Στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι” στον Inkefalonia 89,2 με τον Γιώργο Χαλαβαζή και την Ελευθερία Κουλουριώτου , μίλησε ο Διονύσης. Πρώην ασθενής με Covid-19, ο οποίος νοσηλεύτηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς και μοιράζεται μαζί μας και μαζί σας την εμπειρία του.

Ο Διονύσης κάνει απολογισμό, καταγράφει στιγμές και γεγονότα, βάζει στην άκρη τα κομμάτια του πάζλ covid-19 τακτοποιημένα πια μετά την απογραφή και με βαθιά ανάσα,-τώρα μπορεί να ανασαίνει και πάλι βαθιά, εύχεται αν δεν γλιτώσουν οι άλλοι τη ζημιά, τουλάχιστον να είναι μικρότερη... Άλλωστε τώρα πια ξέρει.

Ο Διονύσης νόσησε απο covid-19,νοσηλεύτηκε στο Γ.Ν Αργοστολίου 10 μέρες και τώρα επιζητά τη σταθερότητα της υγείας του και την επιστροφή στη δική του καθημερινότητα.

Η ζωή έχει τον τρόπο της να σου μαθαίνει ότι η ανατροπή κάποιες φορές είναι αναπόφευκτη κι όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς, τόσο πιο εύκολα το συνειδητοποιείς γι’ αυτό ο Διονύσης χέρι χέρι με την αλήθεια το πήγε απ την αρχή...

“Κάποιος συνάδελφος νόσησε ,ήμουν μαζί του, έκανα τεστ και βγήκε θετικό. Τις πρώτες 6 μέρες - ήμουν σε καραντίνα -δεν είχα καν συμπτώματα, δεν πίστευα καν ότι ήμουν άρρωστος, δεν ένιωθα άρρωστος.

Μετά τις 6 μέρες άρχισα να νιώθω πόνους στην πλάτη και στον θώρακα.

Επικοινώνησα με γιατρό ,μου είπε να βγάλω μια ακτινογραφία θώρακος και η ακτινογραφία έδειξε ότι είχε ξεκινήσει η πνευμονία. Απο κει και πέρα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Ενώ είχα αρχίσει την αγωγή για την πνευμονία, το οξυγόνο μου μειώθηκε, δεν μπορούσα να αναπνεύσω και η θερμοκρασία μου ήταν στους 37 βαθμούς. Άρχισα να σκέφτομαι διάφορα άσχετα πράγματα τα οποία δεν είχαν νόημα, φανταστείτε ένας άνθρωπος που σκέφτεται νορμάλ, ξαφνικά να σκέφτεται πράγματα που δεν υπάρχουν μπροστά του. Αυτό προήλθε από την πτώση του οξυγόνου. Άρχισα να θυμώνω ενώ δεν θυμώνω ποτέ, είμαι πάντα με ένα χαμόγελο, τα βλέπω όλα θετικά και προσπαθώ να βοηθήσω τον κόσμο όλο.

Όλα αυτά τα ένιωθα όσο ήμουν ακόμη σπίτι, είχα τρομοκρατηθεί, ένιωθα φόβο θυμό και πανικό.

Ιδιώτης γιατρός με όλα αυτά που μου συνέβαιναν μου είπε να πάω στο νοσοκομείο γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να αντιστραφεί η κατάσταση. Θα γινόταν χειρότερη. Πήγα στο νοσοκομείο και για να φτάσω απο το πάρκινγκ του νοσοκομείου στα εξωτερικά ιατρεία πρέπει να πήρα χιλιάδες ανάσες. Άρχισα να νιώθω ότι δεν μπορούσα πλέον να αναπνεύσω και να ζήσω. Μαύρες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου.

Με βοήθησαν, ήρθε η κα Καπετανάκου (η Πνευμονολόγος του Νοσοκομείου Κεφαλονιάς),  η οποία είδε ότι είχα πάρα πολύ χαμηλό οξυγόνο,79%,μπήκα στον αξονικό τομογράφο, έδειξε σε πολλά σημεία πνευμονία και ξεκίνησε η νοσηλεία μου στο Νοσοκομείο.”

Και συνεχίζει ο Διονύσης να αφηγείται την Οδύσσεια του...

“Πρώτα απ όλα ήταν το ψυχολογικό, απο την ώρα που έφτασα στο νοσοκομείο ήμουν τρομοκρατημένος γιατί δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω, η απομόνωση δεν έχει καμία σχέση με την οποιαδήποτε νοσηλεία, εκεί είσαι μόνος σου. Η κα Καπετανάκου και όλοι όσοι ήταν στην πτέρυγα covid,με βοήθησαν πάρα πολύ ψυχολογικά, μου είπαν θα είμαστε δίπλα σου και αυτό ήταν το πιο σημαντικό για μένα απ όλα τα υπόλοιπα. Με βοήθησαν να μαζέψω τον εαυτό και να σκεφτώ ότι όλα θα πάνε καλά.”

Ξεκίνησε η νοσηλεία μου με φαρμακευτική αγωγή ανα 15 λεπτά και οξυγόνο το οποίο είχα για 7 μέρες συνεχόμενες ,τις τρείς πρώτες μέρες δεν είχα ούτε όσφρηση ούτε γεύση.”

