Με αφορμή τη θεατρική παράσταση Περλιμπλίν και Μπελίσα που θα παιχτεί στην Κεφαλονιά μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη του έργου Δήμο Αβδελιώδη ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του μας μίλησε για την παράσταση, για την Κεφαλονιά, τα μελλοντικά του σχέδια, αλλά και για μια παλαιότερη δήλωση του που έλεγε ότι δεν είναι επαγγελματίας σκηνοθέτης.

Το Περλιμπλίν και Μπελίσα είναι ένα έργο που αφορά τον κάθε ένα από μας, γιατί είναι διαρκώς επίκαιρο και το βιώνουν όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους κάποια στιγμή. Αλλά ακόμα και αυτοί που δεν το βιώνουν μπορούν να το καταλάβουν, είναι το αίσθημα του πόνου μιας απώλειας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η αίσθηση του ερωτικού αισθήματος που δεν βρίσκει ανταπόκριση. Είναι η ιστορία ενός ηλικιωμένου που ερωτεύεται μια μικρή κοπέλα και όταν ανακαλύπτει μια καινούρια θέαση στον έρωτα, γιατί ο έρωτας είναι ένα αναλγικό αίσθημα που σε ενώνει με το συμβατικό ον και είναι ο προθάλαμος της αγάπης. Η Μπελίσα είναι μια ακαλλιέργητη κοπέλα και κινείτε μόνο με τον ίστρο της ζωής και τη ζωτικότητας της νιότης.

Τι λύση μπορεί να προτείνει κανείς όταν ο Περλιμπλίν ανακαλύπτει πως η Μπελίσα βγαίνει με πέντε διαφορετικούς άνδρες; Ο οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας  θα το έκανε μια κωμωδία για να γελάσει ο κόσμος. Ο Λόρκα δεν το κάνει αυτό, προσπαθεί να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες και να φτάσει στην βάση και στην ουσία αυτής  της αναζήτησης του ανθρώπου που ψάχνει για τον αυτοσεβασμό του. Η λύση που βρίσκει είναι ότι ο Περλιμπλίν θυσιάζεται κατά κάποιο τρόπο για να αποδείξει στην Μπέλίσα ότι δεν είναι ο σωματικός έρωτας αυτό που μετράει  τα χαμηλά και ευτελή αισθήματα, αλλά είναι η ανωτερότητα της αναζήτησης της ευτυχίας και της αλήθειας.

Η Κεφαλονιά είναι ένα από τα λίγα νησιά που δεν έχω επισπευτεί, και επειδή έχει αυτό το παρελθόν ότι είναι το νησί του Οδυσσέα, αλλά και για τους Κεφαλλονίτες που έχουν κάτι ξεχωριστό κάτι διαφορετικό, έχω αυτή την επιθυμία να επισπευτώ το νησί σας και κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα γίνει. Το είχα επιχειρήσει πέρσι να έρθω με δυο παραστάσεις αλλά δεν τα καταφέραμε.

Είναι μια εποχή που σκέπτομαι ακόμα γιατί ήταν ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα με εννέα παραστάσεις τους τελευταίους επτά μήνες.

Όταν είπα ότι δεν είμαι επαγγελματίας σκηνοθέτης το είπα  με τη λογική ότι δεν βάζω τα χρήματα και την επαγγελματική καταξίωση πάνω από το καθήκον, και αυτό  με εκφράζει ακόμα και σήμερα.