Εννιά  χρόνια συμπληρώνονται  στις  22 Ιουνίου 2024, από την ημέρα της εκδημίας προς Κύριον του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας π.Γερασίμου Φωκά

Ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ἀναφέρει: «Ἄνθρωπο πού λάμπει, κοσμημένος ἀπό τίς ἀρετές, πού διακρίνεται γιά τήν ἁπλότητά του, πού ἔχει φωτεινό βίο, συνάμα δέ, σοφία καί ταπείνωση, ποιός πότε εἶδε;».

Ένα τέτοιο πρόσωπο, πρότυπο ήθους καί αγιότητάς, όπως σκιαγραφείται ἀπό τον πιο πάνω Πατέρα τῆς Εκκλησίας μας, υπήρξε και ο  μακαριστός π. Γεράσιμος Φωκάς υπήρξε ένας  Ορθόδοξος Ιεράρχης με σπάνιες Αρετές και προσήλωση σε Αξίες. Ο  π. Γεράσιμος υπήρξε ένας τέτοιος αληθινός καλόγερος, ένας πραγματικά φτωχός, αλλά με Ορθόδοξη Πίστη είχε κάνει στα χρόνια της διακονίας Του, την πραγματική μαρτυρία του Χριστού σαν ατομικό τρόπο ζωής. Έκλεψε την καρδιά των φτωχών, των δίκαιων, των ειλικρινών, των αξιοπρεπών, των ηθικών του τόπου μας. Ο π. Γεράσιμος σημάδεψε την ιστορία της Κεφαλονιάς μας. Βάδισε συνεπής στα ιερά βήματα του Προστάτου Αγίου μας, τον οποίον τιμούσε ιδιαίτερα.

Σ ’όλους τους ανθρώπους του Θεού, ανάλογα με τις αρετές που διακρίθηκαν, κάποιος ευαγγελικός λόγος τους ταιριάζει.

Δεν δυσκολεύτηκα να καταλάβω, πως Του ταίριαζε απόλυτα ο λόγος που είπε ο Χριστός στους μαθητές Του, συνιστώντας ως υπόδειγμα τον εαυτό Του. «Μάθετε απ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία»

Έτσι τον ζήσαμε τον π. Γεράσιμο , κι έτσι με το παράδειγμά σου μας δίδαξε, γιατί ήταν  «πράος και ταπεινός τη καρδία» Με σύνεση, σοφία, απλότητα που μέσα της έκρυβε μία ανεκλάλητη αρχοντιά, ένα μεγαλείο ψυχής  και προπάντων με ανεπιτήδευτη και ανιδιοτελή αγάπη κέρδιζε από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη κιόλας συνάντηση  την καρδιά και την ψυχή κάθε ανθρώπου, πονεμένου, πτωχού, ασθενούς, γέροντα, ορφανού, κατατρεγμένου που τον πλησίαζε ευρίσκοντας κοντά του παρηγορία, ανακούφιση υλική αλλά και πνευματική. Υπήρξε παραδοσιακός,  φιλακόλουθος και φιλομόναχος, θεωρούσε την ιδιότητα του μοναχού και του παπά την υπέρτατη αποστολή Του.

Η γαλήνη του προσώπου Του και της όλης συμπεριφοράς του, ακόμη και σε πολύ δύσκολες ώρες που ανθρωπίνως τα νεύρα δεν αντέχουν ήταν η μόνιμη εκδήλωση, της σταθερής εσωτερικής Του κατάστασης, που μπορούσε να γαληνέψει ακόμη και τα θηρία. Το γαλήνιο βλέμμα Του, επιδρούσε κατευναστικά και στον πιο ταραγμένο συνομιλητή Του. Δεν άφηνε περιθώρια τρικυμίας. Μου έλεγε ο Γέροντας Χαρίτωνας Λαυριώτης ασκητής στα Καρούλια «Ήρθε ο Γεράσιμος να με δει και παρ’ ολίγο να κατακρημνισθεί  σε γκρεμό στα Καρούλια τον άρπαξα και τον έσωσα και τι μου είπε χαμογελώντας «Γέροντα ούτε τα Καρούλια δεν με ανέχτηκαν, ας είναι ευλογημένο».

 Γι’ αυτό μπορούσε  να είσαι ο κατ εξοχήν ειρηνοποιός, αρετή που όσοι την έχουν , τους μακαρίζει ο Κύριος και υπόσχεται ότι «αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» . Υπήρξε  ευγενής στο έπακρον. Και τούτο διότι είχε  σπουδάσει την «αρχοντική ευγένεια», κατά την προσφιλή φράση του Γέροντος Παϊσίου, στου οποίου την αγιότητα ακράδαντα πίστευε.