Ο Διονύσης δεν είχε εμβολιαστεί ,σκεφτόταν ότι είναι καλό να το επιχειρήσει αρχές χειμώνα, όμως η πραγματικότητα του απέδειξε το αντίθετο.

Νοσηλεύτηκε για 10 μέρες, στο σπίτι του μετράει 5μέρες,συνεχίζει την φαρμακευτική αγωγή που του συνέστησαν, προσέχει περισσότερο, δεν καταπονείται, μετράει το οξυγόνο του, παίρνει οξυγόνο για 1έως 2 ώρες καθημερινά και αγωνιά να επιστρέψει στην καθημερινότητα του.

Όσον αφορά την αντιμετώπιση που έτυχε από όσους ενημερώθηκαν για την περιπέτεια του,ο Διονύσης αποτύπωσε με σαφήνεια την σκληρή πραγματικότητα που αφορά την νοοτροπία μέρους και της δικής μας κοινωνίας.

“Το 70% των ανθρώπων που με γνωρίζουν, επικοινώνησαν μαζί μου και με στήριξαν .Οι υπόλοιποι μας έβγαλαν πεθαμένους, χωρίς να γνωρίζουν καν τι έχει συμβεί, σχολίασαν και ίσως και να χάρηκαν. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τους άλλους, απλώς πρέπει να είμαστε δίπλα στους άλλους, είμαστε μια μικρή κοινωνία και θα έπρεπε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και να προσπαθούμε ότι μπορούμε να δώσουμε στον καθένα. Αυτό που προσπαθώ και γω όλη μου τη ζωή, να δώσουμε ένα χαμόγελο, αυτό θα ήταν το πιο μεγάλο πράγμα και όχι να λέμε διάφορα και να δυσκολεύουμε τη ζωή του.”

Όταν νοσηλεύεσαι με covid-19,η μοναξιά που νιώθεις είναι το χειρότερο από όλα λέει ο Διονύσης και επαναλαμβάνει, ότι όταν νοσηλεύεσαι για οτιδήποτε άλλο έχεις κάποιους δίπλα σου, ενώ εκεί το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως θα περάσει η επόμενη μέρα και δεν ξέρεις τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Σημείωσε δε, ότι η παρουσία ψυχολόγου στις πτέρυγες covid θα ήταν πολύ ωφέλιμη για την ψυχολογία των νοσούντων.

Δεν έκρυψε ότι έχει αλλάξει άποψη μετά απο την περιπέτεια που βίωσε και ότι πρέπει να σκεφτούμε όλοι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ιό που δεν ξέρουμε απο πού και πως θα μας έρθει και δεν μπορούμε να τον ελέγξουμε και να τον αντιμετωπίσουμε με τους συνηθισμένους τρόπους.

“Προσπαθούσα να μην είμαι με πολύ κόσμο, να φοράω την μάσκα μου εκεί που χρειαζόταν, δεν πήγαινα σε κλαμπ, προσπαθούσα να περπατώ όπου μπορώ, δεν είμαι καπνιστής. Δεν μπορεί να το ελέγξει κανείς και να είναι σίγουρος.”

Για 15 μέρες μετά την νοσηλεία του οι γιατροί του συνέστησαν να προσέχει πάρα πολύ, να λάβει την αγωγή του για 10 μέρες, σιγά-σιγά να αρχίσει να περπατάει και μετά από 6 μήνες να εμβολιαστεί και να συνεχίζει να μοιράζει καλοσύνη και χαμόγελα.

Ο ψυχισμός του Διονύση έλαμψε με την θερμή παράκληση να ενισχυθεί το Γ.Ν Αργοστολίου με ιατρικό προσωπικό ,αναγνωρίζοντας τον υπερβάλλοντα ζήλο των γιατρών και τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες λειτουργούν κατά την περίοδο της πανδημίας.

“Δεν έχουν την υποστήριξη που πρέπει να έχουν. Πρέπει κάποιοι να είναι δίπλα τους, να τους βοηθήσουν και να τους δώσουν τη δύναμη να συνεχίσουν αυτό που κάνουν. Αυτοί οι άνθρωποι δίνουν τη ζωή τους για εμάς όλους και εμείς πρέπει να τους το ανταποδίδουμε και να τους ευχαριστούμε έστω με την καρδιά μας και με τη στήριξη που μπορεί ο καθένας να προσφέρει.”

Τυχερός ή άτυχος που δοκιμάστηκε με τον covid-19 ο Διονύσης;

“Είναι ατυχία ξαφνικά να ανατρέπεται η ζωή σου και να μη μπορείς ούτε τον εαυτό σου να βοηθήσεις ,να προσπαθείς να πάρεις χίλιες ανάσες για να αναπνεύσεις ...” Τώρα ξέρει...

Τώρα ξέρει και θέλει να μάθουν και οι άλλοι και να μην πειραματίζονται με την υγεία τους.

Ακολουθεί το ηχητικό της συνέντευξης

{https://soundcloud.com/user-46829938/pollos-892}