Αυτές τις μέρες βγαίνει απ΄την πάλη με την πένα σ΄ένα γραπτό, που ο χρόνος το ελέγχει επιτακτικά, όλη η φόρτιση και αγωνία προσδοκιών ζωής ενός ανθρώπου σε
υγρή μορφή κόπου. Και όταν τελειώσει ο μετρημένος χρόνος κατεβάζει νεκρό το μολύβι του για όσα περιμένουν τόσοι απ΄αυτόν και εκείνος ώρες-ώρες νιώθει σαν να γεννήθηκε για να είναι μια αβάσταχτα οδυνηρή μετριότητα. Ένας τόσο μεσαίος σε όλα ακόμη και στο μπόι.

Δεν υπάρχει τίποτε κακό στη μετριότητα βαθμολογίας ενός μαθητή και όχι δε χρειάζεται να τρέχει σαν άλογο κούρσας. Όλα όσα χρειάζεται είναι να μπορέσει να διακρίνει ποιο είναι το αντικείμενο που εμπνέει τον ίδιοκαι σε αυτό θα μπορεί να δώσει ψυχή!

Να μην πέσει στην καλοστημένη παγίδα να ακολουθεί σαν υπνωτισμένος αυτά τα Θέλω και Απαιτώ τόσο από απαίδευτους γονείς απ΄το κοινωνικό εργαστήριο του σύγχρονου βιώματος, που θεωρούν το πανεπιστήμιο τη μόνη λύση καλλιέργειας του ανθρώπου ή και  επαγγελματικής αποκατάστασης όσο και από τον ναρκισιστικό καθρέπτη πεφωτισμένων τους δασκάλων, ηγετικών, που θεωρούν μάλλον υπόδειγμα τους εαυτούς τους προς δουλική μίμηση και ταύτιση των μικρότερων θαυμαστών τους.

Αληθινός αγώνας είναι να μπορεί ένας νέος άνθρωπος να περάσει μέσα από την παραπάνω σκύλλα και χάρυβδη και να βγει όρθιος και ολόκληρος στο τόσο μέτριο μπόι που ο ίδιος είναι και αγαπά που είναι κι ας είναι χαρακτηριστικό πολλών, και όχι μέσα στο κοστούμι που του έραψαν άλλοι να είναι. Τότε θα είναι και έτοιμος πολίτης να μπορεί να ψηφίσει.

Αν θες να κάνεις κάτι ουσιαστικό μάθε να ονειρεύεσαι για σένα δίχως να επιτρέπεις ποτέ σε κάποιον να σου πει ποιος είναι κακός, ποιος μέτριος και ποιος καλός αρκετά, πάντα σε σύγκριση μεταξύ σας, λες και είναι εμπόρευμα οι ικανότητές σου. Έχεις την ελευθερία να επιλέξεις αυτό που επιθυμούν μόνο τα δικά σου φτερά στους ώμους και αυτό είναι η μοναδικότητα της μετριότητας. Αυτή η Ελευθερία είναι το μεγαλύτερο ανεξάντλητο εφόδιο που έχεις αντί μιας προκαθορισμένης από άλλους μοίρας.

Μαρία Μαγουλά
εικαστικός & συγγραφέας

Εικαστικό άρθρου: Μαρία Μαγουλά (επισυνάπτεται σε jpg)