Δίχως λαϊκή βάση η συμφωνία των Πρεσπών

Το 1944, επί Τίτο, θεσμοθέτησαν οι Γιουγκοσλάβοι το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και τα ψευδεπίγραφα και αλυτρωτικά τους οράματα απέβλεπαν αφ` ενός στην αντιμετώπιση βουλγαρικών διεκδικήσεων, αφ` ετέρου στην έξοδο στο Αιγαίο. Και επειδή οι Γιουγκοσλάβοι /Σκοπιανοί έκαναν  επί δεκαετίες και συνεχίζουν κοπιώδη προπαγάνδα για καπηλεία του όρου Μακεδονία, η Ελλάδα και ο απανταχού ελληνισμός δεν δικαιούνται να αδρανούν, απαιτείται πολιτική βούληση αλλά και πολυετής προσπάθεια για να αποκατασταθεί η αλήθεια.

Η συμφωνία των Πρεσπών της 17ης Ιουνίου 2018 δεν περιλαμβάνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα, εάν την αποδέχεται ο ελληνικός λαός ή όχι. Περιέλαβε όμως δημοψήφισμα στα Σκόπια, στις 30/9/2018, στο οποίο πήγε να ψηφίσει μόνο ένας στους τρεις (36,9%) και με αποτέλεσμα ναι στη συμφωνία το 91,46% των ψηφισάντων.

Δηλαδή ο παραχωρών το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δεν ρωτήθηκε με δημοψήφισμα, ο λαμβάνων το όνομα δεν πήγε κατά πλειοψηφία να ψηφίσει, έτσι η συμφωνία των Πρεσπών είναι αβάσιμη στους λαούς και των δύο χωρών.

Τη σκυτάλη στο Μακεδονικό παίρνουν τώρα οι Έλληνες βουλευτές. Θα ανταποκριθούν στην κοινή απαίτηση για απόρριψη της ενδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών; Ζητάμε η ψηφοφορία στη Βουλή να γίνει φανερά, ονομαστικά, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες εξαγοράς βουλευτών. Η δημοκρατία μας δεν αξιώθηκε με δημοψήφισμα για το Μακεδονικό, δικαιούμαστε να ξέρουμε με ονόματα τί ψήφισαν οι αντιπρόσωποι βουλευτές μας.

Εν τω μεταξύ ο ελληνικός λαός διατηρεί το αγωνιστικό του φρόνημα στο Μακεδονικό και δείχνεται αυτό παρά τις συκοφαντικές κραυγές. Το λαϊκό φρόνημα παρέχει αισιοδοξία, αλλά απαιτείται και επάξια μακρόπνοη πολιτική. Σε συλλαλητήριο την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019 στην Αθήνα, ώρα 2 μεσημέρι στην πλατεία Συντάγματος, θα διατρανωθεί πάλι η βούληση του ελληνικού λαού για το Μακεδονικό και τη συμφωνία των Πρεσπών, μιας και οι ιθύνοντες δεν τον αξίωσαν με δημοψήφισμα.

Εντός των ημερών θα έλθει για κύρωση στην ελληνική Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, χρειάζεται απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών και διακηρύσσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ξένοι παράγοντες ότι είναι ήδη εξασφαλισμένη… Η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα, το κόμμα της ΝΔ, δηλώνει ότι δεν θα κυρώσει τη συμφωνία αυτή, όμως αποφεύγει να δηλώσει εάν αποδέχεται τον όρο Μακεδονία στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων, ούτε δεσμεύεται για σχετικό δημοψήφισμα. Φαίνεται δέχεται σύνθετη ονομασία με το Μακεδονία.   

Οι ΗΠΑ επείγονται να εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, ήδη με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών η Ελλάδα αποδέχθηκε να επανεκκινήσει η διαδικασία ένταξης. Τώρα πλέον, μετά την τροποποίηση του σκοπιανού Συντάγματος στις 11-1-2019, θα έρθει σύντομα προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή το Πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και μάλιστα ανεξάρτητα από την πορεία της συμφωνίας των Πρεσπών. Απεμπολήσαμε ένα ακόμη διαπραγματευτικό μας ατού.

