Εντάσσεται ωστόσο στην πολιτική στηρίζοντας ενεργά Αριστερά κινήματα. Την δύσκολη περίοδο της πανευρωπαϊκής κρίσης τον συναντάμε στη πρώτη γραμμή σε πορείες και καταλήψεις. Ο αντιστασιακός χαρακτήρας του,τον οδηγούσε στους δρόμους αντίστασης σε οτιδήποτε το καθεστιμενο.Προχώρησε στον αγώνας ενάντια στο φασισμό με όπλο του την αλληλεγγύη.Στους Νέους Χρόνους του σκοταδισμού, (Θάνατος στη διανόηση),αποκλείστηκε από Πολιτιστικές Εκδηλώσεις του Δήμου,λόγο των Αντιλήψεων του.Τον Δεκέμβριο του 2012 επηρεασμένος από τις συνθήκες,εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο (12 ποιήματα του δρόμου) ,σε λιγότερο από ένα μήνα εξαντλείται και επανακυκλοφορεί σε συλλεκτική έκδοση.

Πριν το τέλος Ιανουαρίου 2013 η β΄ έκδοση εμφανίζεται στα ράφια των Βιβλιοπωλείον.Aυτή τη στιγμή προς έκδοση βρίσκονται,η τρίτη κατά σειρά συλλογή με τίτλο "Η εποχή των Ανθρώπων".

Χαρτοκιβώτια

Γέμισαν οι δρόμοι της Αθήνας χαρτοκιβώτια
και αλήθεια δεν μπορείς να καταλάβεις,
αν έχουν μέσα σκουπίδια ή ανθρώπινα κουφάρια.
Το σκουπιδιάρικο περνάει στις 7.

Επόμενη μέρα

Επόμενη μέρα ξημερώνει,
βγάζοντας τα αισθήματά μας
στη ζητιανιά.
Σκυφτοί περπατάμε στη Σταδίου
μήπως βρούμε κανένα νόμισμα υπομονής
για να εξαγοράσουμε την επόμενη μέρα.

Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ.

Σε χρόνους δίσεκτους που γεννηθήκαμε
έτυχε σε εμάς το πιο δύσκολο έργο.
Αιωρούμενες έμειναν οι λέξεις
και τώρα μας απλώνουν το χέρι
μας ζητούν έννοιες και σκοπούς ύπαρξης.
Σμήνος χελιδονιών
έχασε το προσανατολισμό του
ερχόμενο από τη δύση
και εμείς κρατάμε τη πυξίδα του γυρισμού.
Αιματοβαμμένα ρεύματα γεννήθηκαν
απο τη πενία και την άγνοια,
φορώντας το προσωπείο
του εθνικού για να διδάξουν (Τάχα)
τι είναι Εθνικό και Ηθικό.
Σκοτάδι βαθύ έπεσε
στην αρχή του αιώνα
και έλαχε σε εμάς
να κραταμε του Διογένη το φανάρι,
αναζητώντας τον άνθρωπο.
Δάκρυσε ο Ξένιος Ζευς.
Οργίστηκε η παλλάδα Αθηνά.
Χρησμό έδωσε ο μάντης Τειρεσίας
σύντομα είπε
το φως το απολλώνειο
θα ενώθει με την άχραντη δύναμη
του Παρθενώνα.
Τότε και μόνο τότε,
θα έρθει η σωτηρία
του λιμού που τις χώρες σπαράζει.
Το χρησμό επιβεβαιώνει ο Πλάτωνας
μιλώντας για παιδεία, γνώση και αρετή.
Έννοιες φθαρτές και ξεχασμένες.
Ένας Μαρξ
χρηστός και εύχρηστος
ακόμα μάχεται στους δρόμους
ως μόνη διέξοδο για ένα λούμπεν προλεταριάτο,
καλώντας σε ένα κοινό αγώνα με κοινό στόχο.

Ο στόχος καθορίζεται
από τη τροχιά του βέλους,
αν το βέλος είναι βουτηγμένο
στη διχόνοια δεν τους αξίζει στόχος.
Μεγάλη αυθαιρεσία έπεσε στο κόσμο.
Η αβεβαιότητα έγινε δέρμα του ανθρώπου.
Η ατίμαση συνήθεια.
Ο λόγος σιωπή
και η λογική παράνοια.
Η τυφλότητα μεγάλο προσόν
για μάντες και ποιητές,
που κοιτούν με τα μάτια της ψυχής,
όχι όμως για τον άνθρωπο.
Γνώση και παιδεία
ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία.

