Μεγαλώνοντας δεν ξέχασε ποτέ τις βόλτες που έκανε με τον παππού του στη λίμνη, την αγάπη που του μετέδωσε για τη φύση και αποφάσισε να πάρει τη μηχανή του και να επιχειρήσει να φωτογραφήσει τα αγαπημένα του πουλιά την ώρα που βουτούν για να «ψαρέψουν».

Για έξι χρόνια ο Alan, επέστρεφε στη λίμνη, αρκετές ημέρες την εβδομάδα και περίπου 100 ημέρες το χρόνο για να αποτυπώσει την τέλεια στιγμή, την ώρα που η αλκυόνη βουτά στο νερό. Ο φωτογράφος, πατέρας τριών παιδιών, δαπάνησε περισσότερες από 4.200 ώρες αναμονής, τράβηξε περίπου 720.000 φωτογραφίες πριν καταφέρει να αποτυπώσει την τέλεια στιγμή.

Μιλώντας για το αποτέλεσμα της φωτογράφησης, είπε ότι δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να πουν ότι έχουν τραβήξει μία τέτοια εικόνα. Οι αλκυονίδες βουτούν με μεγάλη ταχύτητα, είναι σαν σφαίρες και χρειάζεται μεγάλη υπομονή και αρκετή τύχη. «Η φωτογραφία που ήθελα με την τέλεια βουτιά, χωρίς να πετάγεται πολύ νερό, δεν ήταν θέμα μόνο δικό μου, αλλά έπρεπε να βουτήξει η αλκυόνη στη σωστή γωνία» πρόσθεσε ο φωτογράφος. «Έφτασα στο σημείο να τραβάω μέχρι και 600 φωτογραφίες κάθε φορά που βρισκόμουν στη λίμνη, αλλά καμία δεν ήταν αυτή που ήθελα».

Ο παππούς του Alan, πέθανε το 1994 και όπως λέει δυστυχώς δεν μπορεί να του δείξει τη φωτογραφία. «Είμαι σίγουρος ότι ο παππούς μου θα τη λάτρευε» προσθέτει και επισημαίνει ότι ευχόταν να μπορούσε να τη δει. «Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί και με έφερνε ο παππούς μου να βλέπω αυτά τα πουλιά και ήμουν εντυπωσιασμένος από το πόσο θαυμάσια είναι αυτά τα πουλιά» είπε.

Τα θηλυκά, κάθονται μερικά μέτρα πάνω από το νερό και πραγματοποιούν τρεις ή τέσσερις βουτιές την ημέρα, που σημαίνει ότι ο Alan, καθόταν για ώρες να περιμένει πότε η αλκυόνη θα επιχειρήσει τη βουτιά. Ο Alan αν και πέτυχε το σκοπό του, λέει ότι δεν πρόκειται να σταματήσει να φωτογραφίζει τις αλκυονίδες, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι μπορεί να πετύχει καλύτερη εικόνα από αυτή που ήδη κατάφερε να απεικονίσει.

altsantiri.gr