Α λα... γαλλικά!
Τσιμπηματάκια φίλοι μου, ή καλύτερα BONJOUR … βλέπετε δεν είναι πολλές μέρες που επέστρεψα από το Παρίσι και είμαι ακόμα επηρεασμένο Πιστέψτε με … δεν υπάρχει περίπτωση να πάει κάποιος στην Πόλη του Φωτός και να μην … ερωτευτεί !
Περπατάς στα παριζιάνικα δρομάκια, διασχίζεις τους καταπράσινους κήπους, περνάς τις γέφυρες του Σηκουάνα την ώρα της πύρινης όψης του ηλιοβασιλέματος και νιώθεις τον ποταμό να χτυπά στον παλμό της καρδιάς σου … μελαγχολείς γλυκά … όλα φαίνονται μακρινά και ανούσια … είσαι στον παράδεισο … εκεί που σε καταλαβαίνουν!
Απολαμβάνεις ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ή ένα κρεμ καφε και σκέφτεσαι ότι δεν θέλεις να γυρίσεις πίσω … αρκετά σε κούρασαν.
Δυστυχώς … όχι μόνο οι υποχρεώσεις σε καλούν πίσω αλλά και το κόστος ζωής είναι απαγορευτικό … και αναγκαστικά προσγειώνεσαι απότομα στην πραγματικότητα
Καλά το πόσα χρήματα μου έφυγαν δεν λέγεται !! Και καλά εγώ πήγα ταξίδι αναψυχής! Τα ήθελα και τα έπαθα...
Εκείνος ο αντιδήμαρχος μας ο Κεκάτος που πήγε ως εκπρόσωπος του Δήμου μας για να αναπτύξει τις κεφαλονιτικογαλλικές σχέσεις … τι έφταιξε και τα πλήρωσε όλα από την τσέπη του;
Βλέπετε δεν προηγήθηκε του ταξιδιού του δημοτικό συμβούλιο για να εγκρίνει τα έξοδα της μετακίνησης του και αναγκάστηκε να τα πληρώσει ΟΛΑ από την τσέπη του …
Έλεος πια … ο νομοθέτης πρέπει να προβλέψει κάτι για την περίπτωση του αντιδημάρχου μας …
Τόσα ταξίδια ανά την υφήλιο και τα περισσότερα με δικά του έξοδα. Μα μόνο μια συσκευασία σοκολατάκια να φέρει σε κάθε στενό του συνεργάτη … πάει πτώχευσεν
Παρακαλώ όπως ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου να προγραμματίζει τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου με βάση τα ταξίδια του αντιδημάρχου μας … το τερπνόν μετά του ωφελίμου βλέπετε…
Και τώρα που αναφέρθηκα στον πρόεδρο θα ήθελα να του προτείνω και εγώ ένα-δύο πραγματάκια περί επιβολής πειθαρχίας (παρακαλώ όπως κάνετε την ανάλογη προσαρμογή από τη σχολική ορολογία στη «δημοτική» ορολογία)
… Όταν μπαίνετε για πρώτη φορά στην αίθουσα ξεκαθαρίστε τους ρόλους:
- Είστε ο δάσκαλος τους κι αυτοί είναι οι μαθητές σας. Η δουλειά σας είναι να τους κάνετε μάθημα και η δικιά τους είναι να μάθουν το μάθημά τους.
- Μη φοβηθείτε να προσποιηθείτε τον άγριο. Χτυπήστε μια - δυο φορές το χέρι στην έδρα, στην ΠΡΩΤΗ διασάλευση της τάξης.
- Μην αφήνετε κανένα να σηκωθεί από το θρανίο του χωρίς άδεια, ούτε καν για να ξύσει το μολύβι του. Κοιτάξτε τα στα μάτια. Εξ άλλου δεν είναι παρά παιδιά. Αναρωτιούνται κι αυτά μέχρι που μπορείτε να το τραβήξετε και ΘΑ προσπαθήσουν να δοκιμάσουν τα όριά σας.
- Προσέξτε αυτό: Μπορεί στην πραγματικότητα να μην σας ενοχλεί που θα μιλήσουν με το διπλανό τους, ή που θα σηκωθούν μια στιγμή. Όμως τις πρώτες μέρες, αυτό πρέπει να τους το κόψετε και να 'χετε το νου σας να ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΕΙΤΕ πως θυμώνετε, όταν συμβεί κάτι τέτοιο.
- Μείνετε σε συνεχή εγρήγορση τις δύο τρεις πρώτες-μέρες.
- Ορίστε τους κανόνες. Τότε θα σηκωνόμαστε, έτσι θα μιλάμε, έτσι θα ζητάμε την άδεια να πάμε στο μπάνιο.
- Δεν θα αφήνετε να βγαίνουν για τουαλέτα παρά μόνο αν βλέπετε ότι είναι έτοιμα να κατουρηθούν. Ένα ξερό "όχι τώρα, στο διάλειμμα", αρκεί. Παρατηρήστε ότι η "συχνουρία" φθίνει γεωμετρικά την πρώτη εβδομάδα …
Το Κουνούπι