Ο Ευαγγελινός Τσιμαράτος, (1874-1954) υπήρξε σπουδαίος φιλόλογος, θεολόγος και αξιόλογος ιστορικός ερευνητής. Για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του ασχολήθηκε, ποιητικά και πεζά, πάνω σε ιστορικά, πατριωτικά και θρησκευτικά θέματα.

         Στα κατάλοιπα του υπάρχουν πολλά θρησκευτικά ποιήματα που εστιάζουν πάνω σε αγίους και σε θρησκευτικά συμβάντα, στα οποία φαίνεται ο εκπαιδευτικός συμβουλευτικός χαρακτήρας που τον διακατείχε.

         Ωστόσο, έχουν ενδιαφέρον μελετητικό, λόγω που η εκκλησιαστική ποίηση είναι «περιορισμένη», και παραγκωνισμένη όπως είναι φυσικό, ιδιαίτερα στις μέρες μας, μέσα στα καλπάζοντα χρόνια της άκρατης εξέλιξης της τεχνητής νοημοσύνης.

Ο Θωμάς

« Συνηθροισμένων μαθητών

ο Ιησούς εφάνη,

αλλά ο Θωμάς ήτο απών,

ο αν ήλθε το μανθάνει.

Αλλά ο άπιστος Θωμάς

αυτό δεν το πιστεύει

Να ιδή όλας τας πληγάς

απ’ τα καρφιά γυρεύει

Και μαθ’ ημέρας τότ’ οκτώ

πάλι ο Χριστός εφάνη

τώρα ο Θωμάς είναι εδώ

κυττάζει και τα χάνει

Λέγ ο Χριστός εις τον Θωμά

« φέρε το δάκτυλό σου

ιδέ τας χείρας την πλευράν

ιδέ το δασκαλό σου.»

          « Ο Κύριός μου κι’ ο Θεός. »

τότ’ ο Θωμάς φωνάζει

Μα του απαντάει ο Χριστός

και σ’ όποιονε διστάζει

« Πιστεύεις όταν με ιδής.

νάρθω μπροστά σου πρέπει.

Μακάριος είναι κανείς

πιστεύων κι ας μη βλέπει ».

                                                                       Ευαγγελινός Τσιμαράτος