Η ΜΕΡΑ  ΤΣΗ  ΓΥΝΑΙΚΟΣ

 Πάντοτες πίστευα πως  στη γυναίκα άξιζε νια καλύτερη μοίρα από  φκείνη που τση έχει δώκει ο άντρας.

   Δεν ημπορεί το δύο χιλιάδες δύο και αφ’ τη γέννα του Χριστού να υπάρχουνε ακόμα γυναίκες να «σαλαγάνε» το γάρδαρο κι απάνου στο σαμάρι του  να κορδώνεται το σερνικό. Δε το θέλει μήτε ο Θιός, μήτε ο διάουλος, εφκείνη ν’ ασκώνεται δυο ώρες μπριχού φέξει να βάνει μπουγάδα, να πηαίνει τη γίδα για βόσκιμα, να μαζώνει ξύλα, να τα κάνει  δεμάτι, να τα βάνει στο κεφάλι τση και να πλέκει γυριζάμενη το σκαρτσούνι. Να πάει στο πηγάδι για νερό, να βάνει  τη παδέλα στη φωτιά, να σαρώσει, να μπαλώσει, να ταΐσει τσι κότες κι ο…προκομμένος τση να κάνει ακόμη νανάκια στη κουκέτα! Και δε μιλιώ για τη σπορά, τη θέρη, το λιομάζωμα, το σκάψιμο, το γνέσιμο, το ζύμωμα, λες  και ούλες οι παραδαρμάρες απάνου στη γης εβγήκανε για τη γόμπα τση.

   Ε, όγιεσκε ωρέ κολέηδες. Σώνει ίσαμε εδεπά!     Δε γένεται εφκείνη να μη βρίσκει μήτε ένα μινούτο ξαπόσταση κι ο προκομμένος  ο άντρας τση να παίζει σόλιο και τρισκούβερτο ίσαμε τ’ άγρια χαράματα στου Πιτοπούλη. Θα μου ειπείς: Μα την ημέρα που γιορτάζει η γυναίκα , δε κάνει τίποτσι!

   Θα σου ειπώ: Βρε άμε να κάμεις μπάνιο να ξεβρωμίσεις!

   Υπάρχουνε βέβαια και μερικές γυναίκες όπου έχουνε  το ‘να ποδάρι  πάνου στ’ άλλο, που τσι δουλειές του σπιτιού άμα δε τσι κάνουνε οι άντρες τσου, τσι κάνει το ηλεκτρικό πλυντήριο, η λεκτρική σκούβα, τα μίξερ, τα δίξερ κι εφκειές δε κάνουνε τίποτσι άλλο παρί να φουμάρουνε  ωσά τον Αβέρωφ και να πίνουνε το καφέ τσου κουτσομπολεύοντας η νια την άλλη, ή θα γλέπουνε στο τελεβίζιο Ρούλα  και Μπίκ Μπράδερ. Εφκειές όμως είναι οι…μερικές. Οι πολλές είναι οι άλλες , που ‘παμε πλιο πάνου! Εφκειές  που δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα. Εφκειές που όσες γιορτάδες και να υπάρχουνε, περνάνε από τη μάντα τσου και μήτε τσι ακουμπούνε.

   Πάντοτες επίστευα πως στη γυναίκα αξίζει νια  καλύτερη μοίρα.

   Το ζήτημα είναι να το πιστέψουνε κι εφκείνες !     

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΛΩΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΑ  100 %  ΤΟΜΟΣ Α’ 2006

…………………………………………………………………………

ΟΥΛΑ  ΔΙΚΑ ΤΣΟΥ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝΕ

   Φωτιά να με κάψει άμα έχω τίποτσι με  τσι γυναίκες!

   Ίσια-ίσια που τσου έχω τέτοια αδυναμία που μου  είναι δύσκολο να κάμω χωρίς τσου! Τον τελευταίο καιρό όμως ξαμώσανε και κοντεύουνε  να ‘ρτουνε απάνου μας. Σε τέτοιο σημείο, που λέω πως ο κόσμος εσιάστηκε για φκειές!

   Ένα-ένα τ’ αντρικά μετερίζια πέφτουνε στα χέρια τσου και κοντεύουμε να γένουμε εμείς …εφκείνες, κι εφκείνες …εμείς!

