- Μιλήστε μας για την θεατρική σας ομάδα. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό και ποιος είναι ο σκοπός της;

«Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τέλος Σεπτέμβρη ξεκίνησε η θεατρική σεζόν με κάποιες ασκήσεις, μαθήματα, πρόβες και αυτοσχεδιασμούς. Υπάρχει ένας βασικός κορμός ο οποίος έχει διευρυνθεί αρκετά γι' αυτό μετά από αυτό το έργο θα ακολουθήσουνε «οι Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και «ο Φονιάς» του Μίτσου Ευθυμιάδη.

Τα παιδιά εδώ, είναι σε πολύ καλή εκπαιδευτική και υποκριτική κατάσταση, μάλιστα πρόπερσι που είχαμε πάει στην Αθήνα και παίξαμε στο Μικρό Παλλάς το «Μίλα μου σαν τη Βροχή» πολύς κόσμος δεν κατάλαβε αν οι ηθοποιοί είναι επαγγελματίες ή ερασιτέχνες. Δουλεύουν σε τακτά χρονικά διαστήματα τουλάχιστον 2 με 3 ώρες και τον τελευταίο μήνα, πριν την παράσταση, κάθε μέρα.

Σκοπός αυτής της δουλειάς είναι να συνεχίσει να υπάρχει μια πολιτιστική θεατρική παράδοση στο νησί. Αν εξαιρέσουμε τους αρχαίους Αριστοφάνη, Ευριπίδη, Σοφοκλή κ.α. η σύγχρονη Ελλάδα έχει να επιδείξει δύο ρεύματα θεάτρου, το Επτανησιακό και το Κρητικό. Γι' αυτό και πρέπει να δημιουργηθεί μια μεγάλη σχολή Επτανησιακού Θεάτρου».

- Αγαπάει η Κεφαλονιά το θέατρο;

«Δια μέσου των αιώνων η Κεφαλονιά δεν έχει θεατρικούς συγγραφείς έναν από το Ληξούρι τον Πέτρο Κατσαϊτη, αλλά είχε καλό κοινό, κοινό που παρακολουθούσε. Ειδικά εδώ στο Αργοστόλι με τον «Κέφαλο» πολλοί θίασοι λυρικού και προζάτου έφερναν τα έργα τους να τα δοκιμάσουν γιατί ήταν αυστηρό το κοινό . Σήμερα δεν είναι τα ίδια όπως τότε, έχουμε εκπέσει όπως έχουμε εκπέσει σε πολλά πράγματα στη ζωή».

- Μιας και αναφερθήκατε στο Ληξούρι μάθαμε ότι και εκεί θα δημιουργηθεί θεατρικό εργαστήρι.

«Ναι θα στηθεί μια θεατρική ομάδα στο Ληξούρι με την βοήθεια της Τερέζας Φορέστη. Θέλουμε να στηθεί ένας πυρήνας, να γίνει μια ομάδα σωστή ώστε να μπορεί να έχει διάρκεια».

- Ποιο ήταν το ερέθισμα να έρθετε στην Κεφαλονιά;

«Ερχόμουν εδώ σκηνοθετούσα κι έφευγα, κάποιαστιγμή με φώναξε ο δήμος που είχε κάνει ένα θεατρικό εργαστήρι για παιδία, παρόλο που είχα καριέρα στην Αθήνα, παρόλο που είχα θέατρο δικό μου μαζί με τον κουμπάρο μου τον Κώστα Αρζόγλου έχω φοβερή αλλεργία στις μεγάλες πόλεις, έψαχνα τρόπο να αποδράσω. Θεωρώ ότι πάνω από 500 χιλιάδες κόσμο οι πόλεις είναι απάνθρωπες. Έμενα μου αρέσει πάρα πολύ η φύση μου αρέσουν πάρα πολλά πράγματα, έχασα πράγματα φεύγοντας από την Αθήνα κέρδισα όμως άλλα, κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος. Αισθάνομαι πάρα πολύ ωραία εδώ στην Κεφαλονιά, υπάρχουν πράγματα που με πληγώνουν και πράγματα που δεν μου αρέσουν, αλλά δεν υπάρχει τέλειος τόπος. Το πιο σημαντικό για να είναι κάποιος ήρεμος αν περνά καλά την ώρα που κάνει τη δουλειά του αυτό είναι αρκετό».