Όπως διαπιστώσαμε μία από τις 10 αρχές που ανέφερε ο Καλαφάτης στη μάζωξη στο «Λιμανάκι» ήταν και η αλληλεγγύη. Μια εικόνα όμως που ως γνωστόν είναι 1.000 λέξεις , θα αρκούσε να μας δείξει και να μας πείσει ότι πραγματικά εννοεί την αλληλεγγύη και δεν είναι μια ακόμα υποκρισία του.

Και εξηγούμαι ...

Το νησί και ιδιαίτερα το πολύπαθο Ληξούρι , με τους 2 σεισμούς του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου έζησε τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τους σεισμούς του 1953.

Δεν υπάρχει όμως κανένα ντοκουμέντο που να αποδεικνύει ότι ο Καλαφάτης όχι μόνο ως πολιτικός αλλά πολύ περισσότερο ως άνθρωπος συμπαραστάθηκε και έδειξε τηναλληλεγγύη του στο λαό.

Δεν τον είδε κανείς στους καταυλισμούς, στα συσσίτια, στα κρουαζιερόπλοια φιλοξενίας.

Δεν τον είδε κανείς στην αγωνιώδη προσπάθεια των κατοίκων να ξαναστήσουν τα σπίτια τους, να λειτουργήσουν τα μαγαζιά ή και να επαναλειτουργήσει το Μαντζαβινάτειο και να μην κλείσει.

Ειδικά και γενικά λοιπόν ο Καλαφάτης όπως προκύπτει δεν προσέφερε σε κανέναν ούτε... ένα ποτήρι νερό. Όταν όλη η Ελλάδα αλλά και οι ξένοι συμπαραστάθηκαν στο σεισμόπληκτο νησί μας.

Δεν μπήκε στον κόπο να κάνει οποιαδήποτε δράση που να βοηθούσε έστω και ελάχιστα τους «Ληξουραίους» όπως χαρακτηριστικά και ελαφρώς ειρωνικά αρέσκεται να αποκαλεί τους πολίτες του Ληξουριού.

Έτσι αναφερόμενος, στην προεκλογική του ομιλία το περασμένο Σάββατο, στην αρχή της αλληλεγγύης, μόνο υποκριτικό ήταν.

Μια πρόσφατη τεράστια υποκρισία του που δεν μπορεί να την ξεχάσει ο λαός.

Γεώργιος Μολφέτας