Tα σύμβολα

Μην χαμηλώνετε τα σύμβολα
Σηκώστε ψηλά
Σημαίες, λάβαρα, πανό,
Πολύχρωμα μπαλόνια
Ουτοπικά όνειρα ,
Και όλο τo αύριο
Θα λάμπει στον ήλιο
Αφου πια δεν θα είσαι σκλαβωμένος
Στην πραγματικότητα.
Σηκώστε τα χέρια
Γροθιά μες στην πορεία
Έτοιμος να γκρεμίσεις
Γυάλινους κόσμους
Έτοιμος να σπάσεις φαύλους κύκλους
Που κρατούν δέσμιο μέσα τους όλο
Τον Άνθρωπο.
Σήκωσε το κεφάλι
Να φανεί του λαού η ταξική θέση

Και ας ξαναμετρηθούμε
Να δούμε τι μας έμεινε
Έπειτα
Χτύπησε στον ώμο τον διπλανό σου
Και πες του
((Ρε φίλε... Ναι σ' εσένα μιλάω..δεν είσαι ο μόνος... δεν είσαι μόνος.))
Χτύπα τατουάζ ανεξίτηλο
Στο δέρμα σου την λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Σαν όλα τα άλλα να είναι ασήμαντα
Και όλες οι άλλες λέξεις να ζουν στην σκιά του ΜΑΖΙ.

Η πόλη

Ρημαγμένη πόλη
Σκυμμένα κεφάλια
των ανθρώπων.
Νωχελικές κινήσεις
Βουρκωμένα μάτια.
Παντού φωτιά.
Κόκκινη θάλασσα.
Αίμα και οργή.
Ελεύθεροι και πολιορκημένοι
ακόμα και σήμερα?
Σε ποια τείχη κλεισμένοι?
Σε ποια μοίρα δοσμένοι?

Με τα μάτια κλειστά.

Με τα μάτια κλειστά,
Κοιτάζω ειδήσεις ,
μα τα νέα παλιά.
Δεν έχεις ελπίδα.
Μπρος τον γκρεμό,
τον θάνατο είδα .
Ο κόσμος που βράζει,
δεν με τρομάζει.
Υπόγεια γάζα.
Ανθρώπινη μάζα.
Έλα και πάμε,
να προχωραμε χέρι με χέρι.
Έλα μπροστά.
Άδειες συνοικίες,
παιδιά σε πλατείες,
σκύλοι και γάτες,
όλοι γεμάτοι με αυταπάτες.

Φλόγα που καίει ,
κανένας δεν φταίει.
Λαός ρημαγμένος,
από τους δήθεν προδομένος,
στα ναι του ταγμένος.
Στο Σύνταγμα μπάτσοι
να πετούν δακρυγόνα
και γω να φωνάζω ακόμα...
Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία ,
η χούντα δεν τελείωσε το 73.

ο δρόμος

Η ζωή μας είναι ο δρόμος
μια στιγμή να σταθείς να δεις,
πως λάμπει ο ήλιος.
Χιλιάδες δρόμοι θα κλείσουν.
Χιλιάδες ανήλιαγες μέρες
θα χαράξουν.
Χιλιάδες άνθρωποι
θα πιαστούν στον ιστό,
μην έχοντας τίποτα άλλο
παρά μόνο ψυχή βαθειά.

Η ζωή μας είναι ο δρόμος.
Εμείς εκεί ονειρευόμαστε,
ελπίζουμε, υπάρχουμε.
Δεν είμαστε ρεαλιστές,
δεν υποτασσόμαστε στη πραγματικότητα.

Στο δρόμο με τη φωνή μας,
όπλο που συντρίβει τη λογική τους.
Εμπρός στον αγώνα.

Κάθε μέρα που χαράζει
κι άλλος αγώνας γεννιέται.
Κι έτσι ζούμε.
Σώμα με σώμα, ψυχή με ψυχή.
Σώματα ασφαλείας
κατεβαίνουν την Αλεξάνδρας.
Τώρα για το αύριο μάχεσαι
κι ας πεθάνεις σήμερα.
Κάθε στιγμή κάθε λεπτό
ορκίζεσαι στο πανάρχαιο αίμα.
Το παιχνίδι γνωστό.
O τόπος ίδιος.
O δρόμος.