   Δε λέω πως ακόμα έπρεπε να κουβαλούνε τα πετίνια στον ώμο, ή την πινιάτα στο κεφάλι. Αλλά από το σημείο της ισομοιρασιάς  ίσαμε το να τα θέλουνε ούλα δικά τσου , το πράμα ξεφεύγει του ντρέτου και του πρεπούμενου!

   Από την εποχή τση σχωρεμένης της Εύας , ούλα τα σφάρματά τσου το «μπαίγνιο» ο άντρας τα πλερώνει! Έφαε η αφεντιά τση το μήλο; Να πεθαίνει μονάχα ελόουτση κι όχι να πεθαίνει κι ο άντρας, που στο κάτω-κάτω δεν έκαμε τίποτσι!

   Δε την «έσωνε» ο Μενέλαος την Ελένη κι ήθελε σκριμίδα η καλή σου με τον Πάρη; Κόφ’ τση το σβέρκο τση, ωρέ  Μενέλαε , να μη ματασειστεί κι όχι να ξεσηκώσεις ούλο τον κόσμο για πινωμή τση και να τόνε ρίξεις στη σφαή!

   Αφήνω στη μάντα τη Μεσσαλίνα , τη Κλεοπάτρα, τη Μαρία τη Πενταγιώτισσα που για τα μαύρα τσου τα μάτια τόσα και τόσα κορμάκια εθεριστήκανε!

   Αντίς το λοιπό, να τσι έχουμε στη μάντα- οι μπούφοι τσι έχουμε απάνου στο  κεφάλι μας, κι εφκείνες, πονηρές από φυσικού τσου, μας το ζουπάνε τόσο που μας νερουλιάζουνε το τσερβέλο κι έτσι κάνουνε τσ’ αλεγριές τσου!

   -Θέλουμε να ‘ χουμε νια μέρα στη γιορτή τση μάνας!

   -Η οχτώ του Μάρτη χάρισμά σας!

   -Θέλουμε νια μέρα να μας φιλεύετε φιόρα!

   -Πάρτε την ημέρα τ’ Αγίου Βαλεντίνου (τώρα άμα μου πείτε που τόνε βρήκαμε εφκειόνε τον Άγιο, δεν ξέρω να σας πω).

   -Θέλουμε νια μέρα για το ‘να! Θέλουμε νια μέρα για τ’ άλλο! Καταντήσανε ούλες οι μέρες του χρόνου να ‘ναι  γιορτάσιμες γυναικώνε! Καπίρε;

   -«Κι οι  άντρες, με ρώτησε ο Γεράσιμος , αυτά τα άκακα αρνάκια; Οι πατεράδες, αυτοί οι αφανείς ήρωες, δεν τσου πρέπουνε γιορτάδες; Δεν κρεσέρει και για δαύτους κανιά  ημέρα για φίλεμα κανενού φιόρου;»

   -«Κουρλός είσαι; του απάντησα.  Να μπούνε στο κόπο οι γυναίκες;»

   -Λεμέντο το ‘χω, να κάμουνε κι εφκείνες κάτι  και για μας.

   -Κάμε το σταυρό σου να μη  γυρέψουνε κι άλλες , να μη τσου αρκούνε παναπεί οι μέρες , παρί να θέλουνε και τις νύχτες δικές τσου!

   -Και σάματις οι νύχτες είναι δικές μας;

   -Εφκειό να μου πεις!  Ποιος άντρας θα εχαλάλιζε τον ωραίο του ύπνο και θα ΄παιρνε σβάρνα τσι μποτέγες , άμα δεν τον έσερνε από τη μύτη η γυναίκα του;

   -Μείνε ξυπνητός!  Τ’ αντρικό φύλλο μορτετσάρει! Μπουκάρισε το θηλυκό στ’ αντρικά χτήματα και δεν θ’ αφήκει κολυμπυθρόξυλο!

   -Μα άμα κάμουμε πως τσου καταργούμε ούλα φκείνα τα προνόμια και πάμε καλιά μας , μας εφάανε ζωντανούς!

   -Να τσου  αφήκουμε μόνε τη γιορτή τση μάνας. Με την προϋπόθεση  να ‘χουμε κι εμείς τη γιορτή του πατέρα!

