Φέτος, ήταν μια χρονιά πλούσια σε αστροφυσικά φαινόμενα, όπως οι εκλείψεις και η βροχή των Περσίδων.

Η ολική έκλειψη υπερπανσελήνου είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, καθώς η τελευταία φορά που συνέβη ήταν το 1982, και η επόμενη είναι το 2033.

Η NASA, στα πλαίσια του συγκεκριμένου φαινομένου, κυκλοφόρησε ένα σχετικό video, στο οποίο το παρουσιάζει και επεξηγεί τη σημασία του και τη διαδικασία που το προκαλεί.

Βάσει υπολογισμών της ΝΑSA το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου η Σελήνη θα φαίνεται έντονα κόκκινη και κατά 14% μεγαλύτερη σε μέγεθος από το σύνηθες κατά την παρατήρησή της από τη Γη.

Σύμφωνα με το physicsgg.me, η υπερπανσέληνος συμβαίνει επειδή η τροχιά της Σελήνης γύρω από τη Γη είναι ελλειπτική, κι όχι κυκλική. Η μέση απόσταση Γης – Σελήνης είναι περίπου 384.600 χιλιόμετρα.  Η πιο μακρινή απόσταση τους είναι 405.600 χιλιόμετρα (απόγειο) και η πιο κοντινή 363.700 χιλιόμετρα (περίγειο). Όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειό της και φαίνεται κατά 14% μεγαλύτερη και 30% λαμπρότερη, συγκριτικά με την εμφάνισή της όταν βρίσκεται στο απόγειό της, τότε είναι που έχουμε υπερπανσέληνο.