Έτσι, θεωρώ χρέος μου να αναφερθώ στην προσωπική μου εμπειρία από την νοσηλεία μου στην Ορθοπεδική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς, από 03-02-2024 μέχρι 29-02-2024 όπου και έλαβα εξιτήριο.

Θα ήθελα αρχικά, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης, να ευχαριστήσω δημόσια από καρδιάς, τον Διευθυντή ορθοπεδικής κύριο Μπουζικάκο Μιχαήλ, τον ορθοπεδικό Επιμελητή Α' κύριο Κασσιανό Γεώργιο και την αναισθησιολόγο κυρία Γρηγοράτου Μελίνα. Όλοι τους ανέλαβαν την αποκατάσταση της υγείας μου και έφεραν αισίως σε πέρας το δύσκολο αυτό έργο, δεδομένου του ιατρικού ιστορικού μου. Δεν μπορώ παρά να εξάρω το επιστημονικό κύρος αυτών των ανθρώπων, την κατάρτιση και το υψηλό αίσθημα ευθύνης, το εξαίρετο ήθος, τον επαγγελματισμό και το μεγαλείο ψυχής που έδειξαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας μου.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην προϊσταμένη του χειρουργείου κυρία Τυπάλδου Μαρίνα αλλά και σε όλο το προσωπικό αυτού, που με την εμπειρία τους και τις γνώσεις τους συνεισέφεραν στο άψογο χειρουργικό αποτέλεσμα .

Ιδιαίτερες ευχαριστίες σε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό της κλινικής και τις φυσικοθεραπεύτριες, για την εξαιρετική και ποιοτική δουλειά που κάνουν, τον επαγγελματισμό τους, την ευγένειά τους και την ψυχολογική στήριξη που δίνουν στους νοσηλευόμενους. Αισθητή και η ευγένεια του βοηθητικού προσωπικού (τραυματιοφορείς, τραπεζοκόμοι, προσωπικό καθαριότητας κ.λπ.).

Τέλος, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλο το προσωπικό του Ακτινολογικού τμήματος που έφεραν εις πέρας το έργο τους κάθε φορά με χαμόγελο, ταχύτητα και ευγένεια.

Πλέον των παραπάνω, ως Ελληνίδα πολίτης οφείλω να επισημάνω πως για μια ακόμα φορά, επιβεβαιώνεται ότι στην πατρίδα μας υπάρχουν άξιοι επιστήμονες και επαγγελματίες Υγείας οι οποίοι υπηρετούν με αυταπάρνηση και σεβασμό το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όχι μόνο υποδεικνύοντας ότι είναι μονόδρομος το σύστημα της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας, αλλά και εμπνέοντας εμάς τους πολίτες να στεκόμαστε δίπλα τους στα δίκαια αιτήματά τους,

Καταλήγοντας, κλείνω με τη ρήση του μεγάλου μας συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, η οποία θεωρώ ότι ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωσή μας: «Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. Όταν όμως νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε ναι, είναι Άνθρωπος».

Με ειλικρινή εκτίμηση και βαθύτατη ευγνωμοσύνη,

Ξανθίππη Μπουρμπούλη