Οι Ολλανδοί λατρεύουν τα κατοικίδιά τους. Βλέπει κανείς παντού κουτάβια μέσα σε καλάθια ποδηλάτων, στις περισσότερες καφετέριες και στα εστιατόρια. Τα μικρά κατοικίδια μπορούν να μπουν στα μέσα μεταφοράς με μειωμένο εισιτήριο.

Από τον 19ο αιώνα, η Ολλανδία είχε έναν μεγάλο πληθυσμό σκύλων. Σχεδόν κάθε οικογένεια στη χώρα είχε ένα κατοικίδιο, επειδή οι πολίτες το θεωρούσαν ως σύμβολο κοινωνικού στάτους. Αλλά ο αυξημένος αριθμός των σκύλων που ζούσαν εκεί, προκάλεσε έξαρση λύσσας, η οποία έγινε μία από τις κύριες αιτίες θανάτου. Από φόβο, πολλοί ιδιοκτήτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τα κατοικίδιά τους, και καθώς αυτό αποτελούσε παράνομη πράξη, ξαφνικά και χωρίς κανείς να το αντιληφθεί, οι δρόμοι γέμισαν με αδέσποτα σκυλιά κάθε ράτσας.

Η Ολλανδία ήθελε να αλλάξει αυτές τις συνθήκες. Άρχισε να το κάνει οργανώνοντας μέρες κατά τις οποίες η στείρωση ήταν αναγκαστική και χωρίς χρέωση. Η κυβέρνηση κάλυπτε όλα τα έξοδα. Με αυτό τον τρόπο, κατάφεραν να στειρώσουν το 70% των θηλυκών σκύλων. Κάθε σκύλος έπρεπε να περάσει επίσης από ιατρικές εξετάσεις για να επιβεβαιωθεί αν έχουν γίνει όλα τα εμβόλια και να δοθεί ιατρική βοήθεια, αν χρειαστεί.

Για περισσότερο έλεγχο και για να λυθεί το ζήτημα μια και καλή, η κυβέρνηση πέρασε έναν νόμο που προστάτευε τα ζώα και ενέκρινε έναν άλλο νόμο που σχετιζόταν με την υγεία των ζώων και την ευημερία τους. Ο νέος νόμος ενθάρρυνε τους ιδιοκτήτες να παρέχουν επαρκή προστασία και φροντίδα στα κατοικίδιά τους και να εξαλειφθεί η κακοποίηση. Αν οι ιδιοκτήτες δεν ακολουθούσαν αυτούς τους νόμου, η τιμωρία ήταν φυλάκιση τριών ετών και με πρόστιμο υψηλότερο των 16.000 δολαρίων.

Επίσης, ο κόσμος έχει την τάση να αγοράζει σκύλους γιατί προτιμά τα ράτσας που θεωρούνται πιο όμορφα και υγιή. Γι’ αυτό και η Ολλανδική κυβέρνηση αποφάσισε να αυξήσει τους φόρους για την αγορά σκύλων από καταστήματα. Συνεπώς, αυτή η αύξηση των φόρων ανάγκασε τους πολίτες να σκεφτούν άλλους τρόπους να αποκτήσουν κατοικίδιο, όπως το να υιοθετήσουν από το δρόμο.

Η κυβέρνηση άρχισε επίσης να τρέχει μια άλλη καμπάνια για να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες. Αυτή τη φορά οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να φροντίσουν αδέσποτα κατοικίδια. Και πολλοί ήταν αυτοί τα ερωτεύτηκαν και πάνω από ένα εκατομμύριο αδέσποτα σκυλάκια κατάφεραν να βρουν οικογένεια και ένα ασφαλές μέρος να μείνουν. Η επιχείρηση είχε τεράστια απήχηση στους πολίτες και το αποτέλεσμα ήταν το 90% περίπου του πληθυσμού να υιοθετήσουν έναν σκύλο.

Μετά από αυτή την επιτυχία, το 2011 δημιούργησαν μια ομάδα τους «Animal Cops», μια ομάδα αστυνομικών που ήταν υπεύθυνοι για την προστασία και την ασφάλεια των σκύλων. Σήμερα, τα κουτάβια που ζουν στην Ολλανδία δεν ζουν μόνο άνετα σε σπίτι, αλλά γίνονται δεκτά στα περισσότερα καταστήματα, εστιατόρια και άλλα δημόσια κτήρια.