Συνέντευξη στον Γιώργο Χαλαβαζή

Είναι αναμφίβολα μία όμορφη ταξιδιωτική ιστορία και παράλληλα μία εμπειρία ζωής!

Ο Ιάσονας Δημητράτος, από την Κεφαλονιά, με την αγαπημένη του Claudine, ξεκίνησαν από την Ελβετία με τα δύο τους ποδήλατα και έφτασαν στα βάθη της Ανατολής, με ενδιάμεση στάση το χωριό του Ιάσωνα, τα Λουρδάτα!

Ήδη έχουν διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα και έχουν αισίως φτάσει στο Ιράν, χωρίς να γνωρίζουν ακόμα πότε και πού θα ολοκληρωθεί αυτό το όμορφο ταξίδι τους!

Το Inkefalonia.gr τους… εντόπισε στο Ιράν, όπου δίνουν το στίγμα τους και μοιράζονται με όλους εσάς τους αναγνώστες, αυτή την ιδιαίτερη και ταυτόχρονα όμορφη ταξιδιωτική περιπέτεια.

Ξεκινώντας την συνέντευξη, ο Ιάσoνας μας συστήνεται…

«Είμαι ο Ιάσονας, 29 ετών και μεγάλωσα στα Λουρδάτα Κεφαλονιάς. Ωστόσο, ζω στην Ελβετία εδώ και 11 χρόνια, όπου εργάζομαι ως μηχανικός λογισμικού.

Η κοπέλα μου, η Claudine, είναι επίσης 29 ετών, Ελβετίδα και εργάζεται ως δασκάλα δημοτικού σχολείου και είμαστε μαζί για πάνω από 7 χρόνια.

Τον Ιούλιο του 2021, ξεκινήσαμε με τα ποδήλατά μας από την Ελβετία. Πρώτα νότια προς την Ελλάδα και μετά ανατολικά».

      -  Πώς σας ήρθε η ιδέα γι’ αυτό το ταξίδι;

«Το φθινόπωρο του 2020, θέλαμε να ταξιδέψουμε στη Νότια Αμερική για 5 μήνες. Αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό, λόγω της πανδημίας. Αναβάλαμε συνεχώς το ταξίδι, μέχρι που τελικά αναγκαστήκαμε να το ακυρώσουμε. Σκεφτήκαμε έναν εναλλακτικό τρόπο ταξιδιού. Η πρώτη ιδέα ήταν να ξεκινήσουμε με τα πόδια και να εξερευνήσουμε την Ευρώπη. Ωστόσο, καθώς η διαδρομή είναι πολύ αργή, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με ποδήλατα. Έτσι αρχίσαμε να ψάχνουμε για τα κατάλληλα ποδήλατα. Καθώς αυτά που είχαμε δεν θα άντεχαν το βάρος.

Είμασταν τυχεροί και βρήκαμε έναν μηχανικό που του άρεσε το σχέδιο μας και αντί να μας πουλήσει έτοιμα, προσφέρθηκε να κατασκευάσει μαζί μας τα ποδήλατα.

Περάσαμε δύο ημέρες μαζί του στο εργαστήριό του και στη συνέχεια μπορέσαμε να φύγουμε με τα ποδήλατά μας».

      - Από πού ξεκινήσατε και πότε; Και σε ποιες χώρες ταξιδέψατε;

«Είμαστε εντελώς αρχάριοι σε αυτόν τον τομέα. Δεν έχουμε ξανακαβαλήσει ποδήλατο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αραιά και που πηγαίναμε με αυτά στη δουλειά μας αλλά ποτέ περισσότερο.

Το σχέδιο ήταν να ποδηλατήσουμε από το σπίτι των γονέων της Claudine στην Ελβετία στο σπίτι των γονιών μου, στα Λουρδάτα της Κεφαλονιάς.

Η διαδρομή δεν ήταν πολύ μεγάλη και ο καιρός τέλειος για να δούμε αν θα μας άρεσε αυτός ο τρόπος ταξιδιού. Μετά από αυτό θα βλέπαμε.

Στις 10 Ιουλίου λοιπόν ξεκινήσαμε. Πρώτα περάσαμε τις Άλπεις στην Ιταλία και περάσαμε μεταξύ άλλων τη Βερόνα, τη Βενετία και την Τεργέστη.

Στη συνέχεια περάσαμε από τη Σλοβενία, την Κροατία και στη συνέχεια τη Βοσνία, το Μαυροβούνιο, την Αλβανία και τελικά φτάσαμε στην Ελλάδα. Στις 23 Αυγούστου φτάσαμε στη Λουρδάτα. Πάνω στην ώρα για τα γενέθλια του πατέρα μου.

Στα Λουρδατα, κάναμε ένα διάλειμμα για ένα μήνα.

Μετά το διάλειμμα, αποφασίσαμε ότι το ταξίδι μας δεν είχε τελειώσει ακόμα. Δεν θέλαμε να σταματήσουμε ακόμα.

Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε Ανατολικά. Πρώτα στην Κωνσταντινούπολη, στη συνέχεια στην Καππαδοκία και τέλος μέσω της Ανατολικής Τουρκίας στο Ιράν.

Στις αρχές Δεκεμβρίου περάσαμε τα σύνορα με το Ιράν και αργά αργά ποδηλατήσαμε νότια προς τον Περσικό Κόλπο. Από εκεί θα πάρουμε το πλοίο για το Ντουμπάι. Εκεί θέλω να γιορτάσω τα 30α γενέθλιά μου και στη συνέχεια να ανακαλύψουμε το Ομάν με ποδήλατο.

Μετά από αυτό, θα πρέπει να δούμε πως θα συνεχίσουμε. Έχουμε βάλει στο στόχαστρό μας την Αφρική».

• Πού θα τελειώσει το ταξίδι σας;

«Δεν ξέρουμε ακόμα, αλλά σίγουρα όταν τελειώσουν τα χρήματα. Στην αρχή είχαμε προγραμματίσει ένα χρόνο, αλλά όσο προχωράμε, τόσο περισσότερα θέλουμε να ανακαλύψουμε. Ίσως τελικά να είναι 1,5 ή 2 χρόνια!».

• Ποιες δυσκολίες ξεπεράσατε;

«Νομίζω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία που έπρεπε να ξεπεράσουμε και πρέπει ακόμη να ξεπεράσουμε είναι ο εαυτός μας.

Έπρεπε να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον όταν είμαστε εξαντλημένοι και σε κακές καιρικές συνθήκες. Είτε πρόκειται για δυνατή βροχή και ανήφορα στις ελβετικές Άλπεις, είτε για 42 βαθμούς στη Βοσνία, είτε για μείον θερμοκρασίες και χιόνι στην ανατολική Τουρκία. Ακόμη και αν οι συνθήκες είναι δύσκολες, πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να παρακινούμε ο ένας τον άλλον.

Αλλά καμία από αυτές τις δυσκολίες δεν θα μείνει στη μνήμη μας ως δυσάρεστη, αλλά ως πρόκληση που έπρεπε να ξεπεράσουμε.

Αυτό που επίσης δεν ήταν εύκολο είναι τα ταξίδια κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει γρήγορα. Τα σύνορα μπορούν να κλείσουν ή να ανοίξουν, τη μία ημέρα απαιτούνται PCR, ενώ την επόμενη μπορεί και καραντίνα. Πρέπει πάντα να είμαστε πολύ καλά ενημερωμένοι και να παραμένετε ευέλικτοι».

• Κινδυνέψατε ποτέ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού;

«Ναι, αλλά όχι από ζώα ή ανθρώπους.

Αυτό που ήταν επικίνδυνο ήταν η διαδρομή για να βγούμε από την Κωνσταντινούπολη

Δεν ερευνήσαμε σωστά τη διαδρομή και καταλήξαμε σε έναν αυτοκινητόδρομο τριών λωρίδων, χωρίς παρατεταμένη στάση. Στο μισοσκόταδο με πολλά φορτηγά να μας προσπερνούν, αυτή την στιγμή πραγματικά νιώσαμε άβολα».

• Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή του ταξιδιού σας;

Αυτό είναι δύσκολο να αποφασίσεις. Για εμάς, κάθε βουνό που ανεβαίνουμε είναι μια κορύφωση. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μια κορυφαία στιγμή, αυτή θα ήταν να ξυπνήσω σε μια σκηνή στην Καππαδοκία, περιτριγυρισμένη από αμέτρητα αερόστατα. Αλλά δεν νομίζω ότι όλες οι κορυφαίες στιγμές θα είχαν τόση σημασία, αν δεν μπορούσα να τις μοιραστώ με την Claudine».

Ευχαριστούμε θερμά τον Ιάσoνα Δημητράτο και την Claudine, που δέχθηκαν να μοιραστούν μαζί μας αυτή την όμορφη εμπειρία τους και να μας παραχωρήσουν τις εκπληκτικές εικόνες από το ταξίδι τους!

To προφίλ τους που μπορείτε να τους ακολουθείτε στο instagram είναι το https://www.instagram.com/monopedalia/?hl=en

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την άδεια του INKEFALONIA.GR