Στο ερώτημα πόσες γυναίκες φέτος επισκέφθηκαν το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών, τόνισαν ότι φέτος οι ωφελούμενες ήταν 50 και έχουν αλλάξει κάποια χαρακτηριστικά.

Επεσήμαναν ότι «βλέπουμε ότι οι περισσότερες γυναίκες που έχουν προσεγγίσει το Συμβουλευτικό είναι ηλικίες 25 έως 45. Το μεγάλο ποσοστό είναι ελληνικής καταγωγής. Έχουμε κάποιες κυρίες που είναι είτε αλβανικής είτε ουκρανικής καταγωγής, αλλά είναι πολύ μικρό ποσοστό. Οι περισσότερες είναι μεταλυκειακής και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και είναι όλες παντρεμένες ή σε διάσταση, ενώ υπάρχουν και παιδιά μέσα στην κακοποίηση που υπάρχει. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που έχουμε μέχρι τώρα».

Υπογράμμισαν ότι υπάρχει ένα στερεότυπο, πως οι περισσότερες γυναίκες που κακοποιούνται ενδεχομένως να μην είχαν κάποιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο, όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. «Πρόκειται για γυναίκες οποιουδήποτε μορφωτικού επιπέδου, οποιασδήποτε οικονομικής κατάστασης, κοινωνικού στάτους. Δεν παίζει ρόλο. Η κακοποίηση, δυστυχώς, είναι κάτι που θα μπορούσε να αφορά την οποιανδήποτε γυναίκα. Και είναι άλλοι παράγοντες που οδηγούν μια γυναίκα στο να παραμένει σε μια βίαιη σχέση, πέρα από το μορφωτικό, οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο».

Ανέφεραν ότι τις περισσότερες φορές οι γυναίκες έρχονται από μόνες τους, επειδή έχουν ακούσει στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση τη διαφήμιση για τα συμβουλευτικά κέντρα. Σε άλλες περιπτώσεις, είναι από παραπομπή από άλλες υπηρεσίες, όπως η κοινωνική πρόνοια, οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας ή από τρίτα πρόσωπα, δηλαδή φίλους, συγγενείς ή γείτονες.

Επεσήμαναν ότι από τις 50 γυναίκες που εξυπηρετήθηκαν μέσα στο 2024, οι 39 ήταν νέα περιστατικά, ενώ οι 11 ήταν παλαιότερα περιστατικά. «Αυτό σημαίνει ότι συνέχιζαν τις συνεδρίες ή επανήλθαν με κάποιο άλλο νέο αίτημα. Υπάρχουν γυναίκες που συνέχιζαν τις συνεδρίες τους από το προηγούμενο έτος, αλλά και κάποιες που δεν ήταν έτοιμες να φύγουν από τη βίαιη σχέση και επανέρχονται μετά από χρόνια. Πολλές φορές μπορεί να μην είναι ο ίδιος σύντροφος, να είναι ένας άλλος σύντροφος ή να είναι πιο ώριμες να κάνουν το βήμα».

Στο ερώτημα πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για μια γυναίκα να σπάσει τον κύκλο της βίας, τόνισαν ότι είναι πραγματικά δύσκολο. «Καμιά φορά, κάποιος που είναι απ' έξω μπορεί να λέει: "Μα δεν είναι δυνατόν τώρα, γιατί κάθεται;". Όμως είναι πολυπαραγοντικό το ζήτημα. Για να μπορέσει να φύγει μια γυναίκα, πρέπει η ίδια να έχει κατανοήσει ότι όλο αυτό που της συμβαίνει είναι κακοποίηση. Ακόμη και αν το κατανοήσει και έχει τη θέληση να φύγει, υπάρχουν πρακτικά εμπόδια».

Αναφέρθηκαν σε οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους που κρατούν τις γυναίκες σε βίαιες σχέσεις, επισημαίνοντας ότι μπορεί να μην έχουν εργαστεί ποτέ, να μην έχουν οικονομική ανεξαρτησία ή υποστηρικτικό περιβάλλον. «Είναι τόσοι πολλοί οι λόγοι που μπορεί να την κρατούν πίσω και όχι απλώς μια έλλειψη θέλησης».

Σημείωσαν ότι πολλές φορές ο θύτης μπορεί να είναι ένα πρόσωπο υπεράνω υποψίας, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την απόφαση της γυναίκας να φύγει. «Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πολύ πιο δύσκολο να εγκαταλείψουν μια βίαιη σχέση, γιατί αισθάνονται ότι δεν θα τις υποστηρίξει το κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο, σιγά-σιγά, με τα χρόνια, αυτά τα στερεότυπα καταρρίπτονται και η κοινωνία γίνεται πιο υποστηρικτική».

Αναφέρθηκαν στα σημάδια που μπορούν να προειδοποιήσουν μια γυναίκα για μια βίαιη σχέση, όπως υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, ελεγκτική συμπεριφορά, εκρήξεις θυμού, καταπάτηση δικαιωμάτων και αποκοπή από το κοινωνικό περιβάλλον. «Όλα αυτά δημιουργούν σταδιακά τις εντάσεις που οδηγούν στη βία».

Επεσήμαναν ότι βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις στην κοινωνία για τον ρόλο της γυναίκας συμβάλλουν στην έμφυλη βία. «Η γυναίκα θεωρείται ότι πρέπει να είναι στο σπίτι, να φροντίζει τα παιδιά, ότι δεν είναι όλες οι δουλειές για όλους. Αυτές οι αντιλήψεις αποτελούν τη ρίζα της έμφυλης βίας».

Τόνισαν τη σημασία της δικτύωσης, τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε εθνικό, με φορείς που μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες σε ζητήματα εργασιακά, κοινωνικής ενσωμάτωσης και φιλοξενίας. «Υπάρχουν 21 ξενώνες σε όλη την Ελλάδα, όπου φιλοξενούνται γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους, αν βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο και δεν μπορούν να παραμείνουν στο ίδιο σπίτι με τον θύτη».

Υπογράμμισαν ότι το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών είναι ανοιχτό σε κάθε γυναίκα, είτε έχει αποφασίσει να φύγει, είτε υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση της και θέλει να μιλήσει σε κάποιον. «Υπάρχει απόλυτη εχεμύθεια. Καμία γυναίκα να μη φοβάται».

Τέλος, υπενθύμισαν την ύπαρξη της γραμμής SOS 15900, μιας εικοσιτετράωρης γραμμής, όπου μπορούν να επικοινωνήσουν οι γυναίκες για βοήθεια και πληροφορίες, ακόμη και όταν τα συμβουλευτικά κέντρα δεν είναι ανοιχτά.