Ύπό τήν σκιά του παλαιότατου ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ζητήματος του συνεπαγόμενου και μείωση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ της ΕΛΛΑΔΟΣ, θα ήθελα να θίξω ( εκ των έσω, αν μπορώ να το αποκαλέσω έτσι) ένα άλλο σοβαρότατο ζήτημα, που αυτή την φορά συμβάλλει στήν “Μενγκελιανού” τύπου μείωση του ήδη μειωμένου λόγω υπογεννητικότητας ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ πληθυσμού.

Αφορά το περίφημο ζήτημα της λειτουργίας επαρκών για τις ανάγκες του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ πληθυσμού κλινών, στίς Μονάδες Εντατικής Θεραπείας τις εν συντομία επονομαζόμενες και Μ.Ε.Θ. Πρόσφατα εξ ΄άλλου και δυστυχώς, όπως έχω την πεποίθηση όχι για τελευταία φορά, είχαμε θανάτους (στό Νοσοκομείο Ζακύνθου αλλά και στό Αττικόν, λόγω μη υπαρχουσων επαρκών κλινών στίς αντίστοιχες Μ.Ε.Θ.)

Εργάζομαι ως φυσικοθεραπεύτρια στο Π.Γ.Ν.Α Λαϊκό και είμαι σε θέση να γνωρίζω αρκετά καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λειτουργία μιάς Μ.Ε.Θ.

Θα ήθελα λοιπόν να αναφερθώ στα κάτωθι:

Όπως είχε αναφέρει εδώ και χρόνια ο Στέφανος Μάνος, η ΠΑΙΔΕΙΑ και η ΥΓΕΙΑ δεν χρειάζονται περισσότερη χρηματοδότηση, αλλά “συμμάζεμα” και ορθή κατανομή του υπάρχοντος προσωπικού (όσον αφορά τα Δημόσια Νοσοκομεία του εξειδικευμένου νοσηλευτικού και υπολοίπου προσωπικού).

Στο Λαϊκό Νοσοκομείο λειτουργεί Μ.Ε.Θ. με 7 (κάποιες φορές και 8) κλίνες και θεωρείται πλήρης. Ειρρήσθω εν παρόδω υπάρχει η υλικοτεχνική υποδομή για κλίνες που υπερβαίνουν κατά πολύ τις 10, όπως και υπάρχει χώρος για ενδεχόμενη μελλοντική λειτουργία Μ.Α.Φ. (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας).

Γιατί δεν λειτουργεί η Μ.Α.Φ. και γιατί δεν τίθενται σε λειτουργία επιπλέον κλίνες, η απάντηση είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους: ανεπάρκεια προσωπικού και ιδίως Νοσηλευτικού προσωπικού. Εκείνο όμως που δεν δημοσιοποιείται και άρα ο Ελληνικός Λαός δεν γνωρίζει πιθανόν, είναι οι “εσωτερικού τύπου” μετατάξεις του Νοσηλευτικού προσωπικού (κυρίως) από την Μ.Ε.Θ. σε “αλλότριες” θέσεις, εντός φυσικά του Νοσοκομείου.

Και έρχομαι σ ΄αυτό το σημείο να αναφερθώ συγκεκριμμένα στο Λαϊκό Νοσοκομείο: την παρούσα χρονική περίοδο υπάρχουν 3 τουλάχιστον Νοσηλεύτριες οι οποίες έφυγαν από την Μ.Ε.Θ., χωρίς φυσικά να αναπληρωθούν τα κενά που άφησαν πίσω τους. Αναλυτικά: η μία υπηρετεί στο Γραφείο Εκπαίδευσης (συνεργαζόμενη στενά με την Διοίκηση του εν λόγω Νοσοκομείου), η άλλη στην Υπηρεσία Διαχείρισης Αποβλήτων του Νοσοκομείου και η άλλη στή Υπηρεσία Ανθρώπινου Δυναμικού. Ο κάθε λοιπόν εχέφρων άνθρωπος ας βγάλει τα συμπεράσματά του, όποια κι αν είναι αυτά.

Αυτό το χρονικό διάστημα υπηρετώ (εξ ΄αποσπάσεως) στό Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλληνίας ο Άγιος Γεράσιμος, που εδρεύει στο Αργοστόλι. Εδώ και κάποια χρόνια έχει δημιουργηθεί (κατόπιν δωρεάς του Ιδρύματος Βεργωτή), Μ.Ε.Θ. δυναμικότητας 4 κλινών. Παρακαλώ Μαντέψατε: δεν λειτουργεί λόγω μη υπάρχοντος εξειδικευμένου προσωπικού.

Όποιος κατοικεί σε Νησί γνωρίζει τι σημαίνει αυτό και θα με καταλάβει. Τα νησιά συχνά αποκλείονται λόγω καιρικών συμθηκών και συγκεκριμμένα η Κεφαλλονιά είναι σεισμογενής, σεισμοπαθής αλλά και πυροπαθής περιοχή. Για να μήν αναφερθώ και στήν θερινή περίοδο, όπου λόγω αυξήσεως του αριθμού των κατοίκων εξ ΄αιτίας των επισκεπτών ( τουρίστες από το εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό της χώρας) υπάρχουν αυξημένες ανάγκες (λόγω και αυξημένων ενδεχομένως τροχαίων αλλά και άλλων ατυχημάτων-πχ πνιγμοί).

Εύχομαι η επιστολή μου αυτή (αν και πολύ αμφιβάλλω), να “τραβήξει” μερικά αυτιά και να τα πείσει να “ακούσουν”, αλλά και τα “μυαλά” να σκύψουν με πραγματική διάθεση επίλυσης πάνω από τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Το εύχομαι πραγματικά και εκ βάθους καρδίας, ώστε να σταματήσουμε να θρηνούμε αδικοχαμένους.

Με τιμή

Δρ. Ευαγγελία Κοσμετάτου

Φυσικοθεραπεύτρια

Αργοστόλι 21-1-19