Στη χώρα των εκατοντάδων φιλοσόφων και του πολυμήχανου και προνοητικου Οδυσσέα εμείς οι νεοέλληνες “προσπαθουμε”να επιβεβαιώνουμε καθημερινά την παραβολή των μωρών παρθένων (όποιος δεν την γνωρίζει αξίζει να την διαβάσει)

Μας αρέσει επισης να γκρινιάζουμε και να φλυαρούμε , συχνά φιλονικώντας,πάνω σε τετελεσμένα γεγονότα

Κάτι τέτοιο φαίνεται δυστυχώς να προμηνύεται το επόμενο διάστημα σχετικά με το θέμα των εξορύξεων πετρελαίου και υδρογονανθράκων

Απλά μέχρι στιγμής δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα επειδή η θάλασσα και τα ψάρια δεν μυρίζουν ακόμη πετρέλαιο, τα αεροπλάνα φέρνουν ακόμη τουρίστες , τα κότερα διασχίζουν ακόμη τα γαλανά νερά του Ιονίου χωρίς εμπόδια και περιορισμούς και έχει περάσει και αρκετός καιρός από το σεισμό του 2014.

Τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας και του Ιονίου ειδικότερα δεν εφευρέθηκαν ξαφνικά τα τελευταία χρόνια της οικονομικής μας κρίσης και εξάρτησης
Τα δύσκολα για εμάς αυτά χρόνια όμως βρέθηκαν “καλοί φίλοι”που προσφέρθηκαν να τα αγοράσουν και να τα αξιοποιήσουν σε τιμή ευκαιρίας.

Ήδη κάποιες συμβάσεις έχουν υπογραφεί και άλλες έχουν τροχοδρομηθει χωρίς πολύ ψάξιμο και συζήτηση. Εδώ ένα χωράφι αγοράζουμε ή πουλάμε και το “ψαχνουμε”από χίλιες μεριές και για το ενεργειακό δυναμικό της χώρας φερομαστε σαν να πηγαίνουμε για τσίχλες στο περίπτερο

Ποιοι θα ωφεληθούν τελικά από αυτό το deal; Οι ξενοδόχοι, οι απασχολούμενοι με τον τουρισμό , οι ψαράδες,οι έμποροι καυσίμων, οι αγρότες, οι τουρίστες, ο κάθε απλός πολίτης και αν ναι με ποιο τρόπο;

Έστω και καθυστερημένα τα κόμματα εξουσίας που σε λίγο ξαναζητούν την ψήφο μας οφείλουν ένα από τα βασικά θέματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση και στάση τους να είναι και αυτό. Και είναι σημαντικό θέμα γιατί εμπλέκεται άμεσα με το περιβάλλον , τον τουρισμό,την οικονομία , την υγεία, ακόμη και με την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια της χώρας.

Μπορεί το κράτος να απαιτήσει και να δεσμευτεί για την ασφάλεια των εξορύξεων;

Μπορεί να διαπραγματευτεί τη σοβαρή μείωση της τιμής των καυσίμων ως αντίβαρο για ανάπτυξη άλλων πρωτογενών τομέων;

Έχουμε τη δύναμη ως χώρα, που σύμφωνα με αυτά που μας λένε αναπτύσσεται και βγαίνει από τα μνημόνια,να θέσουμε κάποιους δικούς μας όρους διαχείρισης σε αυτό το εθνικό συμβόλαιο;

Ή μοιρολατρικά θα αποδεχθούμε το ρόλο μιας μεσογειακής Βενεζουέλας και ενός νέου Περσικού πελάγους ;

Ας φερθούμε έστω και μια φορά ενωμένοι με το βλέμμα στα παιδιά και τα εγγόνια μας γιατί πρέπει να μυρίζουν και αυτά την ίδια θάλασσα...

Φώτης Αυγουστατος

Μαιευτήρας Γυναικολογος