Γράφει: Νίκος Μαυρικάκης

Λίγο πριν την Πρωτοχρονιά, έχοντας τέσσερις ελεύθερες μέρες στη διάθεσή μας, αποφασίσαμε με δυο φίλους να επισκεφθούμε ποδηλατικώς την Κεφαλονιά. Ένα πανέμορφο νησί, ιδωμένο μέσα από το τραχύ φίλτρο του χειμώνα, ενώ ρολάρεις πάνω σε ποδήλατο. Φάνταζε συναρπαστικό. Και φυσικά, ήταν!

Τα δρομολόγια για Κεφαλονιά είναι αρκετά μέσα στη μέρα, το εισιτήριο είναι φθηνότερο από το μισό του Πάτρα-Αθήνα με ΚΤΕΛ, τα πλοία της γραμμής προφανώς δέχονται ποδηλάτες (όχι όπως τα τραίνα που τις περισσότερες φορές σε δυσκολεύουν) και η απόσταση από την Πάτρα μέχρι το λιμάνι της Κυλλήνης αρκετά μικρή για να γίνει μέσα σε ένα πρωινό. Το να φτάσεις δηλαδή στην Κεφαλονιά πάνω σε ένα ποδήλατο είναι πραγματικά παιχνιδάκι!

Σε αυτή τη μικρή πλατεία του Πόρου περάσαμε τις νύχτες της πρώτης και της τελευταίας μέρας. Ήταν πολύ κοντά στο λιμάνι, χωρίς να φτάνουν στα αυτιά μας οι θόρυβοι. Το δικό μου κρεβάτι είναι το μπλε υπόστρωμα δίπλα από τη σκηνή. Και τις δυο φορές είχα γλυκό και αναπόσπαστο ύπνο (με εξαίρεση μικρές διακοπές λόγω βροχής)!

Φτάσαμε στο Αργοστόλι απόγευμα από έναν περιφερειακό χωματόδρομο. Με κόντρα τον άνεμο που λυσσομανούσε, κατευθυνθήκαμε πρώτα προς την ιστορική γέφυρα De Bosset, που ενώνει την πρωτεύουσα με την απέναντι ακτή και αφού ξεπεζέψαμε, κάτσαμε αμίλητοι να απολαύσουμε τη θέα προς την πόλη. Μια πόλη βγαλμένη από το καβαλέτο ιμπρεσιονιστή ζωγράφου.

Γαλήνιος ύπνος στο Φισκάρδο με θέα την ταραγμένη θάλασσα. Την απόλυτη ησυχία της νύχτας έσπαγαν κάθε τόσο μερικά κρεμαστά κοχύλια, που κροτάλιζαν γλυκά όποτε φυσούσε το αεράκι. Όταν φτάσαμε το βράδυ κατά τις 8:00, περιμέναμε να συναντήσουμε μια πόλη σαν το Αργοστόλι. Ίσως λίγο μικρότερη. Αυτό που συναντήσαμε ήταν ένα έρημο χωριουδάκι χριστουγεννιάτικα φωτισμένο, με πανέμορφα χρωματιστά σπιτάκια (το μόνο από τα τουριστικά χωριά που γλίτωσε από τον μεγάλο σεισμό), που θύμιζε έντονα εγκαταλειμμένο σκηνικό χολιγουντιανής ταινίας.

Λίγο πριν βγει ο ήλιος σηκώνεσαι, ετοιμάζεις πρωινό και πας και κάθεσαι στα παγκάκια απέναντι από τα σπίτια. Με την ανατολή απολαμβάνεις χρώματα και ηρεμία που θα θυμάσαι για πάντα. Το Φισκάρδο μας χάρισε μαγικές στιγμές.

Και κάτι τελευταίο από το Φισκάρδο. Αυτή η αριστοκρατική πλαταιίτσα, χωμένη ανάμεσα σε νεοκλασικά κτίρια, είναι ένας μοντέρνος ζεν κήπος. Μεγάλα εντυπωσιακά ψάρια στο συντριβάνι, γατούλες να σου χαϊδεύονται στα πόδια σου και ο αστραφτερός ήλιος να γλείφει το στιλβωμένο ασημί που έχουν για φύλλα οι μικρές ελιές στο κέντρο.

Η βραχώδης Κεφαλονιά προσφέρει απλόχερα υπερθέαμα στον ποδηλάτη. Το κεντρικό οδικό δίκτυο περνάει από δρόμους ψηλά σε απόκρημνα βράχια, μέσα από παραδοσιακούς οικισμούς γεμάτους πορτοκαλιές, μέσα από πολύβουες πόλεις ή δίπλα από ονειρικές παραλίες.

Η θέα στην ξακουστή παραλία του Μύρτου από τη θέση του ρήγματος σου κόβει την ανάσα! Η θάλασσα φαίνεται λες και λάμπει ο βυθός της!

Η νότια Κεφαλονιά είναι γεμάτη από δέντρα με ζουμερούς λωτούς. Μιας και για κάποιον περίεργο λόγο δεν φαίνεται να εκτιμούνται, όποτε βρίσκαμε την ευκαιρία κάναμε μια στάση και τους καταβροχθίζαμε αμάσητους. Το φρούτο του παραδείσου!

Εκτός από λωτούς φάγαμε και αμέτρητα πορτοκάλια. Γεμάτη η Κεφαλονιά! Η κυρία αυτού του σπιτιού έχει πεθάνει, τα δέντρα της όμως συνεχίζουν να ταΐζουν πεινασμένους ταξιδιώτες!

Πηγή: tetartopress.gr