Συνέντευξη στον Γιώργο Χαλαβαζή

Στην Κεφαλονιά βρέθηκε πριν λίγες μέρες ο 89χρονος πλέον Παναγής Καραγιάννης και παρακάτω είναι η ενδιαφέρουσα και γεμάτη... λεπτομέρειες ιστορία του.

Τον συναντήσαμε στο ξενοδοχείο “Mouikis Hotel” στο Αργοστόλι και από τις πρώτες λέξεις, καταλάβαμε ότι έχει πολλά και ενδιαφέροντα να μας διηγηθεί...

15 Μαρτίου του 1955: Η μέρα που έφτασε στην Κεφαλονιά.

Το Υπουργείο Παιδείας είχε αποφασίσει τότε να διορίσει 20 Γυμναστές σε διάφορα Γυμνάσια ανά την Ελλάδα.

«Εμένα μου είπαν να πάω στην Κεφαλονιά. Εγώ μέχρι τότε ζούσα στην Τρίπολη, από όπου και κατάγομαι. Ήμουν 27 χρονών. Υπήρχε μεγάλη δυστυχία τότε στο νησί» θυμάται ο κ. Καραγιάννης και συνεχίζει: «Ήταν ο πρώτος χρόνος μετά τους σεισμούς. Εγώ ανήσυχος όπως ήμουν, είχαν παρατηρήσει πως το νησί δεν είχε γήπεδα, ούτε για ποδόσφαιρο, ούτε για μπάσκετ, ούτε για στίβο, τίποτα απολύτως. Έπρεπε λοιπόν κάτι να κάνουμε... και μία μέρα όπως περπάταγα κάτω από την σημερινή Γεωργική Σχολή , είδα έναν χώρο εκεί με μπάζα... Όλα τα σπίτια του Αργοστολίου που είχαν γκρεμιστεί τα είχαν μπαζώσει εκεί...

Εκεί μου άρεσε εμένα ο χώρος... και σκέφτηκα πως θα ήταν ο κατάλληλος χώρος για να γίνει ένα Στάδιο που θα αθλούνται τα παιδιά της Κεφαλονιάς.
Με τον γιατρό τον Δανάλη είχαμε αναπτύξει μεγάλη φιλία και του πρότεινα να φτιάξουμε έναν γήπεδο! Είχε και αυτός την ίδια ιδέα και έτσι ξεκινήσαμε την επιτροπή που θα κατασκεύαζε το γήπεδο. Το βασικό μας πρόβλημα ήταν τότε η έλλειψη χρημάτων...

Τα 100.000 δολάρια του Γ. Βεργωτή για το Στάδιο Αργοστολίου

Τότε πήγαμε και βρήκαμε τον Γεώργιο Βεργωτή, τον εφοπλιστή που έφτιαξε τα Κουρκουμελάτα. Τον παρακαλέσαμε να μας βοηθήσει να φτιάξουμε ένα γήπεδο για τα παιδιά της Κεφαλονιάς. Του ζήτησα 100.000 δολάρια και αυτός πρόθημα μας υπέγραψε μία επιταγή με αυτό το ποσό! Ήταν μία μεγαλειώδης προσφορά από τον Γεώργιο Βεργωτή, για το γήπεδο.

O μεγάλος ευεργέτης της Κεφαλονιάς Γεώργιος Βεργωτής (Φωτογραφία απο το Αρχείο Ιδρύματος Γεωργίου και Μάρης Βεργωτή)

Τότε ξεκινήσαμε να διοργανώνουμε τα «Βεργώτεια» που είχαν μεγάλη επιτυχία με παιδιά από όλα τα γειτονικά μέρη και φυσικά με συμμετοχή παιδιών από την Κεφαλονιά.

Μέχρι το 1965 που έφυγα εγώ από το νησί, τα «Βεργώτεια» για 10 χρόνια διεξάγονταν συνεχώς.

Το παράπονο...

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν υπάρχει μία φωτογραφία μέσα στο Στάδιο του Γεωργίου Βεργωτή, ο οποίος με την μεγαλειώδη προσφορά του, βοήθησε να χτιστεί το γήπεδο, για να μην πούμε ότι θα έπρεπε να φτιαχτεί μία προτομή γι’ αυτόν.

Το συναίσθημα της επιστροφής στην Κεφαλονιά

Η επιστροφή στην Κεφαλονιά πάντα μου δημιουργεί συγκίνηση... Τα παιδιά που είχα ως γυμναστής και τα αγαπούσα και με αγαπούσαν πολύ. Όταν ακούω την λέξη Κεφαλονιά, συγκινούμαι... Νομίζω ότι είμαι ακόμα εδώ!

Έχω μετανιώσει που έχω φύγει από την Κεφαλονιά ...

Η Κεφαλονιά μου άρεσε πολύ. Την λάτρεψα και να σου πω την αλήθεια, έχω μετανιώσει που έχω φύγει... θα ήταν καλύτερα και για τα παιδιά να μεγαλώνανε στην επαρχία.

Ο Ναυτικός Όμιλος Αργοστολίου

Είχα μεγάλη αγάπη για τον ναυταθλητισμό. Πήγα λοιπόν στον Κοκκόλη και του είπα τι θα έλεγες να δημιουργούσαμε τον Ναυτικό Όμιλο Αργοστολίου. Είχε και αυτός την ίδια ιδέα και έτσι δημιουργήσαμε τον ΝΟΑ. Ξεκινήσαμε να κάνουμε αγώνες Ιονίων Νήσων και Ηπείρου το 1959. Οι αγώνες γίνονταν εκεί δεξιά που βρίσκεται σήμερα το Λιμεναρχείο, μέσα στο λιμάνι του Αργοστολίου και είχαν μεγάλη επιτυχία... Έτσι ξεκίνησε ο ναυταθλητισμός εδώ στα Επτάνησα. Εγώ όλο αυτό το έβλεπα και το χαιρόμουν!

Τον έκλαψα τον Γεώργιο Βεργωτή...

Εγώ είχα μία βέσπα και γύριζα εκείνη την εποχή. Έρχεται μία μέρα ο Γεώργιος Βεργωτής και μου λέει “Δεν μπορώ να σε βλέπω με αυτή τη βέσπα να γυρίζεις και τον χειμώνα, πρέπει να σου πάρω ένα αυτοκίνητο”. Εγώ του είπα ότι δεν θέλω, αλλά αυτός επέμενε... Μία Κυριακή με πιάνει ένας στην πλατεία και μου λέει τα έμαθες: «Ο Βεργωτής επιστρέφοντας και ανεβαίνοντας στην σκάλα του αεροδρομίου στο Λονδίνο, τον έπιασε η καρδιά του και πέθανε! Εγώ δεν έκλαψα τον Βεργωτή επειδή έχασα ένα αυτοκίνητο. Εγώ έκλαψα γιατί χάθηκε ένας μεγάλος ευεργέτης. Ήταν ένα τρομερό παιδί της Κεφαλονιάς. Αντί για το αυτοκίνητο με έκαναν τελετάρχη στην κηδεία του!».

Ο Παναγής Καραγιάννης, κάθε φορά που βρίσκεται στο νησί , θυμάται τις ιστορίες και συγκινείται...

Ξέρει πως τούτος ο τόπος με την μεγάλη ιστορία, έχει για πάντα στιγματίσει τον ίδιο σαν άνθρωπο και έχει χαράξει με ανεξίτηλα γράμματα το όνομα «Κεφαλονιά» στην καρδιά του...