Πορευόμαστε στην Ελλάδα προς τριπλές εκλογές μέσα στο 2019, βουλευτικές, ευρωεκλογές, τοπικής αυτοδιοίκησης. Το Μακεδονικό είναι το θέμα που θα κρίνει τις βουλευτικές εκλογές το 2019, περισσότερο ακόμη και από τα θέματα της οικονομικής κρίσης. Αυτό είναι και το μεγαλείο του ελληνικού λαού, σε κρίσιμες ιστορικά στιγμές να αίρεται στο ύψος των περιστάσεων, υπεράνω εφήμερων καταστάσεων.

Πώς βλέπουν οι Μακεδόνες τη συμφωνία των Πρεσπών

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το πώς βλέπουν οι Μακεδόνες τη συμφωνία των Πρεσπών της 17ης Ιουνίου 2018 και ποια είναι τα επιχειρήματά τους. Όλοι οι Έλληνες αλλά αυτοί περισσότερο θα βιώσουν τις συνέπειές της, εάν εφαρμοστεί. Δημοσιεύουμε ψήφισμα ενός αιωνόβιου και πολυμελούς Συλλόγου που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και παρόμοια σκέφτονται πολλοί σε όλους τους νομούς της Μακεδονίας.

ΠΑΓΧΑΛΚΙΔΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»

 Έτος ιδρύσεως 1903

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ

Στη Θεσσαλονίκη σήμερα 4 Ιουλίου 2018 ημέρα Τετάρτη και ώρα 19.30΄, συνήλθε, στα γραφεία του Παγχαλκιδικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», σε συνεδρίαση το Διοικητικό Συμβούλιο ύστερα από πρόσκληση του Προέδρου, και εξέδωσε το παρακάτω ψήφισμα που αναφέρεται στη συμφωνία που υπέγραψε η χώρα μας με την Π.Γ.Δ.Μ. στις 17 Ιουνίου 2018 στις Πρέσπες:

Ο ΠΑΓΧΑΛΚΙΔΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», που ιδρύθηκε το 1903 και δραστηριοποιήθηκε μέσα στη φωτιά του Μακεδονικού Αγώνα από τον αείμνηστο Πολυγυρινό Γεώργιο Παπανικολάου, ιατρό και Μακεδονομάχο, τον οποίο οι βούλγαροι κομιτατζήδες τρεις φορές αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν, και που ενώνει στους κόλπους του εδώ και 115 χρόνια χιλιάδες Χαλκιδικιώτες, συντηρώντας και αναδεικνύοντας την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό της Χαλκιδικής και της Μακεδονίας μας με εκατοντάδες εκδηλώσεις, με εκδόσεις βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών και με εθνικές, πολιτιστικές, πνευματικές και άλλες δράσεις, διατηρώντας σε υψηλό επίπεδο το πνευματικό και, κυρίως, το εθνικό φρόνημα των Χαλκιδικιωτών και φίλων μας,

ε κ φ ρ ά ζ ε ι

τη βαθιά του ανησυχία για τη «συμφωνία», που η χώρα μας υπέγραψε με την Π.Γ.Δ.Μ την Κυριακή 17 Ιουνίου 2018 στις Πρέσπες, την οποία θεωρεί επιζήμια αν όχι ολέθρια για την πατρίδα μας, γιατί πέραν των άλλων δεινών που θα επισωρεύσει η πιθανή εφαρμογή της, αγνοεί και προσβάλει βίαια τη μνήμη των νεκρών που έπεσαν μαχόμενοι για τη Μακεδονία στους πολύχρονους αγώνες για τη σωτηρία της, με τελευταίο τον ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, και που η θυσία τους έγινε θρύλος και τραγούδια που φωλιάζουν στις καρδιές όλων των Ελλήνων και ιδιαίτερα ημών των Μακεδόνων και δεν ξεριζώνονται με οποιαδήποτε συμφωνία.

