Κέρκυρα

Αρχοντικό άρωμα και δόση δημιουργικής τρέλας – θυμήσου Ρένα Βλαχοπούλου, σμαραγδένια νερά και πράσινο να χορτάσει το μάτι, η Κέρκυρα είναι μια Ελληνίδα κόμισσα που δεν έχει χάσει καθόλου την παλιά της αίγλη. 

Ο Σάκης Ρουβάς μας είπε για την Κέρκυρα: «Μεγάλωσα στον Ποταμό κι έμαθα από παιδί να νιώθω κοντά στη φύση πολύ πιο όμορφα απ’ το να είμαι στην πόλη. Αυτό το αίσθημα με ακολουθεί πάντα, χάρη στην Κέρκυρα. Όπου κι αν πας στο νησί, νιώθεις τη φύση κυρίαρχη. Αν έχεις χρόνο, γύρισέ το. Οδήγησε από τον Βορρά στον Νότο, χωρίς να σκέφτεσαι την απόσταση. Θα δεις παρθένα φύση ακόμα και ανάμεσα στα πιο τουριστικά μέρη».

Παξοί

Γαλάζιο και πράσινο είναι το χρώμα των Παξών, ακόμα και αν αφαιρέσεις τον ουρανό και τη βλάστηση. Τα νερά τα κάνουν όλα: από το λιμάνι προς οπουδήποτε, στη βόλτα γύρω από τα 25 γραφικά τετραγωνικά χιλιόμετρα άθελά σου θα σκέφτεσαι ότι κάπως έτσι είναι ο παράδεισος αλλά με λίγο παραπάνω κοσμοπολίτικο αέρα.

Η Ρένα Δούρου μας είπε για τους Παξούς: «Τον τόπο δεν τον κάνουν μονάχα τα απόκρημνα βράχια, οι ακρογιαλιές και τα ιστορικά του μονοπάτια. Τον κάνουν προπάντων οι άνθρωποι. Τα χωρατά και οι ιστορίες τους, που φθάνουν από τη Βενετιά ως τις εξεγέρσεις των πάντα ανήσυχων Επτανησίων, στα εκατόν πενήντα ένα χρόνια της ένωσης με την Ελλάδα ξεπηδούν απίστευτες αφηγήσεις. Οι γεύσεις τους οι μοναδικές και τα τσίπουρα, αποστάγματα ζωής σταλιά-σταλιά, σου δείχνουν κρυμμένες αλήθειες. Και οι ντοπιολαλιές, και κάθε λογής μουσικές που αδύνατο πια να βρεις τις άκρες τους, απλά σε συνεπαίρνουν! Ναι, αυτοί οι Παξοί, οι δικοί μου, δεν έχουν άκρη, αρχή και τέλος, μόνο οι στιγμές που κάθε φορά δεν θέλω να τελειώσουν...»

Αντίπαξοι

Μίνι παράδεισος. Με ελάχιστους κατοίκους, αλλά πλούσια βλάστηση και τους μεγάλης έκτασης αμπελώνες που παράγουν το περίφημο μαύρο αντιπαξιώτικο κρασί, στους Αντίπαξους, εκτός από την Εκκλησία του Αγίου Αιμιλιανού και μια αγγλική δεξαμενή του 1833, θα βρείτε και μια από τις ομορφότερες παραλίες, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, το Βουτούμι.

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη μας είπε για τους Αντίπαξους: «Απίστευτοι είναι οι Αντίπαξοι, όπου πηγαίνεις και κολυμπάς σε μια ανοιχτοπράσινη θάλασσα νιώθοντας ότι αιωρείσαι, καθώς από κάτω καθρεφτίζεται η σκιά σου. Νομίζεις πως έτσι ξεπλένεις τα πάντα από πάνω κι από μέσα σου».

Λευκάδα

Τα πρωτεία κατέχει η δυτική ακτή. Ολόλευκο βότσαλο και τιρκουάζ νερά, εικόνες Καραϊβικής. Εγκρεµνοί: Θα κατεβείς 350 σκαλιά, τα τελευταία µάλιστα σχεδόν κατακόρυφα. Πόρτο Κατσίκι: Εντυπωσιακό τοπίο, δικαίως πολυβραβευµένη και ξακουστή παραλία. Πολύς, πολύς κόσµος, πρόβληµα πάρκινγκ κ.λπ. Κάθισµα: Ακόµα µια παραλία-ντίβα. Κάµπινγκ, beach bar, σειρές από οµπρέλες, αµέτρητα αυτοκίνητα, χαµός. Γιαλός: Πολύ όµορφη και µεγάλη παραλία. Παραλία Ρούδας: Γραφικός κολπίσκος µε κρυστάλλινα νερά και ωραία ταβερνάκια. Καλαµίτσι: Πρώην απάτητο «καταφύγιο», νυν πολυσύχναστη, αλλά ακόµα «άγρια» παραλία της δυτικής πλευράς.

