Η παρακλητική υμνογραφία προς τον Άγιο Σπυρίδωνα, συνταχθείσα από τον σπουδαίο Ληξουριώτη λόγιο ιερωμένον,  Κωνσταντίνον Τυπάλδον Ιακωβάτον

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

 Ο  Κωνσταντίνος Τυπάλδος-Ιακωβάτος (Ληξούρι Κεφαλληνίας, 1795 -1867),  υπήρξε μια μία από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές μορφές του 19ου αιώνα και από τους πρωτοπόρους της θεολογικής επιστήμης στην Ελλάδα.

 Ο λόγιος αυτός κληρικός Κωνσταντίνος Τυπάλδος-Ιακωβάτος υπήρξε μητροπολίτης Σταυρουπόλεως, καθηγητής και έφορος της Ιονίου Ακαδημίας και πρώτος σχολάρχης της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ως θεολόγος και ακαδημαϊκός δάσκαλος άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην παιδεία του Οικουμενικού Θρόνου. Ιδιαίτερα όμως ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος συνέβαλε στη διατήρηση της ενότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Ελληνισμού σε πολύ δύσκολες στιγμές.

          Αγωνίστηκε και πέτυχε να ματαιώσει το 1831 και το 1836 την πραξικοπηματική ανακήρυξη αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Επτανήσου και την αποκοπή της από την πατριαρχική δικαιοδοσία.  Η δράση του επίσης και σε άλλα θεολογικά θέματα που αφορούσαν την ελληνική εκκλησία ήταν καθοριστική. Μέσα  στην αξιόλογη συγγραφική του δράση, παρουσιάστηκε και ως υμνογράφος, συντάξας το 1827, την παρακλητική προς τον άγιο Σπυρίδωνα, Πολιούχος των Κερκυραίων, γράφοντας στον πρόλογό του, ότι τόλμησε  αυτήν την υμνογραφική σύνθεση, γιατί έλειπε από τις τελετουργίες του σημαντικού αγίου της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, Αγίου Σπυρίδωνα.