Η σημερινή Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη συνεπικουρούμενη από το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ και της φιλικής της ολιγαρχίας πούλησε ως αντιπολίτευση κοινωνική ανασφάλεια και χτίζει μέρα με τη μέρα εκείνους τους δοκιμασμένους σε σκοτεινές εποχές μηχανισμούς ελέγχου της κοινής γνώμης, της συλλογικής συνείδησης και των κρατικών δομών. Πούλησε πατριδοκαπηλία ως αντίδοτο στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, την οικολογία και τον φεμινισμό. Ο προοδευτικός κόσμος πρέπει στο σύνολο του να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει ούτε καιρός για χάσιμο, ούτε περιθώριο για εσωστρέφεια, γιατί όσο διυλίζουμε τον μικροπολιτικό κώνωπα καταπίνουμε την κάμηλο με τις δύο καμπούρες. Του σκληρού νεοφιλελευθερισμού τύπου Θάτσερ και της ακροδεξιάς τύπου Όρμπαν. Έχουμε μπροστά μας έναν πολιτικό μαραθώνιο, αλλά όπως σε κάθε μαραθώνιο το πιο σημαντικό είναι το πρώτο βήμα.

Σαφώς και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθη. Λάθη τα οποία είμαι πεπεισμένος ότι δεν θα γίνονταν αν ο προοδευτικός κόσμος δεν ήταν κατακερματισμένος. Λάθη τα οποία δεν θα γίνονταν αν το 32% εκφραζόταν οργανωτικά και πολιτικά από ποσοστό πολύ περισσότερο του 3%. Λάθη τα οποία δεν θα γίνονταν αν η σύγχρονη Αριστερά είχε αποβάλει το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου, ανοίγοντας ουσιαστικά και όχι τυπικά τις πόρτες της σε ανθρώπους και ιδέες. Είναι επιτακτική η ανάγκη επαναπροσδιορισμού και του αντιπάλου αλλά πρωτίστως του εαυτού μας. Σε αυτό το πρώτο βήμα του πολιτικού μαραθώνιου κατά της παλινόρθωσης του «φύσεως και θέσεως» δεξιού καθεστώτος δεν περισσεύει κανένας σκεπτόμενος και ενεργός Πολίτης ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από το ΚΙΝΑΛ ούτε από την ευρύτερη Αριστερά. Από την Αριστερά που διεκδικεί και αναλαμβάνει ευθύνες. Από την «ψυχικά νοσούσα» Αριστερά που στα δύσκολα που έρχονται οφείλει στην Ιστορία της και στις επόμενες γενιές να απαντήσει ενωμένη.

Είναι ιστορική αναγκαιότητα η δημιουργία μιας προοδευτικής συμμαχίας για όλα αυτά που μας ενώνουν, μακριά από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες που μας χωρίζουν. Είναι επιβεβλημένη από το σύνολο του προοδευτικού χώρου, η πολιτική όσμωση σε επίπεδο κεντρικών και τοπικών οργανώσεων. Είναι απαραίτητη η προσέγγιση όλου του ανθρώπινου δυναμικού που δεν έχει αποδεχθεί ότι επήλθε το τέλος της Ιστορίας με την νέα κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, με την αλλοίωση του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, με την σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα υπέρ του δεύτερου στην Υγεία, με την εγκαθίδρυση μιντιακής δημοκρατίας των ημετέρων.

Απάντηση θα πάρουν ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΓΩΝΑ.

                                                                                    Αριστοτέλης Μπατιστάτος