Αυτές που ανταμώνουν στο καλημέρισμα, και χαιρετιούνται στο σούρουπο, κει στο έμπα και στο έβγα, στο κοινό πόρτο-παράθυρο που τους ξεπροβοδίζει ή τους καλωσορίζει όλους, άλλοτε , με βιάση, άλλοτε με προσμονή και καρτέρι , καμία φορά κατά ανάγκη και σχεδόν πάντα με ζεστασιά.

Στις φαμίλιες με πολύ κόσμο, ο καθένας έχει την γνώμη, του, την ώρα του, τα κέφια του, τις ανάγκες,  τις απαιτήσεις του κι αυτά φέρνουν γκρίνιες , φούντωση κι αντάρα, η οποία θεριεύει, ξεσπάει και έπειτα γαληνεύει στην γιορτή, στο οικογενειακό τραπέζι, στο χάραμα, όταν η αυγή, εμφανίζει τα λάθη, γαληνεύει τα πάθη, φέρνει το φως στην ζωή των ανθρώπων.

Έτσι και στα μέρη μας, τούτα τα μέρη τα οικογενειακά και ανθρώπινα,  τα έχουμε όλα μπόλικα και  τα λάθη και τα πάθη αλλά και  την έγνοια, την αγάπη , την φροντίδα που συνήθως χαρακτηρίζει όλες τις φαμίλιες μικρές και μεγάλες…

Ξέρετε, σίγουρα δυο νοματαίοι ποτέ δεν συμφωνούν απόλυτα σε όλα και βέβαια τα μέλη σε μία οικογενείας δεν αντιμετωπίζουν  ποτέ τα πράγματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ασφαλώς σε ένα χωριό σχεδόν ποτέ οι άνθρωποι δεν  σκέφτονται όλοι σε κοινή βάση, φανταστείτε όταν τα χωριά είναι περισσότερα του ενός…..

Η δική μας φαμίλια λοιπόν ετούτη της Θηνιάς, είναι η επιβεβαίωση του ποτέ μη λες ποτέ.

Πρωτοστατεί δίνοντας ένα παράδειγμα, σύμπνοιας, ομόνοιας και συνεργασίας . Μαζί στις δράσεις μαζί στους χορούς μαζί και στο Καρναβάλι. Όλα είναι θέμα διαχείρισης. Οι άνθρωποι μπορούν να ενωθούν και να δημιουργήσουν από κοινού, ισορροπώντας τις διαφορές με τις ομοιότητες. Αν το καλοσκεφτούμε είτε σκεφτόμαστε ατομικά είτε συλλογικά η ουσία είναι μία: Αν ένας τόπος ανθίζει, ευδοκιμεί, ανθίζουν και ευδοκιμούν κι οι άνθρωποί του, όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά.

Δεν ζούμε όμορφα σε ένα μέρος που υποβιβάζεται ή ασθμαίνει.

Και επειδή η μίμηση είναι κακή και καλή κατά περίπτωση ας την κάνουμε έμπνευση, τέχνη, και κυρίως  χαρά. Ελπίζω να μιμηθείτε κι εσείς το παράδειγμά μας. Γιατί η  χαρά είναι όντως μεταδοτική. Ακολουθείστε μας.

ΟΡΤΣΑ ΤΑ ΠΑΝΙΑ, ΡΟΤΑ ΠΡΟΣ ΘΗΝIA!