Ο Αριστείδης ο Αθηναίος ήταν Χριστιανός απολογητής που έζησε τον 2ο αιώνα μετά Χριστόν και καταγόταν από την Αθήνα. Επίσης είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Για τον Αριστείδη δεν γνωρίζουμε παρά πενιχρές πληροφορίες.

Ο Ευσέβιος Καισαρείας μας πληροφορεί πως ήταν σύγχρονος του Κοδράτου και συντάκτης μιας Απολογίας, ενώ τον παρουσιάζει ως φιλόσοφο.

Η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 13 Σεπτεμβρίου και αναφέρεται ότι κρεμάστηκε από τους συμπολίτες του στο κέντρο της αθηναϊκής Αγοράς.

Φέρεται ως συντάκτης Απολογίας με αποδέκτη τον αυτοκράτορα Αδριανό (117-138). Στη συριακή του μετάφραση αποδέκτης της είναι ο Αντωνίνος Πίος διάδοχος του Αδριανού. Πρέπει να γράφτηκε γύρω στα 140. Θεωρείται η αρχαιότερη σωζόμενη χριστιανική απολογία.

Ξεκινά θέτοντας το ζήτημα του ενός Θεού.

Από την παρατήρηση της κοσμικής αρμονίας οδηγείται στην ιδέα του Θεού.

Ο χριστιανικός θεός είναι ο μόνος ακίνητος, άναρχος, και αληθινός. Η απόλυτη αυτή μονοθεΐα είναι και το κριτήριο της θρησκευτικής συμπεριφοράς των ανθρώπων.

Την ανθρωπότητα τη διακρίνει σε τρεις ομάδες θρησκευτικώς: τους ειδωλολάτρες, τους ιουδαίους και τους χριστιανούς. Εκθέτει τα μειονεκτήματα των λατρειών των Χαλδαίων, Αιγυπτίων, Ελλήνων και Ιουδαίων.

Έτσι αν οι πρώτοι λάτρευσαν τα άστρα, οι δεύτεροι τα ζώα και οι τρίτοι τις εκδηλώσεις της ζωής και τα πάθη, οι τελευταίοι λόγω του μονοθεϊσμού τους πλησίασαν την αλήθεια. Όμως κι αυτοί λάτρευσαν πιο πολύ κι από τον Θεό τους αγγέλους και απολυτοποίησαν τις θρησκευτικές διατάξεις.

ekklisiaonline.gr