Οι λόγοι της βαθύτατης ανησυχίας μας είναι προφανείς:

Με τη «συμφωνία» εκχωρείται το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στους Σλάβους γείτονές μας με την εκφορά ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ενώ η χώρα θα μπορούσε να ονομασθεί Δαρδανία, Δακία, Σκοπιανή Δημοκρατία, Δημοκρατία του Βαρδάρη (Vardarska) ή όπως αλλιώς επιθυμούν οι κάτοικοί της, ονόματα που αναφέρονται στους παλαιούς χάρτες για τον τόπο όπου ζουν, και μόνο το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν τους ανήκει.

Με τη «συμφωνία» αναγνωρίζεται η γλώσσα τους ως «Μακεδονική», ενώ και οι ίδιοι αποδέχονται ότι η γλώσσα τους είναι σλαβικό ιδίωμα που προσομοιάζει με τη Βουλγαρική∙ από πλευράς καταγωγής δε ομολογούν ότι είναι Σλάβοι.

Με τη συμφωνία επίσης, αναγνωρίζεται ένα νέο έθνος, το «Μακεδονικό». Τούς αναγνωρίζεται, δηλαδή, ιδιαίτερη εθνότητα, που ούτε προϋπήρχε, ούτε ιστορικά εμφανίστηκε ποτέ, αφού η Μακεδονία είναι ανέκαθεν τμήμα της Ελλάδας. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι το κρατικό αυτό μόρφωμα ήταν δημιούργημα μιας πολιτικής σκοπιμότητας του 1944, από έναν δικτάτορα, που του έδωσε αυθαίρετα το όνομα Μακεδονία για λόγους αλυτρωτικών βλέψεων (κάθοδος στο Αιγαίο) και δυστυχώς ύστερα από εβδομήντα χρόνια, το σκοτεινό εκείνο σχέδιο τείνει να υλοποιηθεί από εμάς τους ίδιους με την συγκατάθεση παραχώρησης του ονόματός μας.

Πέραν τούτων, ως Παγχαλκιδικός Σύλλογος με αίσθημα ευθύνης θεωρούμε ανιστόρητη και θίγουσα τα εθνικά μας συμφέροντα την αναφορά σε συγκρότηση διεπιστημονικής επιτροπής αρμόδιας για τη μελέτη θεμάτων κοινού ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, και ανησυχούμε και διαμαρτυρόμαστε, διότι η Χαλκιδική είναι εμβληματικός ιστορικός και αρχαιολογικός χώρος που ανήκει διαχρονικά στη συνολική ιστορία του Ελληνισμού (άρθρο 8,5).

Μας προβληματίζει, επίσης, εντονότατα η τύχη των ποικίλων ονομασιών, φορέων, τόπων, μνημείων, συμβόλων, έργων τέχνης και εκατοντάδων εμπορικών ονομασιών, αφού το άρθρο1,3,θ της «συμφωνίας» μιλάει για «κοινά αποδεκτές λύσεις» στις εμπορικές ονομασίες, σήματα και σύμβολα.

Για όλα αυτά δηλώνουμε ότι:

Ως Έλληνες επιθυμούμε να ζήσουμε ειρηνικά με τους γείτονές μας. Στηρίζουμε επίσης το δικαίωμά τους να εισέλθουν στους διεθνείς οργανισμούς. Όμως ποτέ δε θα δεχθούμε την εκχώρηση ονόματος της Μακεδονίας γιατί αυτό δεν τους ανήκει.

Ως Μακεδόνες αισθανόμαστε την υπέρτατη υποχρέωση και την ευθύνη να μην επιτρέψουμε τον σφετερισμό του ονόματός μας και την εξαφάνιση της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όποιες σκοπιμότητες κι αν υπηρετούνται.

