Η φετινή επέτειος της 17ης Νοέμβρη έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η ρητορική της κυβέρνησης, το κλίμα φόβου από τα media της ολιγαρχίας και κυρίως οι κατασταλτικές επιθέσεις της αστυνομίας θυμίζουν όλο και περισσότερο 1973 παρά 2019.

Όπως τότε έτσι και τώρα, πραγματοποιείται μια επίθεση που είναι στοχευμένη στη νεολαία. Το ξύλο προτάσσεται ως επίσημη κρατική πολιτική.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, με την υπακοή τους στους δανειστές:

-Υποθήκευσαν το μέλλον των νέων μέχρι το 2060.

-Τους έδιωξαν ουσιαστικά από τη χώρα, δείχνοντάς τους ως μόνο δρόμο τη μετανάστευση.

-Τους έδειξαν ότι οι νόμοι τροποποιούνται ανάλογα με τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.

Έρχεται τώρα λοιπόν η άρχουσα τάξη με το δόγμα «Τάξις και Ασφάλεια» και στοχοποιεί αυτή τη νεολαία απέναντι στην οποία θα έπρεπε να είναι υπόλογη.

Ακριβώς επειδή το μνημονιακό αδιέξοδο δεν προσφέρει καμία προοπτική στους νέους, η κυβέρνηση προτάσσει ως μόνη απάντηση στις αγωνίες τους την καταστολή.

Ας σταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις απέναντι σε αυτή την επίθεση.

Ας συνταχθούμε στο πλευρό των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας.

Ας στείλουμε μήνυμα σε όσους θέλουν να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω ότι

όσο υπάρχουν πρόθυμοι δικτάτορες θα υπάρχουν πρόθυμοι ανυπάκουοι που θα υπερασπίζονται στην πράξη τη δημοκρατία.

Σε μια εποχή που ηχούν ξανά τα αιτήματα του 73 για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, είναι καθήκον όλων μας να συμμετέχουμε στους αγώνες, να διεκδικούμε και να μην επιτρέψουμε παραπέρα αντιδημοκρατική διολίσθηση.