   -Του πατέρα: Μα εδεπά που τα λέμε, ο πατέρας …είναι πολλές βολές  άγνωστος .

   -Έστω , τη γιορτή του…αγνώστου Πατέρα!

      ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΛΩΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΑ  100 %  ΤΟΜΟΣ Γ’ 2010

……………………………………………………………………………………….

ΜΠΕΛΟ  ΜΠΟΥΣΤΟ

   Πολύ τήνε λυπούμαι, ωρές παιδιά ,τη γυναίκα ,περκέ παρ’ όλο που ο Θεός τσ’ έδωκε  κεφάλι, δε τσ’ έδωκε τσερβέλο.

   Εδεπά κάνω λόγο για τσι λίγες εφκειές γυναίκες, που δίχως αίτιο κι αφορμή πετούνε τα σκουτιά απάνουθέ τσου νομίζοντας πως έτσι ανοίγουνε την όρεξη τω σερνικώνε.

   Δεν ομιλώ για τσι πολλές που ΄ναι σέστες και σιόρες , που και το στραγάλι τσου τ’ αφήνουνε με τέτοιο τρόπο να φαίνεται έτσι που δε ξεκολλάει το σερνικό μάτι απανουθέ του.

   Περκέ άμα τσου ‘χε δώκει λίγο, θα εκαπιτάρανε πως όντας τα βγάνεις με μιας ούλα στη φόρα, αντίς να μαγνητίζεις, αποδιώχνεις.

   Δε λέω, άμα έχεις μπέλο μπούστο άσε κι ένα δυο κουμπιά ανοιγμένα!

   Μη τραβάς τη ψαλιδιά σου ίσαμε τον αφαλό, περκέ, επειδή έτυχε να ‘χω  νόνα μαμή και με κουβάλιε μαζί τση, έχω γδει ένα παπόρι αφαλούς και μα τον άγιο, εφκειό που’ έχω να πω είναι πως κανένας αφαλός, αφάλι δεν άνοιξε κανενού την όρεξη για κουτούπωμα!

   Εφκειό πάλε το μονόπαντο σκίσιμο τι το θέλετε, ωρές ευλογημένες; Δεν ηξέρετε πως έτσι αφήνετε αφιβολίες πως το άσχιστο ημπορεί να ‘ναι λειψό;

    Καλό  είναι να σου ‘χει δώκει ο Θεός-ούλα  εφκειός τα δίνει-τσι στρογγυλάδες εφκειές και πάνου και πίσω, που τσι τηράει κανένας και λέει» ωρέ μάνα μου, τι πράματα είναι τούτα», αλλά να σ’ έχει κάμει  σούτα γίδα ακέρατη και να μπλαστρώνεσαι με σιλικόνη  τα δυο  ημισφαίρια τση γης κάτουθε του λαιμού σου…δήθε και τάχατες , αυτό είναι  κογιοναρία του κερατά!

   Και ρωτάω ο κούτουλας εγώ:

   Κάποιος σε γλέπει και του αρέσεις σα μόστρα, γλέπει και τσι δυο μπροστινές σου εξέχουσες στρογγυλάδες , πες κι η αφεντιά σου ότι τόνε λιμπίζεσαι και κάποια ώρα θέλετε να παίξετε τσι… κουμπάρες κι η αφεντιά του θέλει να βυζάξει!

    Δε θα του τήνε δώκει κατακούτελα  όντας αντίς για γάλα θα κολλήσει η σιλικόνη στα δόντια του;

     Τότενες  ένα είναι σίγουρο. Θα λακίσει ολοσιλίντριχος για άλλες πολιτείες!

      Με τούτα και με τ’ άλλα, καλό είναι να ‘ρτει η Θεία  Φώτιση σ’ ούλες τσι γυναίκες που νομίζουνε ότι το χαλινάρισμα του αντρικού πληθυσμού έρκεται με το «ούλα στη φόρα»!

      Όσο πλιο ντυμένες είστε, τόσο πλιο επιθυμητές γένεστε!

       Τόσο πλιο εύκολα θα έβρετε…γάρδαρο.   

     ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΛΩΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΑ  100 %  ΤΟΜΟΣ Α’ 2006