατίθασα; Τους έδινε πολύ ελευθερία και ποιος ξέρει που θα καταλήξουν τα παιδιά αυτά με τέτοια μάνα. Είναι μαζεμένα και ολίγον ανασφαλή; Ε, βέβαια με τέτοια καταπιεστική μάνα; Τι περίμενες; Να μην είναι τα παιδιά με κομμένα τα φτερά;

Για όλα φταίει η μάνα.

Για τον παραπάνω μαϊντανό στα κεφτεδάκια, μέχρι την αναποφασιστικότητα στην ψήφο. Για τα σπυράκια στην εφηβεία, μέχρι την δύσκολη απόφαση του γάμου. Η μάνα είναι μια κακή σκιά που κατατρέχει τα παιδιά, είναι ο κακός ο λύκος πίσω από την Κοκκινοσκουφίτσα. Το σεμεδάκι πάνω στην τηλεόραση, το πλαστικό πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Σε παίρνει τηλέφωνο στην δουλειά να σε ρωτήσει τι θα φας, της απαντάς: "ωχ ρε μάνα, ό,τι θέλεις", σε ρωτάει: "πότε θα γυρίσεις;", της απαντάς: "ωχ ρε μάνα, δεν με παρατάς", σε ρωτάει αν θέλεις να σου ζεστάνει το φαγητό τα μεσάνυχτα που γύρισες, της λες: "ωχ, ρε μάνα, δεν ξέρεις ότι το θέλω ζεστό", σε ξυπνά για να πας στην δουλειά, της λες: "ωχ, ρε μάνα, πέντε λεπτά ακόμα", σε ρωτάει πώς τα θες τα αυγά σου και της λες: "ωχ, ρε μάνα, ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις μόνη σου;", σε ρωτάει αν σου φτάνουν τα λεφτά τώρα που σπουδάζεις, της λες: "ωχ, ρε μάνα, δεν ξέρεις ότι δεν μου φτάνουν", σε ρωτάει αν σου φέρεται καλά ο γκόμενός σου, της απαντάς: "ωχ, ρε μάνα και που ξέρεις εσύ από έρωτα;", σε ρωτάει να σου φέρεται καλά ο άντρας σου και της λες: "ωχ, ρε μάνα, εσύ ήσουν αυτή που ήθελες να παντρευτώ"…

Και συνεχίζει να σε ρωτά. Δεν σταματά ποτέ να σε ρωτά αν είσαι καλά και αν θέλεις τίποτα. Όσο κι αν τη πληγώνεις, σαν μικρό παιδί, δεν σου κρατά ποτέ κακία.

"Δεν θυμάται ποτέ πότε και για ποιον λόγο της μίλησε άσχημα. Δεν χάνει ποτέ την όρεξή της να σε φροντίζει, να σε προσέχει."

Από μακριά ή από κοντά. Είναι δίπλα σου, ακόμα κι όταν την διώχνεις.

Δεν μπόρεσες ποτέ να την καταλάβεις. Δεν μπόρεσες ποτέ να την νιώσεις, διότι και σένα που ήσουν παιδί της, είχαν φροντίσει οι άλλοι να στην χαρακτηρίσουν Ελληνίδα μάνα, πολύ πριν γυρίσεις να την γνωρίσεις καλύτερα. Είχαν προλάβει οι άλλοι να σου πουν: "ωχ, μωρέ, τι θέλει πάλι η μάνα σου;".

Μια μέρα, όμως, έκατσες δίπλα της. Είχες αποφασίσει, σαν να μην έχεις άλλο χρόνο, να κερδίσεις εκείνη την ημέρα όλο αυτόν τον καιρό που δεν είχες μαζί της. Να την ρωτήσεις τι έφαγε για πρωινό, αν θα ήθελε να πάτε καμιά βόλτα, τι ρούχα της αρέσουν να φοράει, αν την καταλαβαίνει ο άντρας της, ποιο ταξίδι θα ήθελε να κάνει, ποια ταινία της αρέσει και τι έγινε στο "Μπρούσκο". Ήταν τότε που κι εσύ έγινες Ελληνίδα μάνα, αλλά ήξερες, όπως ίσως κι εκείνη, ότι δεν έχεις καμία σχέση με όσα σου καταλογίζουν…

ladylike.gr