Ο όρος αυτοάνοσο νόσημα χρησιμοποιείται από γιατρούς και ειδικούς όταν περιγράφουν μια ασθένεια ή μια κατάσταση ενός ατόμου η οποία προκύπτει όταν ο υγιής ιστός του σώματος δέχεται επίθεση και καταστρέφεται  από το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του οργανισμού.

Τα πιο συνηθισμένα αυτοάνοσα θεωρούνται ο λύκος, ο διαβήτης τύπου 1, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η λεύκη, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η νόσος του Graves. 
Μάλιστα η Hashimoto και Graves, είναι και τα δύο νόσοι του θυρεοειδούς. Στο παρελθόν έχουμε μιλήσει για τη νόσο Hashimoto, τώρα θα δούμε τι είναι η νόσος του Graves, τα συμπτώματά της και πώς αντιμετωπίζεται. 
H νόσος προτιμά τις γυναίκες και μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία. Πήρε την ονομασία της προς τιμήν του Robert Graves, ο οποίος παρείχε μία από τις πρώτες λεπτομερείς περιγραφές αυτής της διαταραχής στις αρχές του 19ου αιώνα.

Στην περίπτωση της νόσου του Graves το ανοσοποιητικό πυροδοτεί την υπερβολική παραγωγή ορμονών δημιουργώντας υπερθυρεοειδισμό, χωρίς ωστόσο να καταστρέφει τα κύτταρα του αδένα.

Είναι αυτή η υπερπαραγωγή ορμονών η οποία θα οδηγήσει το άτομο σε διόγκωση του θυρεοειδούς, ταχυπαλμίες, αϋπνίες, νευρικότητα και ευερεθιστότητα, απώλεια βάρους, διαταραχές στην περίοδο και επεισόδια διάρροιας.

Το πιο χαρακτηριστικό ωστόσο σύμπτωμα της νόσου του Graves που θα εμφανίσουν περισσότεροι από τους μισούς πάσχοντες, είναι το οίδημα στα μάτια που τα κάνει να μοιάζουν σαν να βγαίνουν από τις κόγχες. Μάλιστα, τα μάτια είναι συνήθως στεγνά και ερεθισμένα, τα βλέφαρα πρησμένα και υπάρχει μεγάλη ευαισθησία στο φως. 

Ένα δεύτερο πολύ χαρακτηριστικό σύμπτωμα, είναι η πάχυνση του δέρματος, ιδιαίτερα πάνω από τη κατώτερη περιοχή της κνήμη.

Αν και για το σύνδρομο της Νόσου Graves ευθύνονται αυτόνομοι μηχανισμοί, η αντιμετώπιση της αφορά κυρίως τον έλεγχο του υπερθυρεοειδισμού. Όσοι νοσούν μπορούν να κάνουν θεραπεία με αντιθυρεοειδικά φάρμακα, να υποβληθούν σε χειρουργική θεραπεία και θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. 

bovary.gr