Όλα ξεκίνησαν ένα σύνηθες πρωινό (έτσι νόμιζα δηλαδή) όταν έφτασε στα χέρια μου ένα χαρτί γραμμένο από μια παλιά τρόφιμο του ιδρύματος το οποίο μέσα σε όλα έγραφε: ‘’.....το ίδρυμα ήταν, είναι και θα είναι το σπίτι της καρδιάς μου γράφει ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο Κεφαλληνίας!!!..... Τώρα σε αυτό το μεγάλο σπίτι της ΑΓΑΠΗΣ ζουν 20 αθώες ψυχούλες που μας χρειάζονται, έχουν ανάγκη.... Δυστυχώς το κράτος απουσιάζει όπως απουσίαζε πάντα....’’.

Δε χρειάστηκαν περισσότερα από αυτά τα λόγια για να αγγίξουν όλη τη Σχολή και να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτή τη κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις οικονομικά δύσκολες στιγμές που ζούμε. Επικοινώνησα με το ίδρυμα ώστε να ενημερωθώ για το τι έχουν ανάγκη. Γάλα και ζάχαρη μου είπαν.

Ενημέρωσα τους σπουδαστές της Ακαδημίας και ξεκινήσαμε να μαζεύουμε χρήματα για τα παιδιά του ορφανοτροφείου. Η ανταπόκριση που έλαβα από το σύνολο των σπουδαστών με ξάφνιασε. Ήταν άμεση. Ότι μπορούσε ο καθένας από το υστέρημα του το έδινε για μια πράξη ανθρωπιάς. Μέσα σε δυο μέρες καταφέραμε να μαζέψουμε ένα σεβαστό ποσό έτσι ώστε να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες που είχε το ίδρυμα εκείνη τη στιγμή. Τέσσερις κούτες γάλα, 50 κιλά ζάχαρη, τρόφιμα και χαρτικά ήταν αυτά που μπορούσαμε να πάρουμε με τα χρήματα που είχαμε μαζέψει.

Ακόμα και σε τέτοιες δύσκολες εποχές το αίσθημα αλληλεγγύης υπάρχει. Ειδικά σε δύσκολες εποχές, υπάρχουμε εμείς, οι άνθρωποι που δε γυρνάμε την πλάτη σε αυτούς που έχουν την ανάγκη μας. Πώς να αγνοήσουμε τα παιδιά που μας χρειάζονται ... ? Η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Ιονίων Νήσων είναι εδώ και το αποδεικνύει έμπρακτα.

Ευχαριστώ θερμά το σύνολο των σπουδαστών αλλά και του εκπαιδευτικού προσωπικού της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού για την ανταπόκριση τους.

Ο εκπρόσωπος των σπουδαστών της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού

Πρασιώτης Θεόδ