Η γυναίκα αποδίδεται με διάφορες μορφές που ενώνουν τα σημεία του πλανήτη, τονίζουν τις κοινωνικές διακρίσεις που υφίσταται, ενώ παράλληλα μας ταξιδεύουν στο πέρασμα της μέσα στους αιώνες.

Προβάλλεται η Μητρότητα, η συμβολή της γυναίκας στην Υγεία, την Παιδεία και τον Πολιτισμό, στην Ειρήνη και ταΑντιπολεμικά μηνύματα, στην καρτερικότητα και τη δύναμη της Πηνελόπης, η γυναίκα ως υποκατάστατο του ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα, ως Αθηνά, Αφαία, Αίγινα. Παρουσιάζεται συμβολικά σαν τη Γη, οικολογικά κακοποιημένη, γεμάτη τσιμέντο και αστική αιθαλομίχλη, αλλά και ως οικολόγος, ενεργά διαμαρτυρόμενη. Οι διακρίσεις που υπάρχουν για τη γυναίκα, προβάλλουν σε Δύση και Ανατολή, στην Αφρική, την Ασία, αλλά και στην μετανάστρια και την εργαζόμενη. Δεν παραλείπεται όμως να εμφανιστεί η γυναίκα και μέσα από αρνητικές εκφράσεις, ως Μέδουσα που πληγώνει στο πέρασμά της, ή σαν την Αράχνη που μας μπλέκει στα δίχτυα της.

Η Μετουσίωση, που αποτελεί κατά τον Σίγκμουντ Φρόϋντ την πεμπτουσία του Πολιτισμού, με μετατροπή των ισχυρών ενστίκτων της λίμπιντο, της επιθετικότητας κ.α., σε πολιτισμικό έργο, απεικονίζεται σχηματικά. Τα σχέδια και τα κοσμήματα αποτελούν τομές στο σώμα και το πνεύμα.
Η ουσιαστική Ισότητα των Φύλων, ο Σεβασμός των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και η Εξάλειψη των Κοινωνιοψυχολογικών Διακρίσεων ως τελικά μηνύματα, θα συμβάλλουν ώστε να αναδειχθεί Η (κεφαλαίο) γυναίκα, που κατά τον κορυφαίο Γάλλο ψυχαναλυτή Ζακ Λακάν, είναι συνώνυμη με την Αλήθεια.