Από 15 χρόνων τότε που οι αείμνηστες ευγενικές αδελφές του Κάτε και Κική φώναξαν στη μάννα μου να αγοράσει το περιοδικό " ΕΠΙΚΑΙΡΑ", κατόπιν τηλεφωνήματος και συγχαρητηρίων του κου Τάκη για την απρόσμενη βράβευση ζωγραφικού μου έργου σε πανελλήνιο διαγωνισμό μέχρι προ διετίας η επικοινωνία μας ήταν τακτική, ενίοτε βέβαια με αισθητικές διενέξεις, αλλά θετική. Εύχομαι το όραμα του γιά τη δημιουργία μετά θάνατον ιδρύματος με όλο το αρχείο του να φρόντισε έγκαιρα να γίνει εφικτό, παρά την αναβλητικότητα και τις επιφυλάξεις που είχε για το καλό της πόλης και να μην αποπροσανατολίστηκε από αλλότριους παράγοντες. Η οξυδέρκεια του, εύχομαι να τον προστάτεψε. Κάθε φορά που είχα εγκαίνια στη villa Ροδόπη άναβε όλα τα φώτα του σπιτιού του και παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του τα δρώμενα. Φέτος μάλλον σιγή και ερείμωση, αν και στ΄ αυτιά μου πάντα θα ηχούν τα επαινετικά του λόγια και το σχόλιο του " ...πού να το φανταζόταν ο Χαρίλαος αυτό που δημιούργησες κι ότι στον κήπο του θα παιζόταν Σαίξπηρ..".

Αγαπητέ μας γείτονα, Αιωνία σου η μνήμη

Κώστας Χ. Ευαγγελάτος