Πάντα δίπλα στο Σύλλογο Αθήνας από την ίδρυση και πρόθυμος να βοηθήσει το Δ Σ του συλλόγου, αλλά και τους προέδρους της κοινότητας χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες του για χρηματοδοτήσεις έργων.

Στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στο χωριό βοήθησε όχι μόνο στην χρηματοδότηση, αλλά στην ΔΩΡΕΑΝ παραχώρηση της Μελέτης και Σχεδίασης της Πλατείας. Επίσης άλλη μια ουσιαστική βοήθεια του ήταν να γίνει η ασφαλτόστρωση του δρόμου στο χωριό το 1988 με παρέμβαση του στον τότε Νομάρχη, Ηλία Μπεριάτο. Όλα τα χρόνια πάντα δίπλα στο αγαπημένο του χωριό. Ο Σταύρος Αλιβιζάτος γεννήθηκε στα Δαμουλιανάτα Παλλικής στις 5 Μαρτίου 1922 και ήταν το μικρότερο από τα 6 παιδιά του Χαράλαμπου Αλιβιζάτου και της Ευανθίας, το γένος Ζαφειράτου. Ξεκίνησε τα μαθητικά του χρόνια στο εξατάξιο δημοτικό σχολείο του χωριού του, για να συνεχίσει στο διτάξιο γυμνάσιο του γειτονικού χωριού Αγία Θέκλη, όπου πήγαινε καθημερινά με τα πόδια. Για τις 4 τελευταίες τάξεις του γυμνασίου γράφτηκε στο γυμνάσιο Ληξουρίου, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1940 με Άριστα. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και στη συνέχεια στην Ανωτάτη Εμπορική.
Με την έναρξη όμως του πολέμου με τους Ιταλούς, η Μαράσλειος έκλεισε οπότε ο Στ. Αλιβιζάτος επανήλθε στο χωριό του, όπου έζησε μέχρι το τέλος του πολέμου το 1944. Τότε επέστρεψε στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του και να αποφοιτήσει αριστούχος από την Παιδαγωγική Ακαδημία το 1947. Εκείνη τη χρονιά, το Κολλέγιο Αθηνών ζητούσε από την Ακαδημία έναν αριστούχο για πλήρωση κενής θέσης. Έτσι παραιτείται από το Γυμνάσιο στο Ν. Φάληρο, στο οποίο είχε πριν δύο μήνες προσληφθεί, και από την 1η Νοεμβρίου 1947 προσλαμβάνεται στο Κολλέγιο Αθηνών στο οποίο θα υπηρετήσει για τα επόμενα 36 χρόνια – ως δάσκαλος μέχρι το 1977-78 και στη συνέχεια ως Διευθυντής του Μποδοσάκειου Δημοτικού του Κολλεγίου στην Κάντζα, μέχρι το 1983-84 οπότε και συνταξιοδοτείται. Συνδέεται άρρηκτα μαζί του συναισθηματικά και εργασιακά -απόδειξη ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια της 40μηνης στρατιωτικής του θητείας δίδασκε στο Κολλέγιο, κατά τις περιόδους που ήταν στην Αθήνα, με μειωμένο πρόγραμμα.
Και μετά τη συνταξιοδότηση όμως δεν αποχωρεί από το σχολείο. Το Διοικητικό Συμβούλιο τον καλεί να παραμείνει ως Σύμβουλος του Προέδρου και να βοηθήσει στην οικονομική ενίσχυση του Σχολείου και του Ταμείου Υποτροφιών, το οποίο στόχο έχει την οικονομική κάλυψη απόρων μαθητών. Θα παραμείνει σ΄ αυτή τη θέση για μια και πλέον εικοσαετία, μέχρι το 2006, υπηρετώντας πιστά το σχολείο που λάτρεψε, βοηθώντας το ουσιαστικά μέσα από το γραφείο Δημοσίων Σχέσεων στην εξεύρεση πόρων και δωρεών, επιστρατεύοντας τις καλές του σχέσεις με τους γονείς, τους παλαιούς αποφοίτους και τους φίλους του σχολείου.

ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 90

Μέσα από τις γνωριμίες που απέκτησε από τον κύκλο του Κολλεγίου πάντα βοηθούσε τον αγαπημένο του τόπο, το χωριό του τα Δαμουλιανάτα -το οποίο επισκεπτόταν ανελλιπώς κάθε Πάσχα και καλοκαίρι- φροντίζοντας για τη χρηματοδότηση έργων τόσο μέσα στο χωριό, όπως διαμόρφωση πλατείας, δρόμο προς την εκκλησία κ.α., αλλά και γενικότερα στην Παλική, όπως επισκευή του Μοναστηριού στα Κηπούρια και τον Κεχριώνα, το δρόμο προς την Αγ. Ελένη και τους Πετανούς, το δρόμο που συνδέει τα Καλάτα με το χωριό κ.ά.

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ  ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ 2011 ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΗΛΙΚΙΑ 

ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

Έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 91 ετών, στις 8 Μαρτίου 2013.

Σημ Επιμέλεια βιογραφικού. Χριστίνα Αλιβιζάτου κόρη του Σταύρου  

damoulianata.blogspot.gr