Αναρωτιέμαι αν όταν η οικογένεια Μητσοτάκη ήταν εξόριστη στο Παρίσι είχαμε πόλεμο στην Ελλάδα. Προφανώς όχι. Όπως έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο μου, κατά τον «έγκριτο» καθηγητή του YALE και της εναλλακτικής δεξιάς κ. Στάθη Καλύβα «η χούντα ήταν ένα μικρό διάλλειμα δίχως μεγάλη σημασία». Συνεπώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης όποιο δράμα βίωσε (δεν είχε αγοράσει ακόμα το σπίτι του Βολταίρου), το βίωσε ως μετανάστης και όχι ως πρόσφυγας. Δεν είχε γνωρίσει ακόμα τη Μαρέβα (που να την γνωρίσει; στον παιδικό σταθμό του Σαιν Ντενί;) και ως εκ τούτου συμπεραίνουμε πως δεν ήταν ερωτικός αλλά αμιγώς οικονομικός μετανάστης.

Έχεις και τη δικαιοσύνη η οποία είναι μισότυφλη. Θα κάνει λέει προκαταρκτική εξέταση το Πταισματοδικείο Αθηνών για τους μπάφους που σκάγαμε στο Μαξίμου. Πρώτον αερίσαμε φεύγοντας και δεύτερον όχι και πταισματοδικείο… απευθείας κάτεργο και βραχιολάκι στο πόδι για να μη μας χάσετε. Με τις άλλες δηλώσεις του Μπάμπη Παπαδημητρίου, για τα 37 δις μποναμά στις τράπεζες και οι ξεβράκωτοι στην πιστοληπτική γραμμή στήριξης του Στουρνάρα δεν υπάρχει θέμα προφανώς για την μισότυφλη Θέμιδα. Τώρα που το σκέφτομαι, θα πάρω ένα αγαλματίδιο της να το ‘χω σπίτι. Αυτή η ζυγαριά που κρατάει στο ένα χέρι θα μου φανεί χρήσιμη.

Εμπρός στον δρόμο που χάραξαν ο Αρτέμης Μάτσας και ο Δήμος Σταρένιος. Αν έρθει κανείς εκεί που πίνετε καφέ με ύφος κατατρεγμένου δοσίλογου και σας πει «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», καταπιείτε τη γόπα μέχρι να βγει ο καπνός απ’ τα αυτιά σας. Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία. Έρχεται τριψήφιο νούμερο λέει, για τον τσιγαροχαφιεδισμό. Να μου το θυμηθείτε, εσείς θα τηλεφωνάτε και στην άλλη άκρη της γραμμής θα απαντάει ο Μπογδάνος. 

Επιστροφή στον Κυριάκο όμως γιατί είναι μια ορχήστρα μόνος του. Ανέλαβε τα καθήκοντα του, τον καμαρώσαμε, του κρεμάσαμε σκόρδα, να η πρώτη περιοδεία στο εξωτερικό (Μακρόν, Μέρκελ, Ρούτε) για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Δεν μπορώ να πω. Κάρβουνο πιάνει, χρυσάφι γίνεται. Προψές κατατέθηκε το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2020. Το 3,50 %, έγινε 3,56%. Τι τις θες τις περιοδείες Κυριάκο; Άλλη μια γυροβολιά να κάνεις και θα πούμε τον δεσπότη Παναγιώτη.

Τώρα που είπα δεσπότη, τι θυμήθηκα. Η παραίτηση του Αμβρόσιου να μου το θυμηθείτε, μόνο αθώα δεν είναι. Κάτσε να ρίξω μια ματιά στους μετακλητούς της Κεραμέως. Για τον Κώστα Καραμανλή τι να πει κανείς. Πολιτικό σεισμό προκάλεσε η αποστρατεία του.

Έφτασε όμως η ώρα να πούμε τα πάντα για το σκάνδαλο της Novartis. Ραντεβού στη Βιέννη των δικών μας, με τους Αμερικάνους εισαγγελείς και το FBI και πράσινα άλογα. Όλα ξεκίνησαν από την ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Αργοστολίου. Εκεί που κολυμπούσα στις Άμμες σκαλώνει στο τριγωνικό μου μούσι (για Λένιν το πήγαινα, μη σας πω σαν τι βγήκε) ένα στικάκι. Τι πιο φυσιολογικό. Φοράω σαγιονάρες, παίρνω πετσέτα, πάω Κομποθεκράτα και το χώνω στο λαπ τοπ. Αρχίζουν τα μπουμπουνητά στον σκληρό και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του ψυγείου. Σημάδι, λέω με το μυαλό μου. Πιάνω το κινητό με χέρι τρεμάμενο. «Αφροδίτη, έχεις το τηλέφωνο του Ρασπούτιν;» Μου απαντάει «πιες ένα Μαξίμου και όλα θα πάνε καλά». Το πίνω το ρημάδι (άμα σας λέω μια Θέμιδα τη θέλω μες στο σπίτι) και αρχίζω να βλέπω γυψοσανίδες σαν αυτές του ΚΕΕΛΠΝΟ. Αμέσως ένιωσα καλύτερα. Σκάω άλλο ένα Μαξίμου, να ‘σου μπροστά μου και οι προστατευόμενοι μάρτυρες φορώντας νανογιλέκα να κελαηδάνε για κάτι βαλίτσες με μύρια. Κλείνω την πόρτα του ψυγείου μη ξεπαγώσουν οι μορταδέλες, ανοίγει η τηλεόραση από μόνη της και εμφανίζεται ο Παπαγγελόπουλος με ύφος χιλίων καρδιναλίων να λέει για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του Ελληνικού κράτους. Όλα στις Άμμες ξεκίνησαν αδέλφια. Βιέννες και μ@λακίες...

Όπως βλέπετε και την αυτοκριτική μας την κάνουμε. Δημόσια αλλά και σε κλειστό κύκλο. Για τα αίτια της ήττας λέω. Θεοδωρικάκος και π@παριές. Έκανα πρόταση στους συντρόφους για τις επόμενες εκλογές, όλα τα λεφτά. Θα εκμεταλλευτούμε το κενό του εκλογικού νόμου. Δεν λέει πουθενά πόση ώρα παραμένει κανείς μέσα στο παραβάν. Θα πάμε σε κάθε εκλογικό τμήμα όλοι οι Συριζαίοι από το χάραμα για να μπούμε πρώτοι και θα βγούμε με τη δύση του ηλίου. Να πως πάμε στο 100%...

Τέτοια λέμε όταν διευρυνόμαστε. Γραφτείτε άφοβα!

ΥΓ: Η τελευταία παράγραφος βασίστηκε σε παράσταση του Τζιμάκου και μπήκε τιμητικά γιατί προσέχει και τον Λαυρέντη. Όλα τα υπόλοιπα είναι «μικροποσότητα» δικής μου σοβαρότητας…

Αριστοτέλης Μπατιστάτος