Το 1984 , ο Αργεντίνος συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες ταξίδεψε στην Κρήτη με αφορμή την αναγόρευση του σε επίτιμο διδάκτορα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Ρεθύμνου.

Αφου επισκέφθηκε το μινωικό ανάκτορο της Κνωσού, έγραψε ένα κείμενο που κατέληγε ως εξής:

“ Το ευτυχές μας χρέος είναι να φανταζόμαστε ότι υπάρχει ένας λαβύρινθος και ένας μίτος.Αυτόν τον μίτο δεν θα τον βρούμε ποτέ, ίσως τον συναντάμε και τον χάνουμε σε μια πράξη πίστης,σε μια αρμονία, σε ένα όνειρο, στις λέξεις που ονομάζονται φιλοσοφία, η πολύ απλά στην απέριττη ευτυχία”

Ε, ναι, είναι σημαντικό να έχουμε την ασφάλεια ενός μίτου που θα μας βοηθήσει να μη χαθούμε.

Και δεν χάνεσαι στον τόπο σου, στην ιστορία του.

Γιατί ο τόπος σου είναι η καρδιά σου.

Και στην καρδιά του δεν χάνεται κανείς.

Ας επιχειρήσουμε λοιπόν ένα ακόμη ταξίδι σήμερα που θα μας πάει μέχρι την άκρη της ψυχής του αετού της Πάστρας, που σίγουρα δεν είχε την τύχη της πέρδικας της Σκωτίας και όσον αφορά την προβολή και όσον αφορά την τιμή που αποδόθηκε στον καλλιτέχνη που μοιάζει να αντέγραψε τον δικό μας αετό και τον δικό μας καλλιτέχνη κ.Σπύρο Χουρμούζη.

Παρεμπιπτόντως ,ο αετός της Πάστρας, ο οποίος εβλήθη απο κεραυνούς και πολύ ισχυρούς ανέμους πρόσφατα και ξεκόλλησε απο την βάση του θα αποκατασταθεί απο τον κ. Σπύρο Χουρμούζη πολύ σύντομα και θα συνεχίζει να δεσπόζει στο σημείο αντιπαλεύοντας την κρίση των αξιών,την σύγχυση των ρόλων και τα κατασκευασμένα αδιέξοδα μας.

Υ.Σ Σας παραθέτω τα όσα κυκλοφόρησαν απο τον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης σχετικά με τον αετό της Πάστρας και κάποια άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία.