Σήμερα, όπου μια νέα επανάσταση είναι αναγκαία για να προχωρήσει μπροστά η κοινωνία, ΕΕ – κεφάλαιο – κόμματα της αστικής νομιμότητας τρομοκρατούν για το χάος της σύγκρουσης, προκειμένου να κρατήσουν το λαό και τη νεολαία σκλάβους στα δεσμά τους. Όλοι αυτοί είναι η σύγχρονη «Ιερά Συμμαχία». Η επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι οι θυσίες του αγώνα για το δίκιο είναι ασύγκριτα λιγότερες από τα δεινά, τις συμφορές, που φέρνει η υποταγή και η μοιρολατρία. Η επανάσταση του 1821 διδάσκει, ακόμη, ότι ήταν και είναι μύθος τα περί «εθνικής ομοψυχίας». Ακόμη και μέσα στην αστική τάξη της εποχής, που τότε ήταν προοδευτική, υπήρχαν ανταγωνισμοί ενώ όσοι ήταν δεμένοι με τις φεουδαρχικές δομές και προσκολλημένοι στο Σουλτάνο (πρόκριτοι, Φαναριώτες) τάχθηκαν στην πλειονότητά τους ενάντια στην εξέγερση. Όσοι από αυτούς μπήκαν (αργότερα) το έκαναν για να πάρουν την εξουσία στα δικά τους χέρια. Πώς αλήθεια μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους εμφυλίους πολέμους που ξέσπασαν μέσα στην επανάσταση και μετά από αυτήν;

Λαός και νεολαία πρέπει να διδαχθούμε από το 1821. Ο λαός οργανωμένος, με κοινωνική συμμαχία, μπορεί και πρέπει να γυρίσει τον τροχό της ιστορίας μπροστά. Να οδηγήσει τη χώρα σε ένα άλλο δρόμο, που θα δικαιώνει τα αδικαίωτα ιδανικά. Να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του έξω από την ΕΕ, με κοινωνικοποιημένο τον πλούτο, χωρίς μνημόνια και αφεντικά.

Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ

Ο Πρόεδρος                                              Ο Οργανωτικός Γραμματέας

Γεωργόπουλος Διονύσης                       Μαντζουράτος Δημήτρης