Παρουσιάστηκε σήμερα το μεσημέρι στο Ξενοδοχείο «Mouikis» στο Αργοστόλι, το Ριζοσπαστικό Κίνημα Κεφαλονιάς.

Ρεπορτάζ: Γιώργος Χαλαβαζής

Πρόκειται για ένα Κίνημα, που όπως τόνισε ο Μάκης Δημητράτος, θέλει «να κάνει το πρώτο βήμα για έναν ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία και τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης και των μνημονίων» .

Στο πάνελ των ομιλητών βρέθηκαν εκτός από τον Μάκη Δημητράτο, ο Γεράσιμος Ιακωβάτος, ο Σταύρος Αντύπας, η Βιργινία Γασπαράτου, η Βάσω Βουτσινά, ο Γεράσιμος Βαλλιάνος, ο Γεράσιμος Μποζάς και ο Μιχάλης Μαρκάτος, ενώ στην «δύναμη» του νέου κινήματος είναι – όπως τονίστηκε – και άλλα άτομα που δεν παραβρέθηκαν στην πρώτη παρουσίασή του.

Στόχος ήταν μία πρώτη δημοσιοποίηση των θέσεων του Ριζοσπαστικού Κινήματος Κεφαλονιάς, που όπως τονίστηκε από όλους και σε όλους τους τόνους, δεν έχει ούτε αυτοδιοικητικές προεκτάσεις, ούτε πρόκειται να κατέβει σε κάποιες Εθνικές εκλογές.

«Στόχος μας είναι να κάνουμε κάτι καλύτερο στις επικίνδυνες μέρες που ζούμε» ήταν τα λόγια του Γεράσιμου Δημητράτου, ο οποίος τόνισε εν συνεχεία πως «σκοπός μας είναι η πολιτική να έχει μόνο αλήθειες».

Ο Σταύρος Αντύπας επεσήμανε πως: «Εμεις μένουμε σταθερά στις απόψεις μας και τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ που είχε πριν γίνει Κυβέρνηση. Κάποιοι άλλοι θα πρέπει να απολογηθούν για την αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ και όχι εμείς».

Ο κ. Δημητράτος, παράλληλα και σε ερώτηση που του έγινε, εξήγησε τους λόγους αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά πως : «Μείναμε ελάχιστες μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την κωλοτούμπα που έκανε. Μετά αποχωρήσαμε και πλέον συνεχίζουμε προσηλωμένοι στις κινηματικές μας αρχές.

Παρακάτω ολόκληρο το κείμενο με τις θέσεις και τις απόψεις του "Ριζοσπαστικού Κινήματος Κεφαλονιάς"

"Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που ο λαός μας βίωσε με τον πιο σκληρό τρόπο την διάψευση των προσδοκιών του για μια πραγματική αριστερή διακυβέρνηση με προσανατολισμό τον άνθρωπο, την κοινωνία, την πρόοδο και την προκοπή του σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας, ελευθερίας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Με τις προσδοκίες μας αυτές, κατέρρευσε με τρόπο εκκωφαντικό και το ιδεολόγημα της πολιτικής ανάθεσης σε σωτήρες και εξουσίες, οι οποίοι, τελικώς, με αποκορύφωμα το ιστορικό πλέον δημοψήφισμα απέδειξαν την προσήλωσή τους σε καθεστωτικές διαδικασίες και αντιλήψεις που κινούνται σε προκαθορισμένα πλαίσια και επιβάλλονται διαχρονικά από εσωτερικούς, ευρωπαϊκούς και διεθνείς κύκλους συμφερόντων.

Η προηγούμενη περίοδος, αυτή που ξεκίνησε με την σκόπιμη αλλοίωση του συντριπτικού αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, αποτέλεσε για πολλούς περίοδος απογοήτευσης, θλίψης, ματαίωσης, οργής, εσωστρέφειας, απορίας και προβληματισμού, παράλληλα όμως προσέφερε στον καθένα και την καθεμιά από εμάς μια χρήσιμη ευκαιρία για κοινωνικό και πολιτικό επαναπροσδιορισμό, για επανακαθορισμό της προσωπικής μας στάσης, για αναζήτηση νέων φίλων, συντρόφων και συμμάχων, με τους οποίους μπορούμε να προχωρήσουμε μαζί συνεχίζοντας από εκεί που μας σταμάτησαν, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με ειλικρίνεια, αλληλεγγύη, συντροφικότητα, μα πάνω από όλα πιστοί στις αξίες εκείνες που διαπότισαν με αίμα και ατσάλι τον λαό μας.

