Η σωματική δραστηριότητα μπορεί μερικές φορές να είναι πιο αποτελεσματική ακόμη και από τα φάρμακα όσον αφορά τη θεραπεία της κατάθλιψης, του άγχους και της αγωνίας, σύμφωνα με μια ομάδα ιατρικών ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας.

Όπως σημειώνει το news4health, η σωματική δραστηριότητα είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για την ψυχική υγεία καθώς βελτιώνει τα συμπτώματα της κατάθλιψης, του άγχους και της αγωνίας και αποτελεί πιο γρήγορη θεραπεία και από τα φάρμακα .

Τα μεγαλύτερα οφέλη από την άσκηση εμφανίστηκαν σε άτομα με κατάθλιψη, εγκύους και λεχώνες και άτομα με HIV ή νεφρική νόσο.

Για τα άτομα με κατάθλιψη και άγχος, η άσκηση υψηλότερης έντασης με «εκρήξεις» μικρής και μέσης διάρκειας, μάλιστα, αποδείχθηκε πιο ωφέλιμη από την άσκηση μεγαλύτερης διάρκειας.

Όλα τα είδη σωματικής δραστηριότητας και άσκησης ήταν ωφέλιμα, συμπεριλαμβανομένης της αερόβιας άσκησης, όπως το περπάτημα, η προπόνηση με αντιστάσεις, το πιλάτες και η γιόγκα.

Η σωματική δραστηριότητα βρέθηκε να είναι 1,5 φορές πιο αποτελεσματική από τη συμβουλευτική ή τα κύρια φάρμακα στη διαχείριση της κατάθλιψης και συνιστάται ως βασικός άξονας της θεραπείας.

Τι έδειξε έρευνα επιστημόνων από την Σουηδία

Επίσης μια άλλη έρευνα της Malin Henriksson και των συνεργατών της στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία, έδειξε ότι η άσκηση υψηλότερης έντασης μειώνει περισσότερο το άγχος, αλλά και ότι οι προπονήσεις χαμηλής και μέτριας έντασης μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής.

«Υπήρξε μια σημαντική τάση βελτίωσης της έντασης – δηλαδή, όσο πιο έντονα ασκούνταν, τόσο περισσότερο βελτιώνονταν τα συμπτώματα άγχους», δήλωσε η Henriksson σε δελτίο τύπου.

Για τη μελέτη των 12 εβδομάδων, οι Σουηδοί ερευνητές επιστράτευσαν 286 ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με «σύνδρομο άγχους». Περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες στη μελέτη ζούσαν με χρόνιο άγχος για τουλάχιστον μια δεκαετία. Ο μέσος όρος ηλικίας αυτής της ομάδας ήταν 39 έτη και η πλειονότητα (70%) των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη κατατάχθηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες. Η μία ομάδα θεραπείας έκανε άσκηση χαμηλής έως μέτριας έντασης (60% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού) για μία ώρα, τρεις φορές την εβδομάδα, υπό την καθοδήγηση ενός εκπαιδευμένου φυσικοθεραπευτή.

Η δεύτερη ομάδα έκανε την ίδια 60λεπτη προπόνηση – η οποία περιλάμβανε αεροβική και ενδυνάμωση – υψηλής έντασης με βάση την κλίμακα αξιολόγησης της αντιλαμβανόμενης προσπάθειας του Borg ή περίπου 75% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού. Η τρίτη ομάδα δεν πήγε στο γυμναστήριο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των 12 εβδομάδων.

Τα αποτελέσματα

Σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, τα συμπτώματα άγχους βελτιώθηκαν σημαντικά από την αρχική κατάσταση για τα άτομα και στις δύο ομάδες άσκησης με βάση τις βαθμολογίες του Beck Anxiety Inventory.

Ειδικότερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πιθανότητες βελτίωσης των συμπτωμάτων άγχους μετά από προπόνηση χαμηλής έντασης αυξήθηκαν κατά 3,62 φορές. Ωστόσο, η πιθανότητα βελτίωσης μετά από προπόνηση μέτριας ή υψηλής έντασης αυξήθηκε κατά 4,88.

Παρόλο που η μελέτη αυτή δεν επικεντρώθηκε στις μείζονες καταθλιπτικές διαταραχές, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα πρόγραμμα άσκησης 12 εβδομάδων βελτίωσε επίσης τα συμπτώματα της κατάθλιψης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου που δεν έκανε άσκηση, με βάση τις βαθμολογίες της κλίμακας αξιολόγησης της κατάθλιψης Montgomery Åsberg.

Η έρευνα αυτή έρχεται να προστεθεί σε έναν αυξανόμενο όγκο στοιχείων που δείχνουν ότι η σωματική άσκηση μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπεία για το χρόνιο άγχος.

«Οι γιατροί στην πρωτοβάθμια περίθαλψη χρειάζονται θεραπείες που είναι εξατομικευμένες, να έχουν ελάχιστες παρενέργειες και να είναι εύκολο να συνταγογραφηθούν. Το μοντέλο που περιλαμβάνει 12 εβδομάδες σωματικής άσκησης, ανεξαρτήτως έντασης, αντιπροσωπεύει μια αποτελεσματική θεραπεία που θα πρέπει να διατίθεται συχνότερα στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη για άτομα με προβλήματα άγχους», καταλήγει η επικεφαλής συγγραφέας Μαρία Άμπεργκ.

Τα ευρήματα της μελέτης που έχουν αξιολογηθεί από ομότιμους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Journal of Affective Disorders».

Πηγή: Μedscape και Psychology Today