Μια ιδιαίτερη μορφή που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στο Ληξούρι γιατί αγαπήθηκε όσο τίποτα άλλο ήταν ο Άγιος Παναγής, ο κατά κόσμον παπά- Μπασιάς.

Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1801 και οι γονείς του ήταν ο Μιχαήλ Τυπάλδος Μπασιάς και η Ρεγγίνα. Με καταγωγή αριστοκρατική και άριστη μόρφωση,ο ίδιος κατέκτησε τον επιστημονικό και θρησκευτικό κόσμο και παράλληλα μιλούσε Ιταλικά, Γαλλικά, Λατινικά. Μεγάλη του αγάπη τα γράμματα. Γι'αυτό έγινε δημόσιος διδάσκαλος αν και παραιτήθηκε κάτω υπό την πίεση των Ιταλών. Το 1836 χειροτονήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Κεφαλληνίας Παρθένιο Μακρή Διάκονος και Πρεσβυτέρος . Υπήρξε μέγας ελεήμων, μιας και βοηθούσε κρυφά και διακριτικά τις οικογένειες που είχαν ανάγκη . Ο ίδιος πούλησε τα υπάρχοντα του και τα μοίρασε στους φτωχούς. Φιλοξενήθηκε στην οικία του Ιωάννου Γερουλάνου . Υπήρξε Εφημέριος στην Ιερά Μονή Αγίου Σπυρίδωνα ,στον Πλατύ Γιαλό. Κοιμήθηκε στις 7 Ιουνίου στο Ληξούρι σε ηλικία 88 ετών . Ετάφη στον χώρο του Αγίου Σπυρίδωνα , απ' όπου έγινε η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ήταν ότι ήταν διορατικός. Γνώριζε τα μελλούμενα και βοηθούσε τους συνανθρωπους του δίνοντας τους συμβουλές. Έκανε τον γιο να αγαπήσει την μάνα, την γυναίκα να επιστρέψει στο γάμο της, τον αδερφό να σεβαστεί την αδερφή και πολλά ακόμα που δεν αρκούν σε ένα άρθρο για να γραφτούν. Αξέχαστη φιγούρα του παπά -Μπασιά που όπως λέγεται προχωρούσε στην βροχή γιατί όλη μέρα έψαχνε τόπους να προσευχηθεί , χωρίς όμως να βρέχεται ποτέ. Αγαπήθηκε πολύ αλλά προς το τέλος της ζωής του ταλαιπωρήθηκε από νευρική κρίση, καθώς δεν μπορούσε πολλά βράδια να κοιμηθεί και φώναζε μεγαλόφωνα. Λέγεται σύμφωνα με όσα έχει καταγράψει ο Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός στην βιογραφία του παπά- Μπασιά πως άργησαν να τον κηδεψουν διότι ο κόσμος έτρεχε να το προσκυνήσει και να λάβει την θεία χάρη του. Η τίμια κάρα του βρίσκεται στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα για να μπορούν να τον προσκυνήσουν οι πιστοί , οι οποίοι ακόμα και σήμερα αναζητούν την βοήθεια του και την χάρη του. Αναζητώντας ακόμα και σήμερα ένα σημάδι του καλό είναι να επισκεφτούμε τους χώρους που περπάτησε, που προσευχήθηκε και ευλόγησε τον τόπο τούτο. Αν κοιτάξουμε το κελί του έστω και από φωτογραφίες θα συνειδητοποιήσουμε τον πλούτο της ψυχής του και την αγάπη του για τον Θεό και τον Ανθρώπο.

Αντωνία Βαρμάζη
Εκπαιδευτικός