Ο Κωνσταντίνος Αργυρός μας είπε για τη Λευκάδα: «Την αποκαλούν και όχι τυχαία «Το σμαραγδένιο νησί του Ιονίου», αφού τα νερά της έχουν χρώμα σμαράγδι ειδικά σε αυτές τις μπουνάτσες του καλοκαιριού, ενώ τα βράχια που χτυπάει η θάλασσα έχουν χρώμα λευκό, εξού και το όνομά της. Η Λευκάδα είναι παγκοσμίως γνωστή για τις παραλίες της. Κάθε χρόνο το Πόρτο Κατσίκι είναι μέσα στις 10 καλύτερες παραλίες της Μεσογείου κι οι φωτογραφίες από το συγκεκριμένο μέρος είναι το πιο must και trendy αναμνηστικό που θα στείλεις στον καλύτερό σου φίλο ή φίλη μέσω sms, για να τον κάνεις να ζηλέψει που δεν είναι εκεί ή που θα ανεβάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να κάνεις αποσπάσεις από τους followers σχόλια του τύπου «Μαγευτικό τοπίο» ή το πιο κομψό… ''Σε μισώ''».

Κεφαλονιά

Το µεγαλύτερο νησί του Ιονίου. Πανέµορφο, κινηµατογραφικό, με πολλές εναλλαγές και εκπλήξεις, µε κρυστάλλινες βραβευµένες παραλίες, καταπράσινα βουνά, σπήλαια, λίµνες. Ένα πραγματικά μεσογειακό νησί, με ιδιαίτερους κατοίκους, ό,τι πρέπει για εξερεύνηση!

Ο Κωστής Μαραβέγιας μας είπε για την Κεφαλονιά: Άνθρωποι που μεγαλώνουν και ζουν στο ρυθμό του εγκέλαδου. Που ξέρουν πως η γη στον τόπο τους, από τη στιγμή που γεννιούνται, δονείται και τρέμει όχι από φόβο αλλά από εξάψεις! Τα φυσικά της κάλλη πολλά, γι’ αυτό και κάνει τόσους σεισμούς. Κάπως πρέπει να ισορροπήσει η φύση αυτό το αριστούργημα. Τα Επτάνησα είναι ο παράδεισος και η Κεφαλονιά είναι η πόρτα του. Δεν πηγαίνω συχνά στο γενέθλιο τόπο, τη Λακήθρα του παππού του Μαραβέγια, αλλά πολλές φορές μού λένε μετά από κάθε live: «Έτσι εξηγείται η ενέργεια. Έχεις κεφαλονίτικο αίμα».

Ιθάκη

Το νησί του Οδυσσέα αλλά και του Καβάφη. Των ιδιαίτερων χρωμάτων και των μνημών. Των θαλασσών και των μονοπατιών. Των παραδοσιακών οικισμών και του κοσμοπολιτισμού. Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη… θα συναντήσεις ένα νησί διαμάντι.

Ο Νίκος Ψυχογιός μας είπε για την Ιθάκη: «Αν δεν τα καταφέρνει ο Όμηρος, μέσα από το μακρύ και επίπονο επί 10 χρόνια ταξίδι του Οδυσσέα στις θάλασσες, τι να καταφέρω εγώ σε λίγες λέξεις; Θα επιχειρήσω όμως να αγγίξω το ευαίσθητο σημείο, αν θέλετε πείτε το όνειρο, αρκετών «παιδιών» της πολύβουης μεγαλούπολης. Τις ιδιωτικές, σχεδόν, παραλίες που προσφέρει το νησί. Τέλος πάντων, τις παραλίες όπου δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από σένα κι ας είναι δημόσιες. Εκεί συνήθως δεν μπορείς να φτάσεις με αυτοκίνητο, αλλά νοικιάζοντας βαρκάκι. Φθηνά. Λιγότερο απ’ όσο κοστίζει να νοικιάσεις jet ski για 8 λεπτά στις Κυκλάδες. Από το χάραμα ως το σούρουπο μπορείς να επιλέγεις τις «ιδιωτικές» σου παραλίες. Κι αφού μεθύσεις από το γαλαζοπράσινο της θάλασσας και ξαπλώσεις στον ίσκιο των δέντρων που «κρέμονται» πάνω από τις περισσότερες ακρογιαλιές του νησιού, η μέρα σου μπορεί να τελειώσει με σπιτικό φαγητό σε ένα από τα παραδοσιακά μαγειρεία στο Βαθύ».

Ζάκυνθος

Καταπληκτικές παραλίες, αξιοθέατα, δάση, ιστορία, µεγαλοπρέπεια. Το νησί της καντάδας τα έχει όλα και δικαίως οι σχεδόν 40.000 µόνιµοι κάτοικοί του υπερηφανεύονται για τον τόπο καταγωγής τους. Εδώ είναι η γενέτειρα του ∆ιονυσίου Σολωµού, του Ανδρέα Κάλβου, του Γρηγόρη Ξενόπουλου.

Η Κλέλια Ρένεση μας είπε για τη Ζάκυνθο: «Τώρα, θα μου πεις, μα καλά, ποιος πάει διακοπές στη Ζάκυνθο; Οικογένειες με φίλους που βρήκαν φτηνά δωμάτια, κάτι Άγγλοι που πάνε στον Λαγανά και τα σπάνε, κάτι Ιταλοί που γυρνάνε με γουρούνες γύρω-γύρω και τίποτα τρελοπαρέες που ανακαλύπτουν το Ιόνιο. Ναι, θα σου απαντήσω, κάπως έτσι είναι, αλλά όλο αυτό το συρφετό, το περίεργο κράμα τουριστών, σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη και πολυποίκιλη φύση του νησιού, το κάνει μοναδικό. Και το πιο σημαντικό; Ποτέ μια μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη! Δεν είναι δηλαδή το κλασικό νησάκι, που θα φτιάξεις ρουτίνα διακοπών με την ίδια ταβέρνα, την ίδια παραλία και το γνωστό αραλίκι».

www.athensvoice.gr