Προβληματισμό και θλίψη μόνο μπορούν να φέρουν η ακατανόητη και άκομψη προσπάθεια του Δήμου Ληξουρίου να στερήσει τους χώρους που στεγάζει ο πολιτιστικός σύλλογος ΑΝΑΚΑΡΑ τις πολλαπλές δράσεις του.

Είθισται να μιλάμε όλοι μας για την αναγκαιότητα του πολιτισμού στη ζωή μας. Μιας όμως και τα αυτονόητα χρήζουν τελικά συζήτησης ας αναρωτηθούμε για κάποιες έννοιες που υποθέτουμε ότι τις κατέχουμε καλά και ξέρουμε περί τίνος πρόκειται, όταν τις ακούμε ή τις χρησιμοποιούμε: Τι είναι λοιπόν πολιτισμός;

Πολιτισμός είναι: “Το σύνολο των υλικών, πνευματικών, τεχνικών επιτευγμάτων και επιδόσεων, που είναι αποτέλεσμα των δημιουργικών δυνάμεων και των ικανοτήτων του ανθρώπου και που εκφράζεται ιστορικά στους τύπους και στις μορφές οργάνωσης και δράσης της κοινωνίας καθώς και στη δημιουργία υλικών και πνευματικών αξιών”.

Επομένως, είναι απολύτως θεμιτό και υποχρεωτικό, μία κοινωνία με στοιχειώδη οργάνωση, να απαιτεί από τα εντεταλμένα και αρμόδια όργανά της να προσφέρουν όλη εκείνη την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον, ώστε οι δημιουργικές δυνάμεις και ικανότητες του κόσμου να βρίσκουν τρόπους έκφρασης. Οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές από την άλλη, οφείλουν να προστατεύουν το πολιτιστικό περιβάλλον και να παρέχουν σε όλους τους συλλόγους απεριόριστη στήριξη, όχι μόνο σε παροχή χώρων μα και υλικοτεχνικών υποδομών καθώς και χρηματοδότησης για τις δραστηριότητές τους. Στους μικρούς Δήμους, όπου οι Σύλλογοι είναι ελάχιστοι, η στήριξή τους από τις δημοτικές αρχές, οικονομικά και ηθικά, είναι από σχεδόν υποχρεωτική έως και αναπόφευκτη. Όμως το ζήτημα της σχέσης των κατά τόπους πολιτιστικών Συλλόγων με τις δημοτικές και περιφερειακές αυτοδιοικήσεις, όσο κι αν φαίνεται μακροσκοπικά πολύ απλή, έως και αυτονόητα προφανής, είναι αρκετά σύνθετη. Ο πολιτισμός ως λέξη και έννοια, ακούγεται και λέγεται συνήθως εύηχα και θετικά. Κάθε δήμος, και κάθε περιφερειακή αυτοδιοίκηση, έχουν συστήσει τους ειδικούς πολιτιστικούς τους οργανισμούς, ώστε να ελέγχουν, να οργανώνουν τα πολιτιστικά πράγματα της περιοχής τους και τους χρησιμοποιούν ως εργαλεία για να εφαρμόζουν την αντίστοιχη πολιτική τους. Όπως κάθε εργαλείο λοιπόν, και αυτοί οι οργανισμοί έχουν διπλή χρήση, καλή ή κακή, ανάλογα με τον χειριστή τους. Εξαρτάται από τον χειριστή Δήμο ή Περιφέρεια και τις πολιτιστικές τους ευαισθησίες, η θετική ή η αρνητική τους λειτουργία, το τελικό θετικό ή αρνητικό πρόσημο του ισοζυγίου. Πολλές φορές οι πολιτιστικοί Σύλλογοι, ενώ είναι φορείς παραγωγής πολιτισμού, αντιμετωπίζονται με εμπάθεια για διάφορους λόγους. Με αυτά δε τα κριτήρια, αναλόγως υποστηρίζονται κατά περίπτωση και συγκυρία διακυβέρνησης και κατά περίπτωση και συγκυρία προσώπων.

Σήμερα, η έννοια του πολιτισμού είναι από απλώς αποδεκτή, έως και περιζήτητη. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι απαραίτητη για την επικάλυψη των αντίστοιχων κενών που αφήνουν οι κεντρικές και περιφερειακές διοικήσεις, λόγω αδιαφορίας, αμέλειας ή αδυναμίας. Ο σύλλογος ΑΝΑΚΑΡΑ, παρότι συστάθηκε σχετικά πρόσφατα έχει προσφέρει, πολλά σε πολιτιστικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό επίπεδο έχοντας ταυτόχρονα την αποδοχή μιας μεγάλης μερίδας της τοπικής κοινωνίας του Ληξουρίου.

Σε έναν κοινωνικό ιστό που γίνεται συνέχεια πιο αδύναμος, αυτού του είδους οι πολιτιστικές δράσεις που διοργανώνουν οι ΑΝΑΚΑΡΑ, σφυρηλατούν και ανανεώνουν τους δεσμούς που συγκροτούν μια ισορροπημένη και ζωντανή κοινωνία και συνδέουν άρρηκτα την ατομική με τη συλλογική ταυτότητα.

Ελπίζουμε στην επαναξιολόγηση από τον Δήμο Ληξουρίου του αιτήματος να εγκαταλείψουν οι ΑΝΑΚΑΡΑ τους χώρους τους και το άνοιγμα σε έναν εκ νέου εποικοδομητικό διάλογο. Πολιτισμό δεν δημιουργούν οι αποθήκες που θα στεγάσουν υλικοτεχνικό εξοπλισμό, άλλωστε από αυτές υπάρχουν άπειρες, αλλά οι άνθρωποι που αφιερώνουν τον χρόνο τους και την ενέργεια τους μέσω του εθελοντισμού και της προσωπικής εργασίας.

Σκλαβουνάκης Μαρίνος

Πρόεδρος Περιβαλλοντικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Κεφαλονιάς            

Καλλιτεχνικός Διευθυντής Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ ΚΥΜΑΤΑ