Αποδοχή «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικής εθνότητας» συνιστούν επονείδιστη εθνική υποχώρηση που δεν την δεχόμαστε. Γι’ αυτό

ζητούμε

την επανεξέταση των συγκεκριμένων επιβλαβών, για τα εθνικά μας δίκαια, άρθρων της «συμφωνίας» και

διακηρύσσουμε

τη διαρκή εγρήγορσή μας, αγωνιζόμενοι με κάθε νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο για την αποτροπή κάθε δράσης και ενέργειας που θα επιχειρεί τον σφετερισμό των εθνικών μας δικαίων. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Το Δ.Σ., Θεσσαλονίκη 4-7-2018

Πώς βλέπουν οι Αμερικανοί τη συμφωνία των Πρεσπών

Ας δούμε και πώς αντιλαμβάνεται τη συμφωνία των Πρεσπών η παγκόσμια υπερδύναμη ΗΠΑ, η οποία κάνει εδώ τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της.

Στις 30-9-2018 στο δημοψήφισμα που έγινε στα Σκόπια για τη συμφωνία των Πρεσπών, ψήφισε μόνο το 36,91% των ψηφοφόρων κι όμως ενώ ψήφισαν τόσο λίγοι, δηλαδή περίπου ένας στους τρεις, οι ΗΠΑ το υιοθέτησαν και την επομένη κιόλας ημέρα του δημοψηφίσματος, 1-10-2018, η εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου χαιρέτισε πανηγυρικά τους φίλους «Μακεδόνες»:

Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρετίζουν τα θετικά αποτελέσματα του συμβουλευτικού δημοψηφίσματος στο οποίο οι πολίτες της Μακεδονίας αποδέχτηκαν τη Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ της Μακεδονίας και της Ελλάδας. … Στηρίζουμε τους Μακεδόνες φίλους μας…

Για ποια μετονομασία με τη συμφωνία των Πρεσπών επαίρεται ο πρωθυπουργός μας κ. Τσίπρας; Με το «Βόρεια Μακεδονία» αναγνωρίζουμε τους Σλάβους ως έθνος Μακεδόνων! Σέβεται την κυρίαρχη λαϊκή βούληση ή παραμένει δέσμιος των ιδεολογημάτων μιας ολιγάριθμης πνευματικής «ιντελιγκέντσιας» πεφωτισμένων; Γιατί δεν κάνει δημοψήφισμα και στην Ελλάδα για τη συμφωνία των Πρεσπών;

Περισσότερο επείγονται για λύση του Μακεδονικού το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, παρά η Ελλάδα. Μπορούμε να περιμένουμε, όχι όμως να αδρανούμε. Χρειάζεται διεθνής ενημέρωση και διπλωματική εγρήγορση να αρθεί η καπηλεία του ονόματος Μακεδονία. Και όποια έντιμη συμφωνία επιτευχθεί για  μετονομασία στο γειτονικό μας κράτος, θα την αποδεχθούν τόσο ο ΟΗΕ όσο και οι 140 χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.ά.) οι οποίες  τώρα έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία.

Ας μην σπέρνεται, λοιπόν, η ηττοπάθεια.

Να μην κυρώσει η Ελλάδα αυτή τη συμφωνία

Παραθέτουμε άρθρο που δημοσίευσε τα Χριστούγεννα 2018 ο Άγγελος Μ. Συρίγος, αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με τίτλο Άποψη: Ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών μετά την επικύρωση; Στο περισπούδαστο αυτό άρθρο αναλύεται μεταξύ άλλων το πόσο δύσκολο έως αδύνατο είναι, βάσει διεθνών συνθηκών, να ακυρωθεί, ανασταλεί, καταγγελθεί, βελτιωθεί με αλλαγές η συμφωνία των Πρεσπών («Βόρεια Μακεδονία», μακεδονική υπηκοότητα, μακεδονική γλώσσα, εμπορικά σήματα κ.ά.) μετά την τυχόν κύρωσή της από την ελληνική Βουλή. Και καταλήγει ο αρθρογράφος: Το συμπέρασμα είναι πως, για να αποφευχθούν τα χειρότερα, το καλύτερο είναι να μην κυρώσει η Ελλάδα τη συμφωνία.