Οι συνθήκες στις μέρες μας, δυστυχώς, δεν θυμίζουν σε τίποτα την ορμή και το όραμα του λαού μας τη στιγμή του δημοψηφίσματος. Το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον σε βαθειά κρίση, συνέπεια της έντονης διάψευσης αλλά και των κυρίαρχων επιλογών, ο λαός μας λεηλατημένος από πολιτικές σκληρής λιτότητας και οικονομικής αφαίμαξης, η κοινωνία σε πλήρη κατασταλτικό αποπροσανατολισμό και η απειλή της εθνικιστικής και νεοναζιστικής παλινόρθωσης να συμβαδίζει καθόλου τυχαία με την επιστροφή ακραίων και μισαλλόδοξων μορφωμάτων σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Με τα δεδομένα αυτά, δεν μας απομένει η πολυτέλεια της επιλογής. Η ανάγκη της Ιστορίας για κοινωνική και πολιτική ανασύνταξη, για πραγματικά δημοκρατική και συμμετοχική αυτοθέσμιση, για επαναδιατύπωση της ουτοπίας, για διεκδίκηση όσων μας στέρησαν και αντίσταση σε όσα μας παίρνουν, μας χτυπά την πόρτα. Μια άλλου είδους πολιτική και ηθική πρακτική και μια διαφορετική από τα συνηθισμένα κοινωνική συμπεριφορά, φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο.

Στην κατεύθυνση αυτή, εδώ στην Κεφαλονιά, η Ιστορία είναι με το μέρος μας. Στις πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές μας ρίζες, χρήσιμα θεωρητικά, μεθοδολογικά και κινηματικά εργαλεία περιμένουν την αξιοποίησή τους και γιατί όχι την συνέχειά τους. Ακόμη και στις εχθρικές αυτές συνθήκες, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, ο παραδοσιακός ριζοσπαστισμός μας, μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς, αφετηρία αλλά και στόχευση, για την μαχητική και αγωνιστική επανένταξή μας στο κοινωνικό και πολιτικό «γίγνεσθαι». Από εδώ, από τα μέρη αυτά που σημαδεύτηκαν από κοινωνικά αιτήματα, ριζοσπαστικές αρχές και αξίες και προσωπικότητες με έντονη προσωπική και συλλογική δράση, ένα νέο κίνημα μπολιασμένο με τα γονίδια αυτά μπορεί να εμπνεύσει όλο και περισσότερους ακόμη και σε εποχές σαν τη σημερινή. Φτάνει να το αποφασίσουμε και να το τολμήσουμε. Με λογισμό και μ΄ όνειρο.

Στις μέρες μας, η ανασύνταξή μας αυτή, η ανασύνθεση, δηλαδή, ενός τέτοιου κινήματος, είναι πέρα ως πέρα επιτακτική. Το νησί μας για πρώτη φορά, όπως και ολόκληρη η χώρα, απειλείται από έναν πρωτόγνωρο οικονομικό και κοινωνικό «βιασμό», παράλληλα με όλες εκείνες τις ήδη δοκιμασμένες πολιτικές αφαίμαξης του οικογενειακού εισοδήματος και της λαϊκής περιουσίας. Σε αυτόν οφείλουμε να απαντήσουμε, να αμυνθούμε και να αντιμετωπίσουμε. Η προστασία της περιουσίας μας από την επιβαλλόμενη ύπουλα και σταδιακά μετατροπή του δημοσίου χρέους σε ιδιωτικό αλλά και από τα κοράκια των τραπεζών που καταφθάνουν για να υφαρπάξουν «τουριστικές στέγες», η προάσπιση της γης μας από τις απαλλοτριώσεις των εργολάβων των υπερταμείων και των αναδόχων τους, η υποχρεωτική παραχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας σε εταιρείες των δανειστών μας, η μετατροπή τεράστιων περιοχών ιδιαίτερου κάλους και οικοσυστημάτων σε πεδία κερδοσκοπικών παιγνίων και η αντικατάσταση της παραδοσιακής ντόπιας οικονομίας με ενεργειακές, θαλάσσιες και αιολικές, εκμεταλλεύσεις , είναι ήδη μνημονιακές υποχρεώσεις μας, αλλά και από τις πρώτες απειλές που θα βιώσουμε τους ερχόμενους μήνες. Στις απειλές αυτές, η στάση μας πρέπει να είναι μαζική, αγωνιστική και δημιουργική. Κι αυτό όλοι μας πρέπει και να το αποφασίσουμε και να το πράξουμε.