Υπήρξε  ο άνθρωπος της σιωπής. 'Όχι γιατί δεν είχε  τι να έλεγε , αλλά γιατί ήθελε  να μιλά  με περίσκεψη. Μέσα από το στόμα της φιλόσοφης σιωπής Του, ο κάθε λόγος που έβγαινε, είχε ιδιαίτερο βάρος, που δεν μπορούσε ο συνομιλητής σου να παραθεωρήσει. Υπήρξε  άκακος και αμνησίκακος. Υπήρξε  άκρως ελεήμων εν τω κρυπτώ, κατά το θείο θέλημα. Ο π. Γεράσιμος ως συνεπής μαθητής του Χριστού δεν ασχολήθηκε με τον εαυτό του. Αισθάνθηκε το χρέος να αγωνίζεται για την δικαιοσύνη, την αλήθεια, τη συμφιλίωση και την ειρήνη στο άμεσο και ευρύτερο περιβάλλον του, συμβάλλοντας στην ασφαλή κοινωνική συνοχή. Δεν περιορίσθηκε  στα εξωτερικά θρησκευτικά καθήκοντα. Δεν λησμόνησε ότι: «ποιεῖν δίκαια καὶ ἀληθεύειν ἀρεστὰ παρὰ Θεῷ μᾶλλον ἢ θυσιῶν αἷμα.» (Παροιμ. 21:3). Είναι πασίγνωστο ότι η αναταραχή και η αβεβαιότητα, που δηλητηριάζουν το κοινωνικό γίγνεσθαι, συντηρούνται από την πολύμορφη διαφθορά, την οποία τροφοδοτούν τα ψέματα, η πλεονεξία, ο εγωκεντρισμός, η αλαζονεία. Αυτά ακριβώς ήλθε να ανατρέψει με την παρουσία Του ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού.

Σχεδόν εννέα έτη μετά την εκδημία Του, έρχεται καθημερινά  η επισφράγηση του ανεπανάληπτου έργου, ενός ανεπανάληπτου Επισκόπου , ενός αληθινού Παπά για τον οποίο είχε προβλέψει ότι θα ανέλθει στο Επισκοπικό αξίωμα ο νέος Άγιος της Ορθοδοξίας  ο Όσιος Ιάκωβος .Το Σάββατο 13 Ιουνίου 2015, επτά ημέρες πριν από την αρπαγή του προς Κύριον ο μακαριστός Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κυρός Γεράσιμος Φωκάς, συλλειτούργησε με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυΐδ Ευβοίας, κατά την προφητική ρήση του Οσίου  Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη που πριν από 35 χρόνια προείδε την εις Επίσκοπο χειροτονία του Κεφαλληνίας Γερασίμου και την αρχιερατική θεία Λειτουργία που θα τελούσε στη μονή με την οποία συνδέθηκε πνευματικά από τη νεότητά του. Δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνιά για τις ευρύτερες εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, αλλά και στο νησί μας . Εξάλλου πολλές φορές στις  ομιλίες Του  μεγάλο μέρος των ακροατηρίου ήταν νέοι άνθρωποι οι οποίοι έσπευδαν για να τον ακούσουν. Το φως του αγωνιζόμενου Χριστού ήθελε να μεταφέρει και να ομολογήσει στον κουρασμένο και διψασμένο κόσμο! Ένα φως με ποικίλες προεκτάσεις για την ζωή των ανθρώπων και μάλιστα για το σύνολο της ζωής. Η αγάπη που έσπειρε θα συνεχίσει να βλασταίνει και να καρπίζει, αλλά και να θυμίζει το πέρασμά Του.

 Η προσφορά του μακαριστού Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρού Γεράσιμου Φωκά είναι μεγάλη και το ίδιο πολυδιάστατη!

Ο Γέροντας υπήρξε μία δυνατή εμβληματική μορφή στον χώρο της  Ορθοδοξίας. Όσοι τον ζήσαμε θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε γι’ αυτόν εκείνο πού ειπώθηκε γιά τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη , τον έν Εύβοια, ἀπό τα πνευματικά του τέκνα: «Σέ ευγνωμονούμε ἀπό καρδιάς, γιατί υπήρξες, γιά ό,τι ήσουν γιά μάς, γιά ό,τι μάς πρόσφερες, γιατί σφράγισες τη ζωή μας με τη σφραγίδα τῆς παρουσίας σου».

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ. 10/6/2024.