ΈΤΣΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;

(Άρθρο του Παύλου Παπαδάτου στην Real News)

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ατύχησε να έχει πρωθυπουργούς χωρίς διορατικότητα, οι οποίοι εστίαζαν το ενδιαφέρον τους κυρίως στα κομματικά τους συμφέροντα και στις επόμενες εκλογές και σπανίως στις επόμενες γενεές ως θα όφειλαν αν ήταν πραγματικοί ηγέτες.

Έτσι όπως φαίνεται η επόμενη γενιά θα ζει σε μια Ελλάδα 7,5 εκατομμυρίων κατοίκων, ενώ μεγάλος αριθμός των «Ελλήνων» θα είναι μελαμψοί και γέροντες. Το ασφαλιστικό σύστημα θα έχει πλήρως καταρρεύσει και η άμυνα της χώρας μας θα έχει αφεθεί στη «μεγαλοψυχία» των γειτόνων μας!

Η παρούσα κυβέρνηση προσπαθεί μήπως και ανατρέψει την υπογεννητικότητα πριμοδοτώντας με δύο χιλιάδες ευρώ το κάθε νεογέννητο παιδί. Όμως δύο χιλιάδες ευρώ δύσκολα δημιουργούν μία ζωή… Όσο υπάρχουν άνεργοι και μισθοί της πείνας άλλο τόσο θα υπάρχουν και άτεκνοι. Όσο δεν υπάρχει κράτος δικαίου και πρόνοιας τόσο περισσότερο θα μικραίνει η χώρα μας. Προς το παρόν επειδή αυτά δεν υπάρχουν, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση θα ήταν να πριμοδοτήσει το δεύτερο και τρίτο νεογέννητο παιδί μόνο των πραγματικά άπορων οικογενειών με 250 ευρώ τον μήνα έως την ηλικία των 12 ετών. Το κόστος σε σχέση με το όφελος είναι αναλογικά μικρό. Τα δύο χιλιάδες ευρώ απλώς τροφοδοτούν το σύνδρομο της στροφομετρικής αναδρομής .

Είμαστε ένας περίεργος λαός με εξ ίσου περίεργες κυβερνήσεις. Με τον αδιανόητο θάνατο των 100 συμπατριωτών μας στο Μάτι, δικαιολογημένα σηκώθηκε η Ελλάδα στο πόδι. Στη χώρα μας όμως κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους στους δρόμους-καρμανιόλες 12 φορές περισσότεροι συνάνθρωποί μας από όσους χάθηκαν στο Μάτι και κανείς δεν ασχολείται!!! Φυσικά δεν φταίνε μόνο οι δρόμοι και η τροχαία, φταίνε και οι ασυνείδητοι ‘μάγκες’ οδηγοί. Η μετατροπή του θανατηφόρου δρόμου Πάτρα-Κυλλήνη σε αυτοκινητόδρομο, χρόνια τώρα κολλάει στα διαδικαστικά. Κανέναν δεν ενδιαφέρει αν την εργολαβία την πάρει ο Καλογρίτσας ή ο Κοπανίτσας. Να μην ρισκάρουν την ζωή τους θέλουν οι άνθρωποι. Οραματίζομαι όμως αυτοκινητοδρόμους, όταν από τις λεωφόρους και τους δρόμους της Αθήνας έχουν εξαφανιστεί οι διαβάσεις των πεζών και οι διαχωριστικές λωρίδες των αυτοκινήτων και κανείς ανάλγητος υπεύθυνος δεν συγκινείται! Σκέτη Ευρώπη είμαστε.…

Σημείωση

Άκουσα πριν λίγες ημέρες στο ραδιόφωνο τον Υπουργό Μεταφορών να λέει ότι: Ναι μεν υπάρχει σύμβαση του κράτους με την εταιρία της Αττικής Οδού, βάσει της οποίας μπορεί η εταιρία να αυξήσει το κόστος των διοδίων, αλλά αυτός θα βρει τρόπο να την εξαναγκάσει να μην το κάνει, αφού λέει κερδίζει και χρήματα… Αν έχανε θα της τα έδινε; Έτσι ενθαρρύνει τους επενδυτές; Έτσι αντιλαμβάνεται ο κύριος υπουργός το επιτελικό κράτος; (Είναι ο ίδιος που αποκάλεσε “αποβράσματα” όσους έχουν παραβατική συμπεριφορά και δεν πληρώνουν το εισιτήριό τους στα ΜΜΜ. Αν δεν κάνω λάθος είναι εξάδελφος του κυρίου Μιχάλη Λιάπη…)