Για να ανοίξει η συζήτηση αυτή, για να διατυπωθούν τα απαραίτητα και αναγκαία ζητήματα μιας κοινωνίας που στο πετσί της βιώνει την σκληρή εφαρμογή αδιέξοδων πολιτικών που επιβάλλονται από τις κυρίαρχες δυνάμεις, οφείλουμε από αυτό το σημείο και με το κείμενο αυτό να θέσουμε τα άμεσα αιτήματα μπροστά από τα οποία νιώθουμε πως πρέπει να συνταχθούμε. Με δεδομένη την απόλυτη αποτυχία του παλαιού αυταρχικού κομματικού συστήματος, την διάλυση των κομματικών προτύπων και την απόλυτη αναξιοπιστία κομμάτων που κυριάρχησαν στην επιβολή αντικοινωνικών και αντιλαϊκών πολιτικών, με τα κόμματα εκφραστές των συμφερόντων μιας αδίσταχτης ολιγαρχίας, οικογενειακών ελίτ και του μεγάλου κεφαλαίου, τα αιτήματα για κοινωνική και πολιτική ανασυγκρότηση, για ενότητα στη βάση, αλληλεγγύη, συνεργασία, συμμετοχή και αυτοθέσμιση, είναι για εμάς πρωτεύοντα.

Μέσα από αυτά και κυρίως μέσα από την αγωνία για τη δημιουργία ενός ριζοσπαστικού αυτό-οργανωμένου μετώπου αντίστασης, διεκδίκησης και δημιουργίας, ενός μετώπου χωρίς αγκιστρώσεις, ομφάλιους λώρους και κατευθυνόμενες σκοπιμότητες, μπορούμε αγωνιστικά να θέσουμε την αναγκαιότητα για οργάνωση και συνεργασία των κοινωνικών ομάδων, για συμμετοχική λήψη αποφάσεων, για αλλαγή του παραγωγικού, καταναλωτικού και ανταλλακτικού μοντέλου σε μικρή ή μεσαία κλίμακα και εμβάθυνση των συνεργατικών, αυτό-διαχειριζόμενων και συνεταιριστικών αντιλήψεων και πρακτικών, για την προώθηση της «τοπικότητας» του ντόπιου πρωτογενούς τομέα, για αξιοποίηση του συνδυασμού παραδοσιακή οικονομία-νέες τεχνολογίες, παράλληλα όμως και για κεντρικά ζητήματα, όπως η αναλογική και ισότιμη σεισάχθεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η προστασία ευαίσθητων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.

Τα αιτήματα αυτά, δεν αποτελούν ασφαλώς τον τελικό μας προορισμό. Είναι όμως αναμφισβήτητα σε αυτό το αρχικό στάδιο μια κοινή βάση στην οποία μπορούμε να συνυπάρξουμε, να συνεννοηθούμε και να δράσουμε από κοινού. Στην πορεία θα έρθουν και τα υπόλοιπα. Η συζήτηση μέσα στην κοινωνία, από εμάς τους ίδιους, οφείλουμε να μην μείνει σε αυτά, ειδικά σε μια εποχή που όλα γύρω μας αλλάζουν, δυστυχώς προς το χειρότερο. Ερωτήματα όπως τι κοινωνία θέλουμε, ποια δημοκρατία, ποιο το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, με ποιες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, ποιος ο πολιτικός μας στόχος, αυτά κι ακόμη περισσότερα, αποτελούν αντικείμενο μιας ευρείας συζήτησης που πρέπει σύντομα να ανοίξουμε. Μιας συζήτησης χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς αντιπροσώπους και αναθέσεις, αντίθετα, από εμάς τους ίδιους για εμάς τους ίδιους. Συμμετοχικά και δημοκρατικά.

Με το κείμενο αυτό, ένα κείμενο που δεν επιδιώκει να αποτελέσει μια ξύλινη ιδεολογική προκήρυξη ούτε μια φαντασμένη διαφημιστική πολιτική καμπάνια αλλά αποτελεί την αποτύπωση μιας γνήσιας αγωνίας για το παρόν και το μέλλον μας σε μια εχθρική περίοδο, συνάμα δε έντονης απογοήτευσης και μοναχικότητας, ουσιαστικά βάζουμε τις πρώτες λέξεις μιας κοινής συζήτησης και συνεννόησης, παράλληλα όμως και μαχητικής αντιμετώπισης και διεκδίκησης για ένα κίνημα που έρχεται από πολύ μακριά και που πρέπει να συνεχίσει την απαραίτητη για όλους μας πορεία. Γι αυτό άλλωστε, υπογράφεται ήδη αλλά και θα υπογραφεί από ανθρώπους, εδώ στην Κεφαλονιά αλλά και σε άλλους τόπους, που τους ενώνει μια αυτονόητη αγωνία και ένας κοινός δρόμος. Ας τολμήσουμε".