Άποψη: Ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών μετά την επικύρωση;

ΑΓΓΕΛΟΣ Μ. ΣΥΡΙΓΟΣ

Κατά καιρούς αναφέρεται στον δημόσιο λόγο ότι η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να αποδεσμευθεί από τη συμφωνία των Πρεσπών με μία απλή καταγγελία. Κατ’ αρχήν η συμφωνία παράγει ήδη αποτελέσματα και χωρίς την κύρωσή της. Αμέσως μετά την υπογραφή της η Ελλάδα δέχθηκε να επανεκκινήσει η διαδικασία εντάξεως της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Αφ’ ης στιγμής η Βουλή των Σκοπίων προχωρήσει στις συνταγματικές αλλαγές, το ΝΑΤΟ θα συντάξει το πρωτόκολλο εντάξεως της γειτονικής χώρας στη Συμμαχία.

Το έγγραφο αυτό αποτελεί ξεχωριστό διεθνές κείμενο από το κείμενο των Πρεσπών. Θα έλθει στη ελληνική Βουλή προς κύρωση ανεξαρτήτως της πορείας της συμφωνίας των Πρεσπών. Επειδή η αίτηση για ένταξη έχει υποβληθεί με το προσωρινό όνομα ΠΓΔΜ, η Ελλάδα βαρύνεται από την ενδιάμεση συμφωνία (και μία σχετική καταδίκη στο Διεθνές Δικαστήριο) να κυρώσει το Πρωτόκολλο (ανεξαρτήτως του τι θα πράξει με τη συμφωνία των Πρεσπών).

Ως προς το θέμα της καταγγελίας, λύσεως ή τέλος πάντων «απαλλαγής» από τη συμφωνία των Πρεσπών, αφού αυτή κυρωθεί, τα πράγματα είναι (επώδυνα) προβληματικά. Το θέμα ρυθμίζεται από τη Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (1969) που δεσμεύει τόσο την Ελλάδα όσο και την ΠΓΔΜ. Εκεί περιλαμβάνονται οι εξής δυνατότητες: (α) ακύρωση, (β) καταγγελία και (γ) λήξη/αναστολή εφαρμογής μιας συνθήκης σε περίπτωση ουσιώδους παραβιάσεως των όρων της.

Η Σύμβαση της Βιέννης ορίζει περιοριστικά τους όρους υπό τους οποίους επιτρέπεται η ακύρωση μιας συμφωνίας. Πρέπει να επικαλεσθούμε πλάνη, απάτη, δωροδοκία, εξαναγκασμό με απειλή ή χρήση βίας και άλλα ανάλογα κατά την υπογραφή της συμφωνίας... Δεν προκύπτει ότι κάτι τέτοιο ίσχυσε, οπότε η πιθανότητα να χαρακτηρισθεί η συμφωνία άκυρη, δεν έχει βάσεις.

Δεύτερη πιθανότητα που πρέπει να εξετασθεί είναι αυτή της καταγγελίας. Η συμφωνία των Πρεσπών αναφέρει στο άρθρο 20 ότι οι διατάξεις της «θα παραμείνουν σε ισχύ για αόριστο χρονικό διάστημα και είναι αμετάκλητες. Δεν επιτρέπεται καμία τροποποίηση της παρούσας συμφωνίας που περιέχεται στο άρθρο 1 (3) και στο άρθρο 1 (4)». Επομένως, κατ’ αρχήν προκύπτει ότι τα δύο κράτη θέλησαν να είναι αμετάκλητες οι διατάξεις της συμφωνίας. Επιπλέον, οι επίμαχες διατάξεις για το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», για την υπηκοότητα του κράτους που ορίσθηκε ως «μακεδονική/πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας» και για την αναγνώριση «μακεδονικής» γλώσσας, περιβάλλονται με ιδιαίτερο κύρος και δεν τροποποιούνται. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται το άρθρο 56 της Συμβάσεως της Βιέννης που ορίζει ρητώς ότι συνθήκη που δεν περιέχει διάταξη για καταγγελία «δεν δύναται να καταγγελθή ή να λυθή διά αποχωρήσεως».

Μοναδική εξαίρεση είναι να θεωρηθεί η φύση της συνθήκης των Πρεσπών τέτοια, που να δικαιολογεί την καταγγελία. Πρόκειται για δύσκολο εγχείρημα. Στο διεθνές δίκαιο αναφέρονται οι κατηγορίες των συνθηκών που δικαιολογούν την καταγγελία. Δεν προκύπτει με σαφήνεια ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα μπορούσε να υπάγεται σε κάποια από αυτές.

Στην πραγματικότητα, μετά την κύρωση της συμφωνίας θα ισχύει ο γενικός κανόνας του διεθνούς δικαίου που ορίζει ότι «τα συμπεφωνημένα πρέπει να τηρούνται».

Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα λήξεως ή αναστολής εφαρμογής της συνθήκης σε περίπτωση ουσιώδους παραβιάσεως των όρων της (άρθρο 60). Η Ελλάδα καλείται να παρακολουθεί προσεκτικά την εφαρμογή της συμφωνίας. Εάν διαπιστώσει ουσιώδη παραβίαση, θα μπορεί να κινηθεί για να απαλλαγεί από τη συμφωνία. Δεν είναι κάτι απλό.

Η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί συνέχεια και ολοκλήρωση της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995. Επιδιώκει να επιλύσει μία διεθνή διαφορά, όπως την ορίζουν τα Ψηφίσματα 817 και 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Για αυτόν άλλωστε τον λόγο τη συνυπέγραψε ως μάρτυρας ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς. Σε περίπτωση κυρώσεώς της και από την Ελλάδα, λήγει η ενδιάμεση συμφωνία και παύει η εκκρεμότητα γύρω από το όνομα της γειτονικής μας χώρας. Με την επιφύλαξη της ρωσικής στάσεως, το Συμβούλιο Ασφαλείας κανονικά θα πρέπει να αποφασίσει ότι έληξε η διεθνής διαφορά. Τα Σκόπια θα χρησιμοποιούν το όνομα «Βόρεια Μακεδονία».

Σε περίπτωση όμως «απαλλαγής» για οποιονδήποτε λόγο από τη συμφωνία των Πρεσπών, θα λήξει αντιστοίχως και η υποχρέωσή τους να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο όνομα. Επιπλέον το κεκτημένο του σημερινού προσωρινού ονόματος ΠΓΔΜ θα έχει χαθεί. Τα Σκόπια θα προχωρήσουν σε νέα συνταγματική αλλαγή, θα επιστρέψουν στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και θα ενημερώσουν απλώς τους διεθνείς οργανισμούς για την αλλαγή. Αρκεί μία απλή ανακοίνωση. Οι συνέπειες απεμπλοκής θα είναι πιθανότατα πολύ πιο σοβαρές από την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί. Το συμπέρασμα είναι πως, για να αποφευχθούν τα χειρότερα, το καλύτερο είναι να μην κυρώσει η Ελλάδα τη συμφωνία.

(Ο Άγγελος Μ. Συρίγος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.)

---------

* Ο Νικόλαος Γαρμπής είναι συνταξιούχος Γεωπόνος και Πολιτικός Μηχανικός, εκδότης/συντάκτης από το 1995 της 6μηνιαίας έκδοσης/εφημερίδας «Τα Φραγκάτα» Κεφαλλονιάς .