Φτάσαμε στο τέλος μιας δύσκολης αλλά δημιουργικής σχολικής χρονιάς για τα περισσότερα σχολεία της πατρίδας μας.

Τη χρονιά αυτή στη βόρεια Κεφαλονιά, σε ένα μικρό σχολείο, το Γυμνάσιο με Λυκειακές τάξεις Μεσοβουνίων, οι μαθητές με προτροπή ενός αναπληρωτή καθηγητή και της διευθύντριάς του, ξεπέρασαν τον εαυτό τους.

Σε αυτό τον σχολικό χώρο, λοιπόν, κάποτε υπήρχε μια βιβλιοθήκη, η οποία δημιουργήθηκε το έτος 2006-2007.Δυστυχώς, όμως, με την έλευση της πανδημίας η βιβλιοθήκη αυτή μεταφέρθηκε σε ένα μικρό χώρο, ενώ στη θέση της δημιουργήθηκε μια τάξη για μαθητές, ώστε οι τελευταίοι να βρίσκονται σε κατάλληλη απόσταση μεταξύ τους, για την προστασία της υγείας τους από τον COVID-19. Σημειωτέον ότι  το σχολείο από το έτος 1999 στεγάζεται σε προκατασκευασμένες αίθουσες. Έτσι, τα βιβλία μετακινήθηκαν και στεγάστηκαν ανακατεμένα και στοιβαγμένα, χωρίς καμία τάξη στη νέο χώρο. Ο χρόνος κυλούσε και τα βιβλία έμεναν ως είχαν. Οι μαθητές δεν ήξεραν το θησαυρό που ήταν κρυμμένος στη μικρή αίθουσα του σχολείου τους.

Αναντίλεκτα, ένα σχολείο χωρίς βιβλιοθήκη, δεν είναι σχολείο. Μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ανθρώπου, το βιβλίο έμελλε να περιμένει υπομονετικά να αξιοποιηθεί κερδίζοντας τη θέση που του αξίζει στη νέα βιβλιοθήκη. Όχι βέβαια της φημισμένης, της Αλεξάνδρειας, αλλά αυτή των Μεσοβουνίων Κεφαλληνίας, για να γίνει ξεχωριστή με ένα τρόπο μοναδικό και διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη, τουλάχιστον σχολική!

Και οι μαθητές τα κατάφεραν με ένα τρόπο ξεχωριστό να ξαναστήσουν τη βιβλιοθήκη και δημιουργήσουν μια υπέροχη ταβανογραφία-κόσμημα στην οροφή της.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε ένα επίπονο ταξίδι, το οποίο πέρασε από χίλια κύματα. Κούραση, πόνος, ξενύχτι, αρρώστιες, πανδημίες, δεν σταμάτησαν τις εργασίες τόσο του καθηγητή όσο και των μαθητών. Οργανώθηκαν, λοιπόν, σε ώρες εκτός σχολείου, συζήτησαν, σχεδίασαν, προβληματίστηκαν και τέλος δημιούργησαν τη βιβλιοθήκη τους.

Ο καθηγητής με αιγαιοπελαγίτικη καταγωγή και συγκεκριμένα από τη Χίο, δεν κατάφερε να πείσει τους μαθητές, ότι οι ταβανογραφίες-οροφογραφίες του Αιγαίου είναι πιο ωραίες από αυτές των Ιονίων. Οι μαθητές ιόνιοι, επιζητούσαν την απλότητα. Μικρή απογοήτευση για τον εκπαιδευτικό  αλλά η χαρά της απλότητας επικράτησε. Με σχήματα που κάλλιστα παραπέμπουν ως επί το πλείστον στο roccoco, με απλές γραμμές, άνθη και πουλάκια, με χρώματα χαρακτηριστικά της Κεφαλλονίτικης παράδοσης τόσο της περιοχής όσο και του νησιού, δημιουργήθηκε ένα όμορφο ταβάνι, απλό, που δημιουργεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, για να μπορεί κάποιος να ψάξει και να μελετήσει το βιβλίο που αγαπά. 

Ωστόσο δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Οι μαθητές τακτοποίησαν και τα βιβλία. Ξεχώρισαν τα τελευταία σε σχολικά και μη. Τα εξωσχολικά χωρίστηκαν σύμφωνα με τον ταξιθετικό αριθμό τους και αυτή τη φορά τοποθετήθηκαν σωστά, ώστε να είναι στη διάθεση κάθε καθηγητή, μαθητή ή επισκέπτη.

Το ταξίδι ολοκληρώθηκε. Το όλο εγχείρημα έγινε εφικτό στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος που ανέλαβε ως συντονιστής ο αναπληρωτής καθηγητής τους, Γεώργιος-Παντελεήμων Κουτσοδόντης (ΠΕ02) με πολύτιμο αρωγό και συνεργάτη τη διευθύντρια του σχολείου, Ουρανία Τσούτση (ΠΕ02), «Αξιοποίηση και οργάνωση της Σχολικής Βιβλιοθήκης-Φιλαναγνωσία-Εικαστική δημιουργία (ταβανογραφία)».

Η βιβλιοθήκη πλέον είναι έτοιμη, με την ευχή του καθηγητή τους να ανοίξουν οι μαθητές τα φτερά τους μέσα από αυτή τη μοναδική δημιουργία.

«Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης» έγγραφε κάποτε ο Όμηρος δια στόματος Έκτορα στη Μ ραψωδία της Ιλιάδας.

Αγαπητοί μαθητές και γονείς, εύχομαι να αγαπήσετε τη δημιουργία και τον κόπο σας. Σας δόθηκε η βάση για να επεκτείνετε αυτό το έργο, ώστε να γίνει ξεχωριστό και στο μέλλον να εμπλουτιστεί με ότι άλλο σκεφτείτε.

Αγαπήστε το σχολείο και τον τόπο σας, διότι πολύ απλά το αξίζετε. Εάν δεν το κάνετε εσείς πολύ δύσκολα θα το κάνει κάποιος άλλος. Το σχολείο σας είναι μοναδική όαση παιδείας και πολιτισμού στην περιοχή σας.

___________________________________________________________

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ευχαριστήσω με εγκαρδιότητα κάποια πρόσωπα που συνέβαλλαν στη δημιουργία αυτού του έργου.

Πρώτον, τους γονείς μου για την ηθική υποστήριξή τους. Επίσης,  τους γονείς των μαθητών, που στήριξαν το όλο το εγχείρημα∙ ιδιαιτέρως την κυρία Ισμήνη Κολαΐτη πρόεδρο του συλλόγου γονέων, τον κύριο Μάριο Αντωνάτο για το βάψιμο της αίθουσας και την τοποθέτηση των ραφιών, τις κυρίες Ζωή Στεφανάτου και Ξανθίππη Αντύπα για την διαρκή στήριξη και βοήθεια.

Δεύτερον, τον αγιογράφο και ζωγράφο Νικολή Φράσκο, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε να καταλάβω με τι τρόπο πραγματοποιούνται οι ταβανογραφίες-οροφογραφίες.

Τέλος, την κυρία Χάιδω Νικολετάτου, πρόεδρο της κοινότητας Μεσοβουνίων για την πολύτιμη βοήθειά της, η οποία εκτός από χειρωνακτική ήταν και οικονομική.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω δυο ευχές. Αφενός, να αναπαλαιωθεί το Ραυτοπούλειο Σχολείο, ίδρυμα αξιοζήλευτο για την περιοχή. Αφετέρου. να υπάρξει συνέχεια σε όλο αυτό το έργο και μελλοντικά να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη βιβλιοθήκη που θα λειτουργεί και ως δανειστική.

Ο αναπληρωτής καθηγητής σας Γεώργιος-Παντελεήμων Κουτσοδόντης